«Καίγονται» με τον περιορισμό στις απεργίες

Η κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» βρίσκεται μπροστά στη δυσκολότερη ιδεολογικοπολιτική απόφαση της θητείας της: τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας. Η διάταξη νόμου, η οποία απεσύρθη τις προηγούμενες ημέρες από την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, αναμένεται να επανέλθει, και μάλιστα χωρίς ουσιώδεις αλλαγές, καθώς το περιεχόμενό της έχει ήδη συμφωνηθεί με τους θεσμούς.

Η απόσυρση της τροπολογίας έγινε για καθαρά «επικοινωνιακούς λόγους» και όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας Ανδρέας Νεφελούδης δίνεται «χρόνος για κάποιες περαιτέρω διευκρινίσεις», ενώ στην ουσία «δεν θα αλλάξει τίποτε, αφού πρόκειται για συμφωνία με τους θεσμούς».

Συνεπώς, ο νέος νόμος για τις απεργίες αναμένεται να στερήσει από την κυβέρνηση το κεντρικότερο και εμβληματικότερο στοιχείο του ιδεολογικού χώρου της Αριστεράς: την πρόσβασή της στους συνδικαλιστικούς και εργασιακούς χώρους. Κατ’ ουσίαν η σημερινή κυβέρνηση θα καταγραφεί ως η πρώτη μετά το 1982 (όταν ψηφίστηκε ο νόμος 1264 του ΠαΣοΚ) που εφαρμόζει μέτρα περιορισμού του δικαιώματος της απεργίας.

Και ταυτοχρόνως η κυρία Αχτσιόγλου θα είναι η πρώτη υπουργός αριστερής κυβέρνησης που θα περιορίζει συνδικαλιστικά δικαιώματα, κάτι που ξανασυντάται στη δεκαετία του ’70, με τον νόμο 330 του τότε υπουργού Εργασίας Κ. Λάσκαρη.

Οι παραλληλισμοί αυτοί απασχολούν μεγάλο μέρος των στελεχών της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, που αναζητούν επικοινωνιακά επιχειρήματα ώστε να καταστήσουν «πολιτικά πιο εύπεπτο» το εν λόγω νομοθέτημα. Το βασικό επιχείρημα –επ’ αυτού –θα επικαλείται την καθιέρωση του 50%+1 ως την «πεμπτουσία της δημοκρατίας» για τη λήψη της απόφασης για απεργία. Ωστόσο το επιχείρημα αυτό «κονιορτοποίησε» ο γραμματέας του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας στη Βουλή, λέγοντας κατ’ αντιστοιχία ότι η σημερινή κυβέρνηση κυβερνά με λιγότερο από το 25% των ψήφων του εκλογικού σώματος.

Η απόφαση για απεργία στα πρωτοβάθμια σωματεία λαμβάνεται σε συνέλευση με την παρουσία (απαρτία) τουλάχιστον του 50% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Σύμφωνα με τον ισχύοντα σήμερα νόμο 1264/1982 (άρθρο 8), απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον του 1/3 των οικονομικά τακτοποιημένων µελών,ή ακόμα και του 1/5, υπό προϋποθέσεις.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον της κλίμακας των ευρωπαϊκών κρατών ως προς το νομικό καθεστώς γύρω από τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις για την κήρυξη των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Αυτό επισημαίνεται στα συμπεράσματα της μελέτης του καθηγητή της Νομικής κ. Κ. Παπαδημητρίου που ερεύνησε το ισχύον νομικό καθεστώς για τις απεργίες και τη συνδικαλιστική δράση στις χώρες της Ευρώπης. Στο ένα άκρο της κλίμακας βρίσκονται η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ιταλία, όπου η απεργία κηρύσσεται από άτυπες ομάδες εργαζομένων. Και στο άλλο άκρο, η Βουλγαρία, στην οποία απαιτείται απόφαση της πλειοψηφίας (50%+1) του όλου αριθμού των εργαζομένων σε μια επιχείρηση, και το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο απαιτείται δημοψήφισμα με τη συμμετοχή όλων των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης.