Το κορίτσι που διψούσε για εκδίκηση
Μετάφραση Ξενοφών Παγκαλιάς
Εκδόσεις Ψυχογιός, 2017
σελ. 416, τιμή 16,60 ευρώ
Ο Ντάβιντ Λάγκερκραντζ (1962) σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία, καθώς και δημοσιογραφία στο Γκέτεμποργκ, ενώ εργάστηκε στην εφημερίδα Expressen ως αστυνομικός ρεπόρτερ. Τον Δεκέμβριο του 2013 ανέλαβε να συγγράψει το μυθιστόρημα Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης, τέταρτο μέρος του παγκόσμιου εκδοτικού φαινομένου «Millennium» του Στιγκ Λάρσον (1954-2004).
Τα τρία πρώτα μέρη ήταν Το κορίτσι με το τατουάζ,Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά και Το κορίτσι στη φωλιά της σφίγγας, όπου πρωταγωνιστούσε ένα παράξενο ζευγάρι, ο προοδευτικός δημοσιογράφος Μίκαελ Μπλούμκβιστ και η χάκερ Λίσμπετ Σαλάντερ, ένα ιδιοφυές κορίτσι με ειδικές πνευματικές και σωματικές ικανότητες.
Στο πρώτο μισό του παρόντος βιβλίου βλέπουμε τη Σαλάντερ στις γυναικείες φυλακές να εκτίει μια μικρή ποινή, μετά την καταδίκη της για παράνομη κατακράτηση, αποκλίνουσα συμπεριφορά και εγκληματική αμέλεια που έθεσε σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια. Εκεί, προστατεύει μια κοπέλα από το Μπανγκλαντές, τη Φάρια Κάζι, και γίνεται στόχος της Μπενίτο, της ανεπίσημης αρχηγού των φυλακισμένων γυναικών, η οποία προσπαθεί να την τρομοκρατήσει.
Μεγάλο μέρος της πλοκής καλύπτει η περίπτωση της νεαρής Φάρια, η οποία ζει σε μια αυστηρή μουσουλμανική οικογένεια. Ο Ντάβιντ Λάγκερκραντζ αναφερόμενος με μεγάλη συχνότητα στις οικογένειες με τα σκοτεινά μυστικά δείχνει να ενδιαφέρεται για τις παθογένειες της σουηδικής κοινωνίας, ενώ με τις πληροφορίες που δίνει για την «εισβολή» στην πατρίδα του μουσουλμάνων, ισλαμιστών και τζιχαντιστών, θέλει να επισημάνει τους κινδύνους από την αυξανόμενη ισλαμοφοβία.
Ωστόσο, ενώ έγραψε ένα μυθιστόρημα στα πρότυπα εκείνων του Στιγκ Λάρσον, φαίνεται να επαναλαμβάνεται, αφού μιλάει σχεδόν για τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο –τη γνωστή σκανδιναβική συνταγή που έχει πλέον βιομηχανοποιηθεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
