«Ανύπαρχτη Πολιτεία / Μέσα στην καστανή καταχνιά ενός χειμωνιάτικου μεσημεριού / Ο Σμυρνιός έμπορας, κύριος Ευγενίδης / Αξούριστος, με την τσέπη γεμάτη σταφίδες / Τσιφ Λόντρα: φορτωτικές εν όψει / Με κάλεσε με τα πρόστυχά του γαλλικά / Για πρόγευμα στο Κάννον Στρητ Οτέλ. / Κι έπειτα το Σαββατοκύριακο στο Μετροπόλ». Αν αντικαταστήσει κάποιος τα πρόσωπα των στίχων του Ελιοτ με τα πρόσωπα της υπόθεσης Παπαδόπουλου – Καμμένου, έχει μια σύνοψη της ιστορίας που συγκλονίζει την κυβέρνηση μιας πραγματικά ανύπαρκτης πολιτείας. Μόνο που τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν στην Αγγλία αλλά στη Ρωσία, μέσα στην καταχνιά που αναδυόταν από τον ποταμό Ντον και σκέπαζε το Ροστόφ, τόπο στον οποίο δραστηριοποιήθηκαν ο πατέρας του Βασίλη Παπαδόπουλου, Ηλίας, ως διοικητής του κρατικού εργοστασίου καπνού, και ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος κατόπιν έγινε ιδιοκτήτης του. Και κάποια άλλα, πιο πρόσφατα, στη Μόσχα.
Εχει γραφτεί ότι η σχέση της οικογένειας Παπαδόπουλου με τον κ. Σαββίδη ήταν στενή, αλλά η πλευρά του βορειοελλαδίτη επιχειρηματία έσπευσε να το διαψεύσει με μια δήλωση που δεν διέψευδε τίποτε. «Ουδεμία σχέση διατηρεί εδώ και πάνω από μία δεκαετία» ο κ. Σαββίδης με τον κ. Παπαδόπουλο, αναφέρεται, χωρίς να διευκρινίζεται αν οι δύο τους σχετίζονταν πριν από τη δεκαετία. «Κανένα μέλος της οικογένειας Παπαδόπουλου ουδέποτε είχε την οποιαδήποτε σχέση με την επιχειρηματική δραστηριότητα του Ιβάν Σαββίδη, είτε στο Ροστόφ του Ντον είτε στην Ελλάδα. Οτιδήποτε άλλο αναφέρεται στο Τύπο δεν είναι παρά κακογραμμένα σενάρια επιστημονικής φαντασίας».
Πάντως, δεν απαιτείται μεγάλη φαντασία για να συσχετίσει κάποιος δύο ρώσους ελληνικής καταγωγής που κατείχαν διευθυντικές θέσεις στο ίδιο κρατικό εργοστάσιο καπνού επί ΕΣΣΔ και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκαν στο εμπόριο καπνού στη Βόρεια Ελλάδα. Και που στη συνέχεια ο γιος του ενός (Βασίλης Παπαδόπουλος) συνδέθηκε με κουμπαριά με τον άλλον (Ιβάν Σαββίδης) και το 2006 εμφανιζόταν ως εκπρόσωπός του στις διαπραγματεύσεις για την αγορά του ΠΑΟΚ, μεταφέροντάς τον με το αυτοκίνητό του, χωρίς καμία διαμαρτυρία από την πλευρά Σαββίδη. Ο κ. Παπαδόπουλος δεν ασχολήθηκε με το εμπόριο καπνού, όπως ο αδελφός του Δημήτρης, χρησιμοποίησε όμως την Αξιούπολη του Κιλκίς, όπου υπάρχουν οι οικογενειακές καπναποθήκες, για να φτιάξει τη δική του επιχείρηση εμπορίας όπλων, την Ολυμπιακή Οπλων και Πυρομαχικών, η οποία μετονομάστηκε σε Ολυμπιακή Βιομηχανία ΑΕ.
Η εμπλοκή του κ. Παπαδόπουλου στην πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία μοιάζει με κούκλα μπάμπουσκα. Κάθε αποκάλυψη οδηγεί σε ένα καινούργιο πεδίο έρευνας, σε σχέσεις σκοτεινές, σε δοσοληψίες αδιαφανείς και ποιος ξέρει τι μπορεί να κρύβεται στον πυρήνα αυτής της υπόθεσης για την οποία έχουν χάσει τον ύπνο τους οι ενδιαιτούντες στο Μέγαρο Μαξίμου. Τι συνδέει άραγε τον Πάνο Καμμένο με έναν επιχειρηματία ο οποίος δεν έχει το καλύτερο όνομα ούτε στους κύκλους της εμπορίας όπλων; Και γιατί ο Αλέξης Τσίπρας καλύπτει τόσο πεισματικά τον υπουργό Αμυνας σε μια υπόθεση που ούτως ή άλλως τραυματίζει τη συνοχή της κυβέρνησης;

Συζήτηση στη Βουλή

Την Πέμπτη θα συζητηθεί στη Βουλή η επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προς τον κ. Καμμένο η ΝΔ, η οποία ζητεί κατάθεση εγγράφων και επανεξέταση των συμβάσεων πώλησης όπλων σε αραβικές χώρες και στην Κένυα. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διαβίβασε την υπόθεση στην Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς και την Παρασκευή μέλη του Ρουβίκωνα μπήκαν ανενόχλητα στο προαύλιο του υπουργείου Αμυνας και σκόρπισαν φυλλάδια διαμαρτυρίας για σειρά ζητημάτων, μεταξύ των οποίων και τα «ξαφνικά νταραβέρια για πυρομαχικά στη Σ. Αραβία που γενοκτονεί ανενόχλητη στην Υεμένη». Οσο κι αν ο υπουργός Αμυνας δηλώνει «ιδιαίτερα χαρούμενος» για την έρευνα, είναι φανερό ότι ο ίδιος και η κυβέρνηση έχουν χάσει την μπάλα.
Η εμπορική δραστηριότητα του κ. Παπαδόπουλου ξεκινά από τη δεκαετία του 1990 και επί σειρά ετών εμφανίζεται να κάνει εισαγωγές και εξαγωγές όπλων και πυρομαχικών, αρχικά μικρής κλίμακας για αστυνομικές αρχές και κατόπιν για τον στρατό σε χώρες όπως η Τσεχία, η Κύπρος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, το Ομάν, χώρες της Αφρικής, αλλά και η Ισπανία, η Ν. Κορέα, η Ταϊλάνδη, ακόμα και οι ΗΠΑ.
Στο διάστημα αυτό πρόσωπα που γνωρίζουν καλά τον πολύπλοκο και πολλές φορές σκοτεινό χώρο της εμπορίας όπλων διατυπώνουν υπονοούμενα για ανάμειξη του κ. Παπαδόπουλου στην εξαγωγή πιστολιών από το εργοστάσιο της Zastava στη Μέση Ανατολή. Το όνομά του ακούστηκε και σε άλλες περιπτώσεις διακίνησης όπλων σε περιοχές στις οποίες είχε επιβληθεί εμπάργκο είτε από τον ΟΗΕ είτε από τις ΗΠΑ, όπως, π.χ., το Κατάρ και το Σουδάν. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 αγόρασε ένα εργοστάσιο της πολεμικής βιομηχανίας των Σκοπίων, ονόματι Suvenir, έναντι 500.000 ευρώ, με την υποχρέωση να κάνει επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων, τις οποίες ουδέποτε πραγματοποίησε. Οταν έγινε πρωθυπουργός ο Νίκολα Γκρούεφσκι, τον πίεσε, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, να πουλήσει το εργοστάσιο. Ο κ. Παπαδόπουλος αρνήθηκε, το εργοστάσιο οδηγήθηκε σε πτώχευση, στο ενδιάμεσο όμως λέγεται ότι εκείνος έβγαλε πολλά λεφτά από την πώληση του πολεμικού υλικού του.

Καταδίκη για λαθρεμπορία

Το 2014 καταδικάστηκε για λαθρεμπορία από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης και του επιβλήθηκαν πρόστιμα συνολικά 342.000 ευρώ για υποτιμολογήσεις και διαφυγόντες φόρους. Η υπόθεση, όπως αποκάλυψε το «Πρώτο Θέμα», ξεκίνησε το 2003 με έρευνα του ΣΔΟΕ, όταν η γιουγκοσλαβική εταιρεία Prvi Partisan Namenska Pkoizvogja ενημέρωσε τις ελληνικές αρχές για παρανομίες στον εκτελωνισμό μηχανημάτων στο Τελωνείο Κιλκίς, παραμονή Χριστουγέννων του 1996, από την εταιρεία Olympic Arms & Ammunitions – PP (όπως εμφανιζόταν στα τελωνειακά έγγραφα η Ολυμπιακή Βιομηχανία) μέσω μιας ανύπαρκτης ελβετικής εταιρείας με έδρα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Το περασμένο καλοκαίρι ο κ. Παπαδόπουλος εμφανίστηκε να διαπραγματεύεται πολεμικό υλικό με το Πεντάγωνο ως πληρεξούσιος της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, του Κατάρ και της Κένυας.

Ο γάμος στη Μόσχα και ο Πούτιν

Οσοι γνωρίζουν τον κ. Παπαδόπουλο τον περιγράφουν ως έναν συνωμοσιολόγο αντίστοιχων αναζητήσεων με αυτών του κ. Καμμένου. Ενδεχομένως η σχέση τους να είναι ακόμα βαθύτερη και να εδράζεται στη γοητεία που άσκησαν στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα η ιδέα της ρήξης με την Ευρώπη, με τη στήριξη Πούτιν, και οι συμμαχίες που δημιουργήθηκαν το 2014 εν όψει της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν η εποχή που ο κ. Καμμένος, καλεσμένος στον γάμο του εφοπλιστή Γιάννη Καραγιώργη –και παρ’ ολίγον καναλάρχη εθνικής εμβέλειας με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ –στη Μόσχα, με κουμπάρο τον ρώσο δισεκατομμυριούχο και εκλεκτό του Κρεμλίνου Κονσταντίν Μαλοφέβ, «εξαφανίστηκε» για λίγες ώρες. «Είδα τον Πούτιν» έλεγε στους φίλους του όταν συγκεντρώθηκαν για τη γαμήλια δεξίωση, αφήνοντάς τους με την απορία αν αστειευόταν ή όχι. Ηταν η εποχή που σφυρηλατήθηκε η συμμαχία Ν. Παππά, Π. Καμμένου, Ι. Σαββίδη και Ν. Νικολόπουλου με στόχο τον έλεγχο των ΜΜΕ και της επιχειρηματικότητας. Οταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία γνώριζαν καλά τις διεθνείς σχέσεις, ανησυχούσαν για την προσέγγιση Τσίπρα – Καμμένου και εύχονταν «ο Θεός να βάλει το χέρι του». Τώρα οι σχέσεις της κυβέρνησης με τη Ρωσία βρίσκονται σε βαθιά κρίση και στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί μεγάλη ανησυχία για το τι μπορεί να αποκαλυφθεί, όχι μόνο από τις επίσημες οδούς αλλά και από τα διάφορα leaks (έγγραφα και συνομιλίες από χάκινγκ ή διαρροές).

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ