Στέκομαι στoν «Στόουνερ» του John Williams (Gutenberg) και στο πώς η ζωή ενός καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας, δίχως τίποτε το συνταρακτικό, μπορεί και γεμίζει ένα μυθιστόρημα απλότητας και βάθους, μια υπαρξιακή ελεγεία για τον χρόνο και την αφιέρωση σε έναν σκοπό. Η μετάφραση της Αθηνάς Δημητριάδου συμβάλλει ουσιαστικά στη γοητεία του βιβλίου.
Σε τελείως διαφορετική όχθη ξεχώρισα την πολύ σοβαρή και σημαντική μελέτη της Κατερίνας Λαμπρινού για την προδικτατορική ΕΔΑ (ΕΔΑ, 1956-1967, Πολιτική και Ιδεολογία, Πόλις). Μια μελέτη για τα πολιτικά πάθη, τις μετεμφυλιακές προσπάθειες εξόδου από τον ζόφο, τις ιδεολογικές καθηλώσεις και τα μικρά ρήγματα στην Αριστερά και πέρα από αυτήν.
Ξανά πίσω στη λογοτεχνία, τα διηγήματα του Τομπάιας Γουλφ (Tobias Wolff, Η χαρά του πολεμιστή και άλλα διηγήματα, Ικαρος, μτφ: Γιάννης Παλαβός – Τάσος Αναστασίου) συναντούν την παράδοση της λιτότητας με συναισθηματικούς κραδασμούς που υποβάλλουν χωρίς να επιβάλλουν τη συγκίνηση.
Βγαίνοντας τώρα έξω, στη Γαλλία, και σε έναν από τους καλύτερους ιστορικούς των πολιτικών ιδεών και θεσμών της χώρας του. Αυτή τη φορά ο Μισέλ Βινόκ ασχολείται με το τέλος του 19ου αιώνα και το φάντασμα της παρακμής στις τέχνες, στα ερωτικά ήθη και στην κουλτούρα. Βουτιά στους αισθητισμούς και στις παράδοξες και μακάβριες ιδέες που ανθούν, παραδόξως, σε περιόδους σταθερότητας και αστικής απογείωσης (Michel Winock, Décadence fin de siècle, Gallimard).
Ο κ. Νικόλας Σεβαστάκης είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
