«Όσο και να σε μαλώνω πάντα μου αντιμιλάς
Τον Ρετζέπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς»
Οι ελαφρώς μεταλλαγμένοι στίχοι και η μουσική αυτού του τραγουδιού, που αποπνέει λαϊκή θυμοσοφία, ανήκουν στον αξέχαστο Μανώλη Χιώτη. Και θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το «ος γκλεντί», το καλωσόρισμα στον αδιόρθωτο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά τις προκλητικές και ανοίκειες δηλώσεις του, τόσο προς τον συνάδελφο Αλέξη Παπαχελά, όσο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας Προκόπη Παυλόπουλο.
Ορισμένοι (ελάχιστοι τον αριθμόν), από προφανή αγαθή προαίρεση και κατευναστική των παθών διάθεση, μας συνεβούλευσαν να είμαστε προσεκτικοί και να μη «ρίχνουμε λάδι στη φωτιά», σε τυχόν εκτροπές του αδίστακτου και απρόβλεπτου δικτάτορα με ψευδοδημοκρατικό και νεο-ισλαμικό μανδύα. Οι καλές τους διαθέσεις δεν άργησαν να διαψευστούν πανηγυρικά από τον φιλοξενούμενο.
Τελικά, οι διαψευσμένοι ειρηνοποιοί κλήθηκαν να μιμηθούν τους ταλαίπωρους άνδρες της ΕΛΑΣ, που με άνωθεν διαταγές και οδηγίες περιφρουρούν με πατρικό ενδιαφέρον τους πιθανόν «ημετέρους» ταραξίες του ΕΜ Πολυτεχνείου και των Εξαρχείων. Αυτούς που και πάλι ξήλωσαν ανενόχλητοι πεζοδρόμια, έκαψαν αυτοκίνητα, θρυμάτισαν μάρμαρα, λεηλάτησαν καταστήματα και χρησιμοποίησαν επικίνδυνες ευθείας βολής φωτοβολίδες, σαν εκείνες, που παρά λίγο να στείλουν στον αγύριστο την υψηλόβαθμο σύμβουλο του υπουργού… Αταξίας!
Λυπούμαστε, που θα διαφωνήσουμε ριζικά με τους ειρηνοποιούς και διακριτικούς προστάτες των μπαχαλάκηδων. Και αυτό διότι πέρασαν ανεπιστρεπτί για τον ελληνικό λαό, οι ασυλίες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προς τον εγκληματικό υπόκοσμο και προς τους φονιάδες των υπαλλήλων της Marfin, ή τους τραμπούκους, που κατέστρεψαν εγκαταστάσεις των ορυχείων της Χαλκιδικής απειλώντας με τραυματισμούς, την ίδια τη ζωή των μεταλλωρύχων.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οσοδήποτε και αν κολυμπάει στη χλιδή του κιτς προεδρικού μεγάρου, που από νεο-σουλτανική διάθεση το αποκαλεί «ανάκτορο», οσοδήποτε και αν στραγγαλίζει και απορροφά τις διακεκριμένες πολιτειακές εξουσίες στην ανόητη, υποτακτική εκτελεστική του ολιγαρχία, το μόνο που δεν θα κατορθώσει, είναι να μαγαρίζει την ελληνική επικράτεια και μάλιστα τη Θράκη με τον νεο-ισλαμικό επεκτατισμό του και με τα τουρκικά προξενεία-σφηκοφωλιές της Κομοτηνής και Θεσσαλονίκης.
Ο ιμπεριαλιστής, θλιβερός εκπρόσωπος του ξεψυχισμένου τουρανισμού με τις προκλήσεις του αυτές, έχει ήδη γυρίσει μια χώρα περίπου 70 εκατομμυρίων ψυχών στην εποχή της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Σύντομα η διεθνής Κοινή Γνώμη θα μιλάει και πάλι για μια επανάληψη του Ανατολικού Ζητήματος, που ήταν και το κύκνειον άσμα μιας αναχρονιστικής και βάρβαρης αυτοκρατορίας.
