Η υπόθεση Γουάινστιν δεν συνταράσσει μόνο το Χόλιγουντ. Οι επιπτώσεις φθάνουν ως τον μουσουλμανικό κόσμο. Η τυνησιακής – αλγερινής καταγωγής συγγραφέας Χεντά Αγιαρί αποφάσισε να βγει μπροστά και να κατηγορήσει για βιασμό τον καθηγητή Ισλαμικών Σπουδών Ταρίκ Ραμαντάν ύστερα από το σκάνδαλο Γουάινστιν. Η διαφορά ανάμεσα στην Αγιαρί και τις γυναίκες που επίσης βγήκαν μπροστά και κατηγόρησαν για σεξουαλική παρενόχληση καλλιτέχνες, πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.ά. είναι ότι η Αγιαρί είναι μουσουλμάνα.
Τα θέματα που άπτονται της σεξουαλικότητας αποτελούν ταμπού στον μουσουλμανικό κόσμο. Ομως κάτι φαίνεται να αλλάζει. Ξεκίνησε με την Αραβική Ανοιξη, όταν μερικοί μουσουλμάνοι εξέφρασαν την ελπίδα ότι εκτός από πολιτική επανάσταση θα έφερνε και σεξουαλική. Οι δημόσιες κατηγορίες για την επιθετική συμπεριφορά του Ραμαντάν είναι η κλιμάκωση αυτής της τάσης. Μουσουλμάνοι και των δύο φύλων αρχίζουν δειλά να μιλούν για το μεγάλο θέμα-ταμπού της κουλτούρας τους. Και να περιγράφουν έναν κόσμο υποκριτικό, όπου το σεξ απαγορεύεται αλλά είναι πανταχού παρόν, υποκριτικό όπως ο ίδιος ο Ραμαντάν που κήρυττε ότι οι εξωσυζυγικές σχέσεις είναι «χαράμ» και η αγνότητα καθήκον, αλλά δεν είχε πρόβλημα να βιάσει γυναίκες που τον πλησίασαν για να του κάνουν ερωτήσεις για το Ισλάμ (αν και ο ίδιος το αρνείται).
«Η σεξουαλική επανάσταση που απελευθέρωσε τις γυναίκες της Δύσης τον 20ό αιώνα δεν έχει συμβεί στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες. Ισως όμως τη βλέπουμε να αρχίζει έξι χρόνια μετά τις κατεστραμμένες ελπίδες των αραβικών επαναστάσεων» έγραψε αυτή την εβδομάδα στους «New York Times» η Σιλβί Κοφμάν, εκ των αρχισυντακτών της «Monde», με αφορμή τις κατηγορίες κατά του Ραμαντάν.
Η βραβευμένη στη Γαλλία μαροκινή συγγραφέας Λεϊλά Σλιμανί, της οποίας το βιβλίο «Σεξ και ψέματα: Η σεξουαλική ζωή στο Μαρόκο» κυκλοφόρησε πρόσφατα βασισμένο σε δεκάδες μαρτυρίες συμπατριωτών της, υποστηρίζει ότι εκατομμύρια άντρες και γυναίκες είναι «παγιδευμένοι στη σεξουαλική μιζέρια στον αραβικό κόσμο που έχει εμμονή με το σεξ».
Ακόμη και οι ισλαμιστές έχουν εμμονή με το σεξ, διαπίστωσε η Σλιμανί. Πίσω από ένα μανδύα θρησκοληψίας, οι άντρες διατηρούν ερωμένες και οι γυναίκες κοιμούνται με τους συντρόφους τους, αλλά οι περισσότεροι άντρες θέλουν να παντρευτούν παρθένα και ακόμη και οι απελευθερωμένες γυναίκες συχνά «ράβουν» τον υμένα τους προκειμένου να παντρευτούν –«σχιζοφρένεια» το χαρακτηρίζει η Σλιμανί, η οποία μόνο λύπηση αισθάνεται για τις γυναίκες που στα 20-25 επιλέγουν να σπουδάσουν, να εργαστούν και να έχουν εραστές και στα 30-35 κάνουν πίσω ολοταχώς, «ράβονται» και φορούν μαντίλα για να παντρευτούν.
Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής μια γυναίκα μπορεί να είναι μόνο «παρθένα ή σύζυγος». Η διπροσωπία είναι ο κανόνας. Η πορνεία και οι αμβλώσεις απαγορεύονται, αλλά συμβαίνουν κατά κόρον. «Ολοι έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Αλλά δεν υπάρχει σεξουαλική απελευθέρωση λόγω της κουλτούρας της ντροπής και του φόβου του τι θα πει ο κόσμος» αναφέρει.
Σεξουαλική μιζέρια
Ο νόμος στο Μαρόκο τιμωρεί τις εξωσυζυγικές σχέσεις με φυλάκιση από ένα μήνα ως ένα χρόνο, αλλά με «λάδωμα» των αστυνομικών μπορεί κάποιος να γλιτώσει. Το «λάδωμα» όμως δεν έγινε δεκτό στην περίπτωση δύο επιφανών μελών –μιας 62χρονης χήρας και ενός 63χρονου παντρεμένου ειδικού στις ισλαμικές σπουδές –του έντονα ηθικοπλαστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που είχε εκδώσει φετφά κατά των «μηνυμάτων αγάπης στο Facebook», τα οποία συνελήφθησαν σε «άσεμνη στάση» μέσα σε αυτοκίνητο παρκαρισμένο δίπλα στην παραλία. «Δύσκολο να μη συγκινηθείς από αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση όπου δυο άνθρωποι, οι οποίοι διανύουν την έβδομη δεκαετία της ζωής τους, είναι αναγκασμένοι να κρυφτούν σε ένα αυτοκίνητο για μια στιγμή οικειότητας. Εγιναν τα σύμβολα της σεξουαλικής μιζέριας» είπε η Σλιμανί.
Για τη «σεξουαλική μιζέρια στον αραβικό κόσμο» μίλησε και ο αλγερινός συγγραφέας και δημοσιογράφος Καμέλ Νταούντ. «Οι επιθέσεις εναντίον δυτικών γυναικών από άραβες μετανάστες στην Κολωνία παραπέμπουν στην παρενόχληση των γυναικών στην ίδια την πλατεία Ταχρίρ τις ημέρες της αιγυπτιακής επανάστασης. Μια από τις μεγαλύτερες μιζέριες που πλήττουν τον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο γενικότερα είναι η αρρωστημένη σχέση με τις γυναίκες» έγραψε σε άρθρα του στις εφημερίδες «Monde» και «New York Times». «Το σεξ είναι περίπλοκο ταμπού σε μέρη όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Συρία ή η Υεμένη».
Ο Νταούντ αποκαλεί το σεξ «το μεγάλο παράδοξο» των χωρών αυτών: «Ολοι κάνουν σαν να μην υπάρχει, αλλά καθορίζει τα πάντα». Οι γυναίκες είναι σεβαστές μόνο ως κτήμα κάποιου, σύζυγος του τάδε, κόρη του δείνα. Οι αντιφάσεις αυτές δημιουργούν αφόρητες εντάσεις. Η επιθυμία δεν βρίσκει διέξοδο.
Ο Νταούντ περιγράφει τα καλοκαίρια στην Αλγερία, όπου ομάδες σαλαφιστών (ακραίων ισλαμιστών) και νέων «ντοπαρισμένων» από τα κηρύγματα φανατικών ιμάμηδων και ισλαμιστικών τηλεοπτικών καναλιών βγαίνουν να «ελέγξουν» τη σεμνότητα των γυναικών, ιδίως στην παραλία, η Αστυνομία κυνηγάει τα ζευγάρια στους δημόσιους χώρους, ακόμη και τα παντρεμένα, και τα παγκάκια πριονίζονται στη μέση για να μην μπορεί ο κόσμος να καθίσει κοντά ο ένας στον άλλο. «Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος φαντασιώνεται είτε την άσεμνη και λάγνα Δύση είτε τον μουσουλμανικό παράδεισο και τις παρθένες του».
«Πορνοϊσλαμισμός»
Ελλείψει άλλων ειδικών, «οι ισλαμιστές έχουν το ντε φάκτο μονοπώλιο στις συζητήσεις για το σώμα, το σεξ και την αγάπη. Με το Ιντερνετ και τις θρησκευτικές τηλεοπτικές εκπομπές μερικά από τα κηρύγματά τους έχουν πάρει τερατώδη μορφή, καταντώντας ένα είδος πορνοϊσλαμισμού» γράφει ο Νταούντ. «Οι θρησκευτικές αρχές εκδίδουν χονδροειδείς φετφάδες: απαγορεύεται να κάνεις έρωτα γυμνός, οι γυναίκες δεν πρέπει να αγγίζουν μπανάνες, ένας άντρας μπορεί να μείνει μόνος με μια γυναίκα μόνο αν τον έχει θηλάσει.
Ο παράδεισος και οι παρθένες του είναι το αγαπημένο θέμα των ακραίων ιμάμηδων. Ονειρευόμενοι αυτή την προοπτική, οι βομβιστές αυτοκτονίας υποκύπτουν σε μια τρομακτική, σουρεαλιστική λογική: ο δρόμος προς τον οργασμό περνάει από τον θάνατο, όχι από την αγάπη».
Η σχιζοφρενικά υποκριτική κατάσταση θολώνει τα όρια ανάμεσα στον βιασμό και το συναινετικό αλλά παράνομο εξωσυζυγικό σεξ. Μια γυναίκα διηγήθηκε στη Σλιμανί ότι τη βίασαν τρεις όταν ήταν 15 ετών. «Σηκώθηκα, ντύθηκα και πήρα το λεωφορείο για το σπίτι. Φοβόμουν περισσότερο τους γονείς μου και την κοινωνία παρά τον ίδιο τον βιασμό» είπε. Πολλές γυναίκες με τις οποίες μίλησε η μαροκινή συγγραφέας διηγήθηκαν τον βιασμό τους σαν να ήταν κάτι μπανάλ. Και βεβαίως δεν τον κατήγγειλαν στην Αστυνομία, όπου θα γίνονταν αυτομάτως υπόλογες επειδή βρέθηκαν μόνες με έναν άντρα.
Σεξουαλική ματαίωση
Ο μαροκινός κοινωνιολόγος Αμπντεσαμάντ Ντιαλμί αναφέρεται στη σεξουαλική ματαίωση των μουσουλμάνων. Υποστηρίζει ότι είναι μη ρεαλιστικό να ζητούμε από τους νέους να απέχουν από το σεξ μέχρι να παντρευτούν στην ηλικία των 31 ετών κατά μέσο όρο για τους άντρες σήμερα –η ηλικία έχει αυξηθεί για οικονομικούς κυρίως λόγους.
«Η σεξουαλική ζωή των νέων είναι κρυφή και δυστυχισμένη. Δεν μπορούν να αισθανθούν ωραία όταν φοβούνται, όταν έχουν ενοχές» λέει. «Εξ ου ένα αίσθημα σεξουαλικής μιζέριας που βρίσκει διέξοδο στην επιθετικότητα, στη σεξουαλική βία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, στην απαίτηση των αντρών να επιστρέψουν οι γυναίκες στη μαντίλα» –πολλοί μουσουλμάνοι μιλούν για νεοσυντηρητισμό που οφείλεται στην αυξανόμενη επιρροή του ουαχαμπιτισμού (ακραίο παρακλάδι του Ισλάμ από τη Σαουδική Αραβία) τις τελευταίες δεκαετίες.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θεωρείται απαράδεκτη και το αποτέλεσμα, όπως το περιγράφει ο Ντιαλμί, είναι αποκαρδιωτικό: «Πολλά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, πολλές ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, πολλές κρυφές αμβλώσεις, πολλές συρραφές υμένα, πολλή σεξουαλική παρενόχληση, βιασμοί νέων γυναικών, παιδιών, γηραιότερων γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, αιμομιξία και κτηνοβασία ελλείψει παρτενέρ».
Ανοίγουν τα στόματα τώρα για τους πολιτικούς
Ανοίγουν τα στόματα τώρα για τους πολιτικούς
Μετά το Χόλιγουντ, οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση επικεντρώνονται στην πολιτική. Και ενώ ηθοποιοί όπως ο Κέβιν Σπέισι και στελέχη του ιδιωτικού τομέα (παραγωγοί κ.λπ.) απολύθηκαν αμέσως από τις δουλειές τους μόλις δημοσιοποιήθηκαν οι κατηγορίες εναντίον τους και ο Ραμαντάν «αδειοδοτήθηκε» από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου διδάσκει, για τους πολιτικούς δεν είναι πάντα τόσο απλό.
Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος γερουσιαστής της Αλαμπάμα Ρόι Μουρ, που κατηγορείται ότι επιτέθηκε σεξουαλικά σε τουλάχιστον πέντε ανήλικες (14χρονες) όταν ήταν 30άρης, αρνείται να αποσυρθεί από τις εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου. Πολλοί Ρεπουμπλικανοί ζητούν την αποπομπή του, όμως ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ (που και ο ίδιος κατηγορείται ότι παρενόχλησε 16 γυναίκες, αλλά το αρνείται αποκαλώντας τες ψεύτρες) δήλωσε ότι δεν γνωρίζει αρκετά για την υπόθεση Μουρ γιατί «δεν βλέπει πολλή τηλεόραση».
Σημειωτέον ότι ο Μουρ είναι συντηρητικός χριστιανός που ζητεί να τεθεί εκτός νόμου η ομοφυλοφιλία.
Στη Βρετανία, παραιτήθηκε ο υπουργός Αμυνας Μάικλ Φάλον λόγω κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση την ημέρα που η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι ανακοίνωσε σκληρότερα μέτρα για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων στην πολιτική. Στο Ουέστμινστερ, σήμερα, αρκετοί Συντηρητικοί και Εργατικοί βρίσκονται υπό έρευνα. Το Εργατικό Κόμμα έστησε την ιστοσελίδα LaborToo για να συγκεντρώσει καταγγελίες από θύματα και εκπρόσωπός του δήλωσε «σοκαρισμένη» από τις μαρτυρίες.
Στις ΗΠΑ, 1.500 υπάλληλοι του Καπιτωλίου υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή προς τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων απαιτώντας να θεσμοθετηθεί υποχρεωτική εκπαίδευση για τη σεξουαλική παρενόχληση και να αναθεωρηθούν οι μέθοδοι αντιμετώπισής της. Και τα δύο Σώματα ψήφισαν τα μέτρα αυτά –η Βουλή την περασμένη Τρίτη, ύστερα από σοκαριστικές καταγγελίες (χωρίς να κατονομαστούν οι υπεύθυνοι).
Εν μέσω όλων αυτών αρχίζει να προβάλλει στον αμερικανικό Τύπο όλο και πιο επιτακτικά το ερώτημα: Τι θα γίνει με τον Μπιλ Κλίντον; Εκφράζεται όλο και εντονότερα η άποψη ότι η υπόθεση Λιουίνσκι το 1998 κακώς επικεντρώθηκε στο αν ο Μπιλ απάτησε τη Χίλαρι και αν ψευδόρκησε για αυτό και ότι θα έπρεπε να είχε επικεντρωθεί στο ότι εκμεταλλευόταν την εξουσία του για να «την πέφτει» σε γυναίκες. Η Χουανίτα Μπρόντρικ, που κατηγόρησε τον Κλίντον ότι τη βίασε το 1978, επανήλθε στο προσκήνιο –με μια διαφορά: αυτή τη φορά την πιστεύουν.
Αρθρογράφος των «New York Times» έγραψε άρθρο με τίτλο «Πιστεύω τη Χουανίτα», στελέχη των Δημοκρατικών ζητούν από το κόμμα να κάνει την αυτοκριτική του και η Χίλαρι Κλίντον, η οποία τον Σεπτέμβριο είχε τουιτάρει ότι «κάθε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης έχει δικαίωμα να το πιστέψουν», όταν, μετά το σκάνδαλο Γουάινστιν, ρωτήθηκε αν και η Χουανίτα έχει το ίδιο δικαίωμα, αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως ναι.
Πλήρης άγνοια
Η αιγύπτια συγγραφέας Σιρίν ελ Φέκι, στο βιβλίο της «Sex and the Citadel» για τις σεξουαλικές σχέσεις στις σύγχρονες μουσουλμανικές κοινωνίες υποστηρίζει ότι σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το σεξ περιβάλλεται από διπλά μέτρα και σταθμά, ντροπή και σιωπή. Η Ελ Φέκι, που ερεύνησε μουσουλμανικές κοινωνίες από την Τυνησία και την Αίγυπτο ως τον Λίβανο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, διαπίστωσε ότι όσο μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στην παρθενία τόσο πιο διαδεδομένες είναι οι σεξουαλικές πρακτικές που τη διατηρούν ανέπαφη. Διαπίστωσε επίσης ότι υπάρχουν Αιγύπτιες σήμερα που δεν γνωρίζουν τους αραβικούς όρους για τα γυναικεία γεννητικά όργανα, «διότι το θέμα θεωρείται υπερβολικά επαίσχυντο για να συζητηθεί». Παραδόξως, όμως, η αιγυπτιακή κοινωνία ασχολείται υπέρ το δέον με αυτά, καθώς η κλειτοριδεκτομή είναι πολύ διαδεδομένη στη χώρα – την έχει υποστεί περίπου το 80% των κοριτσιών της Αιγύπτου, σύμφωνα με την Ελ Φέκι.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
