Ο Τσίπρας, το ξίφος και οι άλλοι

Ο σκληρός πυρήνας του Μεγάρου Μαξίμου επιμένει στη γραμμή του ξίφους. Δηλαδή στη στρατηγική τής έντασης, της σκανδαλολογίας και της κατασυκοφάντησης των θεωρούμενων στρατηγικών αντιπάλων.

nnn

Ως γνωστόν, στο στόχαστρο του Μαξίμου είναι: ο Μητσοτάκης και η γυναίκα του, ο Στουρνάρας και η γυναίκα του, ο Αδωνις και η γυναίκα του, οι τραπεζίτες (και οι γυναίκες τους), οι δημοσιογράφοι, οι επιχειρηματίες και άλλοι τινές που αντιμετωπίζονται ως «εχθροί του λαού».

nnn

Ωστόσο, είμαι σε θέση να σας ενημερώσω ότι αρκετά στελέχη της κυβέρνησης νιώθουν πολύ άβολα με τη γραμμή του ξίφους. Ειδικά οι υπεύθυνοι των θεμάτων οικονομίας αντιλαμβάνονται τη μεγάλη αντίφαση, δηλαδή ότι δεν συμβιβάζονται οι γενικότερες επιδιώξεις της οικονομικής πολιτικής με τις γενικευμένες «κακοποιήσεις» και «στοχοποιήσεις» βασικών παραγόντων της οικονομίας.

nnn

Και γι’ αυτό αρχίζουν και λένε πως δεν ταιριάζει με τις προσπάθειες που καταβάλλονται για ανασυγκρότηση και αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας, καθώς και με την προσέλκυση νέων επενδύσεων.

nnn

Οσον αφορά τους τραπεζίτες, δύο τινά μπορούν να συμβούν: Ή θα κάνουν τους πλειστηριασμούς και θα σώσουν τις τράπεζες από νέες ανακεφαλοποιήσεις ή θα πάνε φυλακή. Και τα δύο δεν γίνονται.

nnn

Αυτός είναι και ο λόγος που τώρα τελευταίως ακούγονται συνεχώς εκκλήσεις, έστω και υποτυπώδεις, για συναίνεση στα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα. Μάλλον μου φαίνεται ότι πρόκειται για εκκλήσεις σε ώτα μη ακουόντων…

nnn

Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς, ο Δ. Παπαγγελόπουλος και οι υπόλοιποι, πάντως, του κλειστού κύκλου προτιμούν το ξίφος. Και ξέρετε γιατί; Επειδή νομίζουν ότι έτσι κερδίζουν στο πολιτικό παιχνίδι.

nnn

Επισημαίνω ενδεικτικά, όμως, τις τελευταίες αναφορές του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη (για να μην αναφερθώ σε άλλους), που έκανε έκκληση για ευρύτερες συναινέσεις, αλλά και κοινή στάση σε κρίσιμα ζητήματα που άπτονται της διεθνούς θέσης της Ελλάδας.

nnn

Ο πρώην εισαγγελέας, πάντως, είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Στις δημόσιες εμφανίσεις του, ως γνωστόν, φέρει ρομφαία. Στις κατ’ ιδίαν, όμως, ξεχωριστές συναντήσεις του μοιράζει υποσχέσεις και δηλώνει διαθεσιμότητα προκειμένου να διευκολύνει πρόσωπα και καταστάσεις.

Την ώρα που μετά τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο υπουργοί και περιφερειάρχες (και άλλοι παρατρεχάμενοι) τρέχουν να προλάβουν τον «κακό τους τον καιρό» και εσπευσμένα προγραμματίζουν ή κατασκευάζουν αντιπλημμυρικά έργα στα επικίνδυνα σημεία των περιοχών που ανήκουν στην αρμοδιότητά τους, θησαυροί της πολιτιστικής μας κληρονομιάς παραμένουν απροστάτευτοι. Και εξηγούμαι:

nnn

Πρόκειται για τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα, του οποίου το στέγαστρο εδώ και 30 χρόνια, από το 1987, καλύπτει τον ναό και τον προστατεύει από τα έντονα καιρικά φαινόμενα της ορεινής Ηλείας. Το απολύτως απαραίτητο έργο της αντικατάστασης του στεγάστρου εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, αρχικά το 2011 και οριστικά το 2012, από τον τότε υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα, με προϋπολογισμό 1.350.000 ευρώ, τελικά όμως αντί να εκτελεστεί απεντάχθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

nnn

Δείτε τώρα τι συμβαίνει: Εδώ και δύο χρόνια το υπουργείο Πολιτισμού αδρανεί, αδιαφορώντας για την προστασία του ναού, ο οποίος, όπως αντιλαμβάνεστε, εκτίθεται στα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Ο δε περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, που επίσης έχει αρμοδιότητα λόγω του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος (ΠΕΠ) Δυτικής Ελλάδας, προτίμησε αντί για τον Επικούριο Απόλλωνα, που είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ένας δεύτερος Παρθενώνας μετά τον Παρθενώνα της Αθήνας αφού τον φιλοτέχνησε ο αρχιτέκτονας Ικτίνος, να χρηματοδοτήσει την αποκατάσταση νεότερων μνημείων, όπως το θέατρο Απόλλων στην Πάτρα με 5.000.000 ευρώ και το Ξενοκράτειο στο Μεσολόγγι με 3.700.000 ευρώ. Τη σύγκριση των περιπτώσεων την αφήνω στην κρίση του καθενός.

nnn

Ας ανοίξω εδώ μια παρένθεση και να βάλω ένα… κουίζ (το οποίο έχει τη σημασία του). Ποιος υπουργός, που αναβαθμίστηκε σε πρωτοκλασάτο στον ανασχηματισμό του Νοεμβρίου και συμμετείχε στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την τρόικα στο Χίλτον, όπου βρεθεί (μακριά όμως από τα ώτα συριζαίων συντρόφων του) λέει «Εγώ είμαι φιλελεύθερος με… αριστερές αναλαμπές»; Το λέει, το πιστεύει και χαριεντίζεται κιόλας.

Πάμε τώρα στα ενδότερα του ΚΚΕ. Δεν είναι καθόλου χαρούμενοι, όπως μαθαίνω, στον Περισσό. Και αυτό διότι σε μια πολύ σημαντική για το ΚΚΕ διεθνή πρωτοβουλία, όπως αυτή που καθιερώθηκε με δικές του ενέργειες πριν από 20 χρόνια με τις Διεθνείς Συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, μπήκαν «καπέλο» κόμματα με τα οποία το ΚΚΕ δεν νιώθει ιδιαιτέρως βολικά. Αναφέρομαι στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και το Κόμμα Εργατών Κορέας (αναφέρομαι φυσικά στη Βόρεια Κορέα του φοβερού Κιμ). Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

nnn

Μέσα στον Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένινγκραντ επί ΕΣΣΔ, όπως επιμένει να την ονομάζει και ο Π. Λαφαζάνης) η 19η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Οι συναντήσεις αυτές μάλιστα διεξάγονταν για πολλά χρόνια στην Αθήνα με ευθύνη του ΚΚΕ και όταν καθιερώθηκαν για τα καλά άρχισαν να γίνονται και αλλού.

nnn

Αυτή τη φορά έγιναν στη Ρωσία λόγω και της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση και ήταν παρών ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Τα πράγματα όμως φαίνεται ότι δεν εξελίχθηκαν καλά, αφού οι απόψεις που ακούστηκαν δεν έχουν και πολλά κοινά με τις θέσεις του Περισσού (περί εργατικής λαϊκής εξουσίας κ.λπ.). Ετσι, ο κ. Κουτσούμπας αναγκάστηκε να αποκρούσει «τις σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις διαχείρισης του καπιταλισμού» που τέθηκαν από «αδελφά», κατά τα άλλα, κόμματα, σημειώνοντας μάλιστα κατηγορηματικά ότι στο ερώτημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση» η απάντηση είναι μόνο μία: πως «δεν υπάρχει για την εργατική τάξη και τον λαό άλλη προοπτική πέρα από την επανάσταση, μιας και κανένα όργανο της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί». Αλλά δεν έμεινε εκεί.

nnn

Μου λένε ότι ο γραμματέας του ΚΚΕ στράφηκε κατά των θεωριών περί «σοσιαλισμού με αγορά», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι αυτό έχει σήμερα ιδιαίτερη σημασία καθώς διάφορες δυνάμεις αναδεικνύουν την καπιταλιστική Κίνα ως δήθεν «πρότυπο σοσιαλιστικής ανάπτυξης». Το χειρότερο, για τον Περισσό, είναι ότι αποφασίστηκε στην Ομάδα Εργασίας των ΔΣΚΕΚ να μπουν το… ΚΚ Κίνας και το Κόμμα Εργατών Κορέας, κάτι που πρακτικά σημαίνει πώς οι «σύντροφοι» του κ. Κουτσούμπα αγνόησαν τις επαναστατικές απόψεις του. Ολα αυτά βεβαίως αυξάνουν την αβεβαιότητα για την πορεία αυτών των Συναντήσεων, όπως παραδέχεται πλέον ο Περισσός.

Αν πιστέψουμε όσα άφησαν οι κυβερνώντες να διαρρεύσουν, ότι ο ανασχηματισμός μπορεί να έλθει με το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης, τότε θα πρέπει να βρίσκεται επί θύρας. Οχι τώρα, αλλά μετά τη ψήφιση των μέτρων τον Ιανουάριο, αφού ο Πρωθυπουργός επιθυμεί συμπαγή την ΚΟ και ένας ανασχηματισμός πάντοτε έχει αστοχίες και φέρνει γκρίνιες.

nnn

Το ερώτημα είναι τι είδους ανασχηματισμό μπορεί να κάνει ο κ. Τσίπρας, τη στιγμή που δεν μπορεί να αλλάξει ούτε τον Πάνο Καμμένο ούτε τον Νίκο Κοτζιά ούτε βεβαίως τους πιο κοντά σε αυτόν, δηλαδή τους nnn
Παππά, Γ. Δραγασάκη και Αλέκο Φλαμπουράρη. Οι Εφη Αχτσιόγλου, Δημ. Παπαδημητρίου, Γ. Χουλιαράκης, Αλέξης Χαρίτσης θεωρούνται αμετακίνητοι και ο Ευ. Τσακαλώτος δεν εγκαταλείπει το Οικονομικών.

nnn

Συνεπώς τι απομένει; Να βγάλει τον Π. Κουρουμπλή ή τον Ν. Τόσκα νομίζοντας ότι η κυβέρνησή του αναδομήθηκε;

***

Τα εύσημα από τους δανειστές απέσπασε ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, ο διαχρονικός Στέλιος Παπαδόπουλος, γιατί κατάφερε να μειώσει τα επιτόκια των ομολόγων και να βγει δύο φορές στις αγορές. Το είχε ξανακάνει βεβαίως το 2014 επί κυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου καθώς αποτέλεσε επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης.

***

Φαν της Ντέλια του ΔΝΤ δηλώνει ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας: «Πρόκειται για ένα έξυπνο κορίτσι, με κατανόηση στο ελληνικό πρόβλημα» έλεγε λίγο πριν τη συναντήσει, την Παρασκευή το βράδυ, στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ο κ. Στουρνάρας επιμένει ότι η οικονομία πάει καλά, φτάνει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, να υπάρξουν επενδύσεις, να προσελκυστούν νέα κεφάλαια και κυρίως η κυβέρνηση να σεβαστεί την ανεξαρτησία των θεσμών.