Πριν από µερικά χρόνια ένας φίλος μού διηγούνταν την ιστορία μιας αγαπημένης του, η οποία στα 35 της τον εγκατέλειψε και πήγε σε μια ειδική πανάκριβη σχολή στο Παρίσι για να ανακαλύψει ποια είναι η καλλιτεχνική της κλίση. Η επιλογή της άγνωστης σε εμένα κοπέλας μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Του είπα ότι η καλλιτεχνική κλίση δύσκολα ανακαλύπτεται από τρίτους και ότι όσο και αν κάποιες τεχνικές διδάσκονται, εάν έμπνευση δεν υπάρχει, είναι αδύνατον να γίνεις καλλιτέχνης. Συμφώνησε προσθέτοντας ότι αυτό το κάτι που ξυπνάει μέσα σου και σε κάνει να θες μέσω της Τέχνης να εκφραστείς μπορεί μεν να εκδηλωθεί ξαφνικά σε οποιαδήποτε ηλικία της ζωής σου, ωστόσο δεν είναι κατά παραγγελία. Ο Βαν Γκογκ άρχισε τη ζωγραφική στα 28 του χρόνια και ο Αντρέα Καμιλέρι έγραψε το πρώτο βιβλίο του σχεδόν στα 55, αλλά σε κάθε περίπτωση η έμπνευση ήταν δική τους και μόνο. Τον ρώτησα αν αυτά της τα είπε. Μου απάντησε ότι ήταν ανώφελο, γιατί η ηρωίδα της ιστορίας μας είχε πολλά λεφτά.
Θυµήθηκα την ιστορία όταν διάβασα ότι ο Κέβιν Σπέισι κλείστηκε σε μια κλινική στην Αριζόνα στην οποία πληρώνει 36.000 δολάρια τον μήνα για να ξεπεράσει τον εθισμό του στο σεξ. Στην ίδια κλινική, έμαθα αργότερα, βρίσκεται και ο άλλος πρωταγωνιστής του καιρού μας, ο παραγωγός Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Σύμφωνα με τη βρετανική «Daily Mail», οι δυο τους ακολουθούν ένα πρόγραμμα θεραπείας που ονομάζεται «Απαλό Μονοπάτι». Οι ασθενείς συμμετέχουν σε πρόγραμμα συμβουλευτικής και προσπαθούν μέσω των «εκφραστικών τεχνών» να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Οπως το καταλαβαίνω, οι δύο πληρώνουν ένα σωρό λεφτά για να μιλάνε με ψυχολόγους και να απασχολούν το μυαλό τους ζωγραφίζοντας ή κάνοντας κάτι ανάλογο. Το κάνουν για να θεραπευτούν. Αλλά από τι όμως;
Τι θα πει άραγε «εθισμός στο σεξ»; Και ποια είναι τα τρομερά προβλήματα που δημιουργεί ώστε να απαιτείται μια πανάκριβη και ιδιαίτερη θεραπεία; Ας πούμε ότι κάποιος σκέφτεται το σεξ πολύ, ότι φαντασιώνεται διάφορες ιστορίες με πρωταγωνιστές φίλες ή φίλους του, ότι αυτό του το κόλλημα τού δημιουργεί μια έντονη σεξουαλική διάθεση –γιατί άραγε χρειάζεται να πληρώσει 36.000 τον μήνα για να την ελέγξει; Οταν μιλάμε για άνδρες κοντά ή πάνω από τα 60, είμαστε σίγουροι ότι αυτή η διάθεση είναι πρόβλημα; Ο Σπέισι είναι 58 χρόνων και ο Γουάινσταϊν 65. Πραγματικά, πιστεύω ότι άλλοι στη θέση τους θα πλήρωναν για να έχουν τις ορέξεις και τις ορμές τους: το πρόβλημα των δύο είναι ότι ξεπέρασαν τα όρια. Αν το παράκαναν και αν σήμερα κατέστρεψαν τη δημόσια εικόνα τους δεν φταίει κανένας «σεξουαλικός εθισμός». Φταίει το κακό τους το κεφάλι, που τους οδήγησε να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα χωρίς ποτέ να φτάσουν να απολογηθούν για τις πράξεις τους. Αν υπάρχει εθισμός, που δημιουργεί πρόβλημα, αυτός δεν έχει να κάνει με την όρεξη για σεξ, αλλά με την αλαζονεία. Ισως και με την αίσθηση της εξουσίας, που έδινε στον παραγωγό η δουλειά του και στον ηθοποιό η τεράστια επιτυχία του.
Για έναν µεσήλικο οι σεξουαλικές ορμές είναι ευλογία, όχι πρόβλημα. Πρόβλημα υπάρχει ενδεχομένως όταν αυτές δεν ικανοποιούνται, αλλά ούτε ο Σπέισι ούτε ο Γουάινσταϊν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που δυσκολεύτηκαν στη ζωή τους να βρουν ερωτικούς συντρόφους. Ο Σπέισι έπαιζε με το κοινό δημιουργώντας μυστήριο για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Ο Γουάινσταϊν δεν είχε πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται, να απλώσει τα χέρια του σε δεκάδες στάρλετ που τον περιτριγύριζαν. Δεν νομίζω ότι κάποιος από τους δύο, όταν δεν είχε τον σεξουαλικό παρτενέρ που γούσταρε, εμφάνιζε προβλήματα στέρησης ή είχε κατάθλιψη ή σπασμούς, ώστε σήμερα να αναζητεί θεραπεία για τα συμπτώματα του εθισμού του.
Αν και οι δύο πληρώνουν αυτή τη στιγμή ένα σωρό χρήματα για να γλιτώσουν, τάχα μου, από τον εθισμό, το κάνουν όχι γιατί έχουν μετανοήσει. Το κάνουν γιατί είναι πλούσιοι.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
