Η απαγωγή τριών μελών της οικογένειας του Νικολού Βουδούρη, υπουργού και μεγαλοκτηματία της Χαλκίδας από τις ενωμένες ληστρικές συμμορίες του Νταβέλη, του Κακαράπη και του Καλαμπαλίκη, είναι το κεντρικό θέμα στο ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Σύντομος Χειμώνας της Ληστοκρατίας» του Δημήτρη Λάμπρου. Το γεγονός είναι πραγματικό και συγκλόνισε την Ελλάδα της εποχής του Οθωνα και του Κριμαϊκού Πολέμου τον χειμώνα του 1855-1856.
«Μια κοινωνία με τους δικούς της συμβιωτικούς όρους στο περιθώριο της οργανωμένης κανονικότητας, που ακολουθεί τους δαίμονές της αφού απέδρασαν οι θεοί της. Άνθρωποι βγαλμένοι από την γκρίζα άγονη πέτρα της Ρούμελης, με κομμένες ρίζες μετέωροι ανάμεσα ζωής και θανάτου. Ζωή γυρισμένη από την ανάποδη, στηριγμένη στο ένστικτο και την τύχη», σημειώνει ο συγγραφέας και προσθέτει: «Πλάι σ’ αυτόν ο κόσμος της εξουσίας, στραμμένος στο φως για να κρύψει το σκοτάδι του. Ανοιχτός και ηχηρός, ομνύει κι αυτός στο όνομα της δύναμης. Χτισμένος στο άψογα διατυπωμένο ψέμα που επιδίδεται σαν αλήθεια , ριζωμένος στην ιδιοτέλεια και στο μικρόψυχο βόλεμα της καλής ζωής, είναι ο προστάτης και εγγυητής της τάξης και της νομιμότητας. Είναι ο παίκτης ψυχών και προσδοκιών και ο αδιαφιλονίκητος νικητής».
Πρόκειται για δυο κόσμους που κινούνται παράλληλα και ενίοτε συναντώνται είτε για να συμπλεύσουν είτε για να συγκρουστούν «ανάλογα με το διακύβευμα και την καλή ή κακή έκβαση της σχεδιασμένης δράσης». «Ο υπεράνω πάσης υποψίας εντολέας και ο αδίστακτος ανεπίληπτος εκτελεστής. Κερδίζουν όλοι στις συναλλαγές για να τις τρέφουν. Μόνο που πρόκειται για ένα αέναο παιχνίδι, επαναλαμβανόμενο στους αιώνες. Ίδιο πάντα. Αλλάζουν μόνον τα πρόσωπα, όχι οι ιδιότητες. Έτσι προχωρά ο κόσμος και συναντά το μέλλον», αναφέρει ο κ. Λάμπρου για να συμπληρώσει: «Μένει να βρεθεί ένα πρόσχημα για να δικαιολογήσει την ήδη γνωστή συζήτηση για κλέφτες κι αστυνόμους, γύρω από τη διαπλοκή και τη διαφθορά της εξουσίας. Και μια πένα να καταγράψει εύγλωττα σημαίνοντα και σημαινόμενα, να ξετυλίξει τους πολύπτυχους αυτούς κόσμους, να περιγράψει με την ευκρίνεια κάμερας, να διεισδύσει με την ακρίβεια ανατόμου στις ψυχές και στη διάνοια των ηρώων, να θυμίσει ξεχασμένες αλήθειες, να στρέψει την προσοχή στα λίγα πολύτιμα που δίνουν ουσία στη ζωή».
Όπως στη σελίδα 234 του βιβλίου, όπου ο διαβόητος λήσταρχος Βασίλης Καλαμπαλίκης δίνει την προσωπική του έκκεντρη ερμηνεία σε έναν πολύπλοκο κόσμο: «Ολα αυτά που λέτε δεν έχω εγώ τη γνώση για να τα κρίνω. Απ’ τα λίγα που ξέρω όμως, λέω ότι όλα είναι ανάλογα με τη θέση αυτουνού που μιλάει. Ο πλούσιος θέλει ησυχία, για να προκόβουν οι δουλειές του και να αυγαταίνει τα λεφτά του. Ο πολιτικός θέλει φτώχεια, για να κάνει χατίρια και να κερδίζει ψήφους. Ο στρατηγός θέλει τους ανθρώπους υγιείς, για να έχει στράτευμα. Αλλά ο γιατρός τους θέλει άρρωστους, για να ‘χει λίρες. Ο ληστής θέλει ρεντίφικο, για να κερδίσει αμνηστία. Κι ο παπάς θέλει φόβο, για να πάρει μαλαματένια τάματα. Ο κοσμάκης; Ο κοσμάκης, είμαι σίγουρος, αν προλάβαινε να σκεφτεί, το μόνο που θα ήθελε θα ήταν να απαλλαγεί απ’ όλους αυτούς τους αγύρτες. Άρα, βγάνω το συμπέρασμα με το απλό μου μυαλό, ότι η απόλυτη αλήθεια, που να ικανοποιεί όλους, δεν μπορεί να βρεθεί. Εκείνο όμως που εύκολα μπορεί να βρεθεί και να ενώσει τους ανθρώπους, τους Έλληνες να πουμε, είναι αυτό που αστοχήσατε. Και που κάθε άνθρωπος, από τον τελευταίο χωριάτη μέχρι τον βασιλιά, μπορεί να το ξεχωρίσει. Κι είναι το δίκιο. Που όλοι το βλέπουν κι όλοι το ξέρουν, ακόμα κι αν για το συφέρο τους υποστηρίζουν το άδικο. Αν θα μπορούσε να είναι μια τίμια εξουσία, έπρεπε οι πολιτικοί να βάζουν μπροστά το δίκιο. Τη δικαιοσύνη, όπως λένε οι γραμματιζούμενοι».
Το δίτομο έργο «Ο Σύντομος Χειμώνας της Ληστοκρατίας» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον και έχει ήδη παρουσιαστεί με επιτυχία στη Χαλκίδα και στη Λιβαδειά ενώ έπονται η Λαμία στις 15 Δεκεμβρίου 2017 και η Αθήνα τον Ιανουάριο του 2018.
