Ημεσόκοπη Ελπίδα εισήλθε με ύφος στο μίνι μάρκετ του μπαρμπα-Φώτη, ενός παλαιού εμποράκου βορειοελλαδικής πολίχνης, από εκείνες που η τρέχουσα οικονομική κρίση γονάτισε στην κυριολεξία. Ο ώριμος μπακάλης, πληγωμένος κι εκείνος από την καχεξία της τοπικής αγοράς, τη στραβοκοίταξε με καχυποψία αλλά απέφυγε να πει οτιδήποτε.
Ηξερε την πελάτισσά του, γνώριζε τις δυσκολίες της, είχε άλλωστε μπροστά του το μπακαλοδέφτερο. Εκείνη πήρε ένα καλάθι και άρχισε να το γεμίζει με αγαθά πρώτης ανάγκης. Οταν ολοκλήρωσε τις αγορές της, στράφηκε προς το ταμείο. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματά τους, αλλά και πάλι δεν είπαν τίποτε.
Σαν έφτασε μπροστά του, έβγαλε μια πλαστική κάρτα από την τσέπη της και του την έδωσε.
«Τι είναι αυτή, με αυτή θα με πληρώσεις;» τη ρώτησε σχεδόν επιτιμητικά.
«Ναι, με αυτή, δεν σου κάνει;» απάντησε εκείνη.
Την πήρε στα χέρια του με εντονότερη καχυποψία, αλλά προτού προλάβει να πει το παραμικρό εκείνη συνέχισε: «Είμαι δικαιούχος του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης και αυτή είναι κάρτα σίτισης». Για να προσθέσει με μάτια νοτισμένα από την ένταση και το μίσος: «Ακου, κυρ Φώτη, αρκετά κονόμησες τόσα χρόνια, τώρα θα δουλεύεις για εμάς».
Το περιστατικό είναι πραγματικό και δηλωτικό των κοινωνικών και των πολιτικών συνθηκών που διαμορφώνονται στη σερνάμενη χώρα και οικονομία.
Η στασιμότητα μοιάζει ανυπέρβλητη και κυρίαρχη, παρά τα πολλά ευχολόγια για έξοδο από την κρίση. Τίποτε δυστυχώς δεν φανερώνει για την ώρα ισχυρές κινήσεις δημιουργίας και ανασυγκρότησης της οικονομίας και της χώρας.
Αντιθέτως, στο κοινωνικό σώμα συγκροτείται ένας ευρύς κύκλος «επιδοματούχων» που δείχνει να συμβιώνει και να συμφιλιώνεται με αυτή την ιδιότυπη επιδότηση της απραξίας, η οποία πέραν των άλλων πυροδοτεί το κοινωνικό μίσος, αναπαράγει τον κοινωνικό διχασμό και διαμορφώνει συνειδήσεις απολύτως καταστροφικές για τη χώρα και το μέλλον της.
Η κυβέρνηση είναι φανερό ότι εκμεταλλεύεται τις ανάγκες των πολιτών και επενδύει πολιτικά στα πτωχοποιημένα τμήματα του πληθυσμού, που μπορεί να προσεγγίζουν το 30% του συνόλου. Ο κ. Τσίπρας συναρτά, κατά τα φαινόμενα, το πολιτικό του μέλλον με αυτόν τον κύκλο.
Κατά μια εκδοχή έχει ήδη επιτύχει τον στόχο της πολιτικής επιβίωσης. Για τους αναλυτές και τους δημοσκόπους έχει κριθεί πια ότι δεν θα χαθεί ούτε αυτός ούτε το κόμμα του. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι δεν πέφτει κάτω του 20%.
Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον, ο συγγενής πόλος της Κεντροαριστεράς έδειξε κάποιες δυνατότητες με τις εκλογικές διαδικασίες, αλλά ακόμη είναι πολύ νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα. «Να κάτσει ο κουρνιαχτός, να μετρηθεί τ’ ασκέρι», που θα ‘λεγε και ο Μακρυγιάννης, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά παλαιό στέλεχος του χώρου.
Από εκεί και πέρα, ο κ. Μητσοτάκης διατηρεί ευκρινές δημοσκοπικό προβάδισμα, θα προσελκύσει κατά πάσα βεβαιότητα την τιμωρητική αντι-ΣΥΡΙΖΑ ψήφο, αλλά δεν δημιουργεί ρεύμα τέτοιο που να καθιστά την επικράτησή του βεβαία και μη αμφισβητήσιμη.
Η έκταση της επικράτησης Μητσοτάκη στις προσεχείς εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, θα κριθεί από τον κύκλο των εκσυγχρονιστών ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς που θα μετακινηθούν προς αυτόν, επειδή πιθανώς δεν γοητεύονται από την εκλογή της κυρίας Γεννηματά.
Κοινή είναι πάντως η πεποίθηση ότι η ατμόσφαιρα στασιμότητας που επικρατεί στη χώρα είναι καθηλωτική και αποκαρδιωτική. Οσο οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης εγκλωβίζονται στον κύκλο της επιδοματικής πολιτικής και δεν δημιουργούν συνθήκες ανατροπής και ελπίδας, το μήνυμά τους θα είναι ασθενές και το αποτέλεσμά τους επίσης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
