Ιππείς και πεζοπόροι

Ι. «Το Βήμα της Κυριακής» στις 25.10.1987 δημοσιεύει άρθρο-κλειδί της οικονομικής κατάρρευσης. Συγγραφέας ο εμβληματικός Α.Γ. Παπανδρέου. Τονίζει εκεί ότι «…στην Ελλάδα οι οικονομικοί πόροι για επενδύσεις συνθλίβονται από τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα…». Αιτιολογεί: έχουμε το διπλάσιο προσωπικό εκείνου που απαιτείται για να παράγουμε τις αναγκαίες κρατικές υπηρεσίες. Υπόσχεται εξάλειψη της ανωμαλίας σε δέκα ή (πάντως) δεκαπέντε χρόνια. Αρα μέχρι (και) το 2002 (!).

Ακολουθεί το πασίδηλο. Τίποτε δεν έγινε.

Το θηρίο του κρατισμού αποδείχθηκε ακαταμάχητο. Ο κρατισμός διέλυσε το κράτος. Ετσι υπήχθη ό,τι περισώθηκε στην επιτροπεία της τρόικας.

ΙΙ. Εξηγείται η ραγδαία άνοδος του ΠαΣοΚ στην Αρχή, το 1981. Επίσης και η διατήρηση τμήματος του κόμματος στην εξουσία υπό τον τίτλο του «ΣΥΡΙΖΑ».

Οι πεζοί είναι πάντα πολύ περισσότεροι από τους ιππείς. Προς αυτούς, τους πολλούς, ο Α.Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε ρητά ή (και) υπαινικτικά τα πάντα. Οχι στη Δύση. Οχι στην Ευρώπη. Οχι στο ΝΑΤΟ. Οχι στις εργασιακές σχέσεις. Οχι στην τότε ελληνική γλώσσα. Οχι στην Εκκλησία. Οχι στο Πανεπιστήμιο. Οχι στους πλούσιους. Ναι σε κάθε αλλαγή (!).

Ουσιαστικά υποσχέθηκε αντικατάσταση των ιππέων από τους πεζοπόρους. Και οι τελευταίοι ψήφισαν μαζικά. Οι ακραίοι έγιναν (και) πρασινοφρουροί. Επιλήφθηκαν του κράτους. Κατέλαβαν τις ΔΕΚΟ.

Το αποτέλεσμα περιγράφεται από τον αρχηγό στο άρθρο του: υπερδιπλάσιοι των αναγκαίων κατέληξαν οι μισθοδοτούμενοι (!).

Εγινε ο κρατισμός ανεξέλεγκτος και καταστροφικός.

ΙΙΙ. Επί τα ίχνη βάδισε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε μαζικά προσέλκυσε στελέχη του ΠαΣοΚ. Ζητούμενο, τώρα, ήταν η εθνική απελευθέρωση από την επιτροπεία των δανειστών (!). Ηταν, τελικά, η συνέχιση υψηλού επιπέδου ζωής με δανεικά, χωρίς, άρα, αντίστοιχη παραγωγική βάση. Τοκογλύφους, αρχικά, αποκαλούσαν τους πιστωτές οι Συριζαίοι.

Η διακήρυξη της 13.9.2014 στη Θεσσαλονίκη είναι αποκαλυπτική. Υπόσχεται εθνική ανάπτυξη και ευημερία ανεξάρτητα από το «χρέος». Βεβαιώνεται, εκεί, ότι αυτό (το χρέος) κατά μέγα μέρος θα διαγραφεί ονομαστικά. Και κυρίως ότι θα αποπληρώνεται υπό ρήτρα ανάπτυξης. Επομένως εάν –και όταν –κάτι θα περισσεύει (!!!).

Ο,τι διακήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ποιοτικά καινούργιο (!). Συνοψιζόταν σε μονομερή άρνηση ικανοποίησης των πιστωτών. Ηταν ό,τι συνεχίζει να υποστηρίζει ο κ. Βαρουφάκης. Συνακόλουθα όλη η ποσοτική διαπραγμάτευση που διεξάγεται από τον Ιούλιο του 2015 είναι διαμετρικά αντίθετη προς τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των Ελλήνων.

IV. Η χώρα φθείρεται. Η υπογεννητικότητα αυξάνεται. Είμεθα πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής ανεργίας. Ικανοί Ελληνες εγκαταλείπουν την χώρα. Η Τουρκία καραδοκεί. Διαρκώς προκαλεί.

Η φθορά, όμως, υπερβαίνει την ελκτικότητα της αντιπολίτευσης. Μαζικό κίνημα υπέρ αυτής δεν υπάρχει.

Η πολεμική κατά ΣΥΡΙΖΑ βαλτώνει σε ποσοτικές αποκλίσεις. Παραγνωρίζεται το κύριο. Οτι, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας κλήθηκε ώστε να απελευθερωθούμε από τα μνημόνια. Οχι για να διαπραγματευθεί τη διατήρησή τους. Αλλο το ένα. Αλλο το άλλο. Για να αντιληφθεί το εκλογικό σώμα τι έχει συμβεί απαιτείται πρωτογενές υλικό. Δηλαδή ο ίδιος ο κ. Τσίπρας της περιόδου 2012-2015 να εμφανίζεται και να κραυγάζει ακριβώς το αντίθετο των όσων σήμερα πραγματοποιεί. Οι εμφανίσεις πρέπει να είναι καταιγιστικές: από τηλεοπτικές θέσεις ενημερωτικές.

Το κόστος θα είναι της αντιπολίτευσης.

V. Κατήγορος του κ. Τσίπρα αποτελεσματικότερος του εαυτού του δεν υπάρχει. Και όταν το βάσιμο των κατηγοριών γίνει βίωμα των Ελλήνων, τότε η χώρα θα αρχίσει να ελπίζει.

Ο κ. Γεώργιος Κ. Στεφανάκης είναι δικηγόρος.