Η Εθνική παίζει με την Κροατία το μέλλον της στο… Euro 2020

Αξίζει το τελευταίο χειροκρότημα σε ένα γεμάτο γήπεδο, απόψε (21.45, ΣΚΑΪ και Cosmotesports 1) η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, που κυνηγάει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα κόντρα στην Κροατία. Το βαρύ και ασήκωτο 4-1 του Ζάγκρεμπ είναι λογικό να πλήγωσε όλους τους Ελληνες, οι πιθανότητες πρόκρισης είναι λιγότερες και από 10% που είπε ο αρχηγός Σωκράτης Παπασταθόπουλος, αλλά ας θυμηθούμε πού ήταν η ομάδα πριν από δύο χρόνια.

Τέτοια εποχή, Οκτώβριο του 2015, οι φίλαθλοι της εθνικής ομάδας που πήγαν στο «Γ. Καραϊσκάκης» για το τελευταίο παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στα προκριματικά για το Euro 2016 έφυγαν ευχαριστημένοι. Αν και η εθνική μας ομάδα όχι μόνο είχε αποκλειστεί από την τελική φάση, σε έναν βατό όμιλο όπου προκρίνονταν απευθείας οι δύο πρώτες ομάδες και η τρίτη πήγαινε στα μπαράζ, είχε τερματίσει στην τελευταία (6η) θέση του ομίλου κάτω και από τα Νησιά Φερόες, από τα οποία είχε χάσει δύο φορές!Το χορταστικό 4-3 επί της Ουγγαρίας που κυνηγούσε την απευθείας πρόκριση (τελικά την πήρε μέσω μπαράζ) για τα γήπεδα της Γαλλίας χειροκροτήθηκε έντονα από τους φιλάθλους που είχαν ανάγκη να αποχωρήσουν έστω με μια καλή εμφάνιση και ας μην υπήρχαν καν ελπίδες πρόκρισης.

Η διαφορά απόψε είναι ότι ελπίδες πρόκρισης υπάρχουν αλλά, ας μη γελιόμαστε, είναι μόνο μαθηματικές και η Κροατία έχει μπει σχεδόν στο αεροπλάνο για τη Ρωσία. Ποτέ η εθνική μας ομάδα δεν διακρινόταν για την επιθετική της ευχέρεια ώστε να μπορεί τώρα να βάλει τρία γκολ στους Κροάτες χωρίς να δεχθεί ούτε ένα. Απλά ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια των παικτών μας μπορεί να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για να κλείσουμε με μια καλή εμφάνιση και γιατί όχι και με μια νίκη αυτή την προκριματική πορεία προς το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Ολα δείχνουν ότι το πιθανότερο είναι να χάσουμε τη δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση, με την πρώτη μας αποτυχία σε διαδικασία των μπαράζ, μετά το «δύο στα δύο» με Ουκρανία και Ρουμανία που μας είχαν οδηγήσει στα Παγκόσμια Κύπελλα της Νοτίου Αφρικής (2010) και της Βραζιλίας (2014). Από το μακρινό 2005 έχει να μείνει εκτός Μουντιάλ η Εθνική, έχοντας χάσει τη διοργάνωση που έγινε στην πατρίδα του εθνικού μας προπονητή τότε, του Οτο Ρεχάγκελ.Τώρα πάμε να χάσουμε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις (Euro 2016, Μουντιάλ 2018) καθώς η Εθνική δεν άκουσε τα «καμπανάκια» μέσα στην προκριματική φάση που ήταν παραπάνω από ένα. Δεδομένου ότι η φθίνουσα πορεία της ομάδας τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα στην πρoτελευταία προσπάθεια, για το Euro 2016) φέρνει και σαφώς δυσκολότερες κληρώσεις, ο όμιλος ήταν δαιδαλώδης για απευθείας πρόκριση καθώς το Βέλγιο φάνταζε ανίκητο.

Ασχέτως εάν κάναμε τις δύο καλύτερες εμφανίσεις μας κόντρα στους Κόκκινους Διαβόλους που μας ισοφάρισαν στο φινάλε εκτός έδρας ενώ μας νίκησαν δύσκολα (2-1) στο «Γ. Καραϊσκάκης». Σε αυτά τα παιχνίδια οι παίκτες της Εθνικής ήταν πρώτοι στην μπάλα, στο γήπεδο «έπεφταν κορμιά» και ήταν απόλυτα συγκεντρωμένοι στον στόχο. Αντίθετα η νωθρότητα με την Εσθονία στο απίστευτο 0-0 στον Πειραιά μάς ανάγκασε να περιμένουμε πρώτα το δώρο της Κύπρου (νίκη 3-2 επί τη Βοσνίας από 0-2) και μετά του Βελγίου (αν και αδιάφορο νίκησε στη Βοσνία και μάλιστα με ανατροπή).

Κάπως έτσι βρεθήκαμε στα μπαράζ με την Κροατία αλλά στο «Μάξιμιρ» του Ζάγκρεμπ οι διεθνείς μας πήγαιναν δεύτεροι μέχρι και στις… χειραψίες με τους αντιπάλους πριν από το ματς! Τα λάθη του Καρνέζη στο πρώτο γκολ και του Σταφυλίδη στο τέταρτο ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι καθώς, κακά τα ψέματα, όλοι οι διεθνείς δεν μπήκαν συγκεντρωμένοι στον βαθμό που έπρεπε για ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι και το πουλάκι της πρόκρισης ουσιαστικά πέταξε.

Εν όψει όμως της νέας πρόκλησης (προκριματικά Euro 2020) η Εθνική οφείλει πάνω απ’ όλα στον εαυτό της να κλείσει απόψε αυτή την προκριματική φάση με ψηλά το κεφάλι. Μάλιστα πλέον δεν κυνηγάει απλώς το να αποφύγει την τελευταία θέση, αλλά το να κάνει κατάθεση ψυχής στο γήπεδο για μια νίκη γοήτρου επί μιας εξαιρετικής –είναι αλήθεια –ομάδας, που όμως φροντίσαμε εμείς να τη βάλουμε από τα πρώτα λεπτά στις ράγες.

Ναι, οι απουσίες των τραυματιών Μάνταλου και Δώνη ήταν κομβικές, όπως και του Μανωλά (λόγω τιμωρίας), αλλά μήπως ήταν μικρή η απουσία του Μάντζουκιτς για τους Κροάτες; Απλώς η διαφορά ήταν το πώς μπήκε στο γήπεδο ο Κράμαριτς, που ήταν ουσιαστικά ο αντικαταστάτης του άσου της Γιουβέντους. Ετσι πρέπει να μπουν οι διεθνείς που θα επιλεγούν από τον Μίχαελ Σκίμπε απόψε και να κλείσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια όμορφη περιπέτεια.

Μετά από δύο χρόνια η εθνική μας ομάδα είναι δεδομένο ότι ξαναστάθηκε στα πόδια της, έδειξε στοιχεία από αυτά που την καθιέρωσαν πιο παλιά και δημιούργησε προσδοκίες. Τις οποίες η ίδια αφαίρεσε την Πέμπτη το βράδυ στο «Μάξιμιρ» του Ζάγκρεμπ.