Αγγελική Νικολούλη: «Την έρευνατη διδάχθηκα στις εφημερίδες και στο πεζοδρόμιο»

Μας πήρε καιρό για να καταφέρουμε να μιλήσουμε με την Αγγελική Νικολούλη εξαιτίας του περιορισμένου χρόνου της. Δεν είναι μόνο η προετοιμασία κάθε νέας εκπομπής, είναι και διάφορες εκκρεμείς υποθέσεις τις οποίες ψάχνει παράλληλα, με αποτέλεσμα το εικοσιτετράωρο να μην της είναι αρκετό. Την έχει όμως, φαίνεται, ανάγκη την εντατική δραστηριότητα. Για αυτό θα εξακολουθήσει να αναζητεί «Φως στο τούνελ» «όσο αντέξουμε, οι τηλεθεατές κι εγώ!».

«Επόμενο είναι ύστερα από τόσα χρόνια σκληρής και επικίνδυνης δουλειάς να νιώθω κάποιες φορές κόπωση και απογοήτευση. Λυπάμαι για υποθέσεις που ενώ θα έπρεπε να είχαν φωτιστεί, παραμένουν ξεχασμένες στα συρτάρια των Αρχών. Η αλήθεια είναι ότι αυτό με πεισμώνει, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να παλεύω για τη δικαίωσή τους».

«Ισως αυτό το πείσμα για την ουσιαστική έρευνα και την αλήθεια να διακρίνουν οι τηλεθεατές και να κρατούν τόσα χρόνια αναμμένο το φως στο «Τούνελ». Η σχέση μας με το κοινό είναι γερά χτισμένη, σε θεμέλια αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Αυτό είναι κάτι που θέλει πολλή δουλειά, δυνατό στομάχι και ατσάλινα νεύρα, γιατί δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο ένα ολόκληρο σύστημα, αλλά να διαχειριστείς και ευαίσθητα ανθρώπινα θέματα».

«Παλιοί δάσκαλοι της έντυπης δημοσιογραφίας, όταν με συστήνουν σε νεότερους συναδέλφους, μεταξύ άλλων τους λένε ότι έχω λιώσει πολλά ζευγάρια παπούτσια στο μάχιμο ρεπορτάζ. Οσο και αν με πίεζαν ο χρόνος και οι συνθήκες, δεν έφευγα ποτέ από χώρο έρευνας εάν δεν έβγαζα την είδηση που κυνηγούσα. Ως νεαρή ρεπόρτερ μπήκα σε φυλακές, πορνεία, τεκέδες, ιδρύματα, ήρθα σε επαφή με κακοποιά στοιχεία σε εξαιρετικά επικίνδυνα στέκια. Υπάρχει μεγαλύτερο σχολείο; Και αν έχεις την τύχη να σε κατευθύνουν με τις συμβουλές τους δάσκαλοι όπως ο Κώστας Παπαγγελούτσος και ο Γιάννης Βουλδής της «Πελοποννήσου», ο Χρήστος Χριστόπουλος της «Γνώμης» και στην Αθήνα οι Χρήστος Πασαλάρης και Γιάννης Βούλτεψης, τότε έχεις τα πρώτα σημαντικά και πολύτιμα εφόδια για αυτήν τη δουλειά».

«Στο ξεκίνημά μου συνάντησα πολλά εμπόδια και πληγώθηκα αρκετές φορές. Τότε έβλεπαν στο πρόσωπό μου ένα κοριτσάκι από το πουθενά να φυτρώνει εκεί που δεν το έσπερναν –και αυτό ενοχλούσε. Ημουν η πρώτη αστυνομική ρεπόρτερ που έτρεχε παντού, ακόμη και σε νεκροτομεία. Πιστεύω πως έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις γυναίκες σε αυτό το σκληρό, ανδροκρατούμενο ρεπορτάζ».

«Να με εμποδίσει ο φόβος σε μια έρευνα; Ούτε για αστείο! Δεν το παίζω ατρόμητη. Λένε ότι έχω άγνοια κινδύνου. Μπορεί… Η ουσία είναι ότι τολμώ και προχωρώ όσο πιο βαθιά γίνεται. Κατά καιρούς έχουν συμβεί διάφορα σοβαρά έως και ακραία περιστατικά για να μου κλείσουν το στόμα ή να παρεμποδίσουν την έρευνα. Τα αντιμετωπίζω και συνεχίζω».

«Και η πιο έμπειρη ηθοποιός θα μπορούσε να προδοθεί σε μια «ζωντανή παράσταση» τόσων χρόνων με έναν και μόνο ρόλο. Εγώ εκτέθηκα από την αρχή, έγινα βορά σε ποικίλα σχόλια γιατί εμφανίστηκα όπως ακριβώς ήμουν. Με τη δική μου προσωπικότητα, που δεν «έδενε» τότε με το σταρ σίστεμ της εποχής. Βγήκα στον αέρα φορώντας ακόμη και σιδεράκια στα δόντια! Στα χρόνια που ακολούθησαν φρόντισα να εξελιχθώ ως άνθρωπος, αλλά και εμφανισιακά, όμως προσωπικότητα δεν άλλαξα. Ημουν και παραμένω η Αγγελική, τόσο με την ευαίσθητη όσο και με τη δυναμική πλευρά της».

«Βαριά κουβέντα ο ναρκισσισμός για εμένα. Νιώθω ευλογημένη που τόσα χρόνια και με αυτήν την υπερέκθεση διατηρώ αλώβητη την ψυχή μου και σταθερή την ισορροπία μου. Δεν διδάχθηκα τη δημοσιογραφία και την έρευνα μπροστά σε μια τηλεοπτική κάμερα αλλά στις εφημερίδες και στο πεζοδρόμιο. Αυτό με έμαθε, εκτός των άλλων, να πατάω σταθερά στη γη και όχι να αεροβατώ. Ακόμη και αύριο να βρεθώ εκτός τηλεόρασης, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Η ζωή μου θα συνεχιστεί κανονικά, απλώς θα αλλάξουν οι καθημερινές μου προτεραιότητες».

«Σίγουρα η δουλειά στέρησε και από τους δυο μας πολύτιμες στιγμές που θα μπορούσαμε να μοιραστούμε. Φρόντιζα όμως πάντα ο χρόνος με το παιδί μου να είναι δημιουργικός και ουσιαστικός. Να πάρει από εμένα όχι μόνο αγάπη αλλά και σημαντικές αξίες για να πορευτεί στη ζωή του. Τον παρατηρώ τώρα που είναι ενήλικος και νιώθω περήφανη. Θα ήθελα γενικά να έδινα περισσότερα στους δικούς μου ανθρώπους και κάνω ό,τι μπορώ για να καλύψω τον χαμένο χρόνο. Δεν νομίζω όμως ότι θα άλλαζα τις επιλογές μου αν ξεκινούσα από την αρχή».

«Στο γραφείο έχω κάδρα με χιουμοριστικά σκίτσα μου. Δεν με ενόχλησε ποτέ η γνήσια σάτιρα. Γελούσα και εγώ και, ναι, δεν δίστασα να «τσαλακωθώ» όπως λέτεμ χωρίς να σκέφτομαι τι θα πει ο κόσμος. Ο αυθορμητισμός είναι βασικό κομμάτι του χαρακτήρα μου».

«Οτι μια λεπτομέρεια που μπορεί να φαίνεται ασήμαντη θα κάνει τελικά τη διαφορά. Οτι πρέπει να μπεις στο μυαλό τού άλλου χωρίς να παρασυρθείς. Οτι πρέπει να «ζωντανέψεις» τον τόπο, να τον κάνεις να σου μιλήσει. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ τον ανθρώπινο παράγοντα».

Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο δημοσιογράφο;

«Ο ικανός, ο έντιμος, ο τολμηρός ο άνθρωπος, ο δουλευταράς που αγαπάει τη δουλειά του και παθιάζεται με αυτή δεν χάνεται. Ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους για τη δημοσιογραφία καιρούς, οι πόρτες θα είναι πάντα ανοιχτές για έναν ρεπόρτερ με τέτοιες αξίες».

* Το «Φως στο τούνελ» προβάλλεται κάθε Παρασκευή, στις 23.45, στον Alpha.