Ποιος θα είναι ο νέος Ντάισελμπλουμ…

Δεν ήταν όσο «ουάου» τον θέλαμε, αλλά ήταν επιτυχημένος. Ασφαλώς όχι όσο ο πρώτος πρόεδρος του Eurogroup, ο (τότε) πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου και σημερινός πρόερος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος από το αξίωμα αυτό είχε χτίσει το προφίλ της αντιπροσωπευτικότερης και πλέον αξιοσέβαστης ευρωπαϊκής προσωπικότητας.

Του ανθρώπου που όλοι οι Ευρωπαίοι με κοινοτική συνείδηση θα ήθελαν να σηκώσει το τηλέφωνο αν από την άλλη γραμμή του Ατλαντικού καλούσε κάποιος «Κίσινγκερ», ας πούμε.

Δεν ήταν και δεν είναι Γιούνκερ ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Αλλά, τα πέντε χρόνια που προήδρευσε στο Eurogroup, τη δουλειά που ετάχθη να διεκπεραιώσει την έφερε και με το παραπάνω εις πέρας: όχι μόνο κράτησε λειτουργικό, αλλά κατέστησε πανίσχυρο και αδιαμφισβήτητο το άτυπο οικονομικό και πολιτικό Διευθυντήριο της ευρωζώνης.

Σημειωτέον ότι στο Eurogroup, που δημιουργήθηκε το 2009 με τη Συνθήκη της Λισαβόνας και συνεδριάζει κάθε μήνα την παραμονή της συνεδρίασης του Eco/fin, συμμετέχουν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ο πρόεδρος της Ευρωτράπεζας και ο αρμόδιος για τις Οικονομικές Υποθέσεις επίτροπος της ΕΕ (Μάριο Ντράγκι και Πιερ Μοσκοβισί αντιστοίχως).

Οι ευρωπαϊκές θητείες λήγουν όμως κάποτε, ιδιαιτέρως για αξιωματούχους που τα κόμματά τους καταποντίστηκαν στις εκλογές των χωρών τους, όπως το Εργατικό Κόμμα του Ντάισελμπλουμ που καταποντίστηκε στις ολλανδικές εκλογές. Ο διάδοχός του, που ατύπως (αλλά όχι υποχρεωτικώς) πρέπει να είναι εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών, θα εκλεγεί με ειδική πλειοψηφία στο Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου. Και από τις μέχρι στιγμής υποψηφιότητες (η προθεσμία για αυτές λήγει στα τέλη Νοεμβρίου) ουδείς προβάλλει ως φαβορί.

Ηδη ο ισπανός υπουργός Λουίς ντε Γκίντος θεωρείται «καμένο χαρτί» λόγω του ότι ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια (Λαϊκό Κόμμα) με τρεις ακόμη ανώτατους αξιωματούχους της ΕΕ, τον Γιούνκερ, τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

Ελπίδες φέρεται να έχει ο γάλλος υπουργός Μπρουνό Λεμέρ, τον οποίο όμως λέγεται ότι ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, εν όψει των μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει, επιθυμεί να τον κρατήσει απερίσπαστο εντός γαλλικών συνόρων. Τις τελευταίες ημέρες προβλήθηκαν τα ονόματα του Σλοβάκου Πέτερ Κάζεμιρ και του Λουξεμβούργιου Πιερ Γκραμένια. Για την υποψηφιότητα του πρώτου, όμως, εκφράζουν αντιρρήσεις ομάδες του Νότου (τον θεωρούν επιρρεπή στις γερμανικές επιρροές, αλλά και ο Ντάισελμπλουμ τι ήταν;), ενώ ο Γκραμένια, πέραν του ότι είναι συμπατριώτης του Γιούνκερ, είναι υπουργός ενός εκ των πλέον «παραδεισένιων» φορολογικά κρατών της ΕΕ.

Η λετονή υποψήφια Ντάνα Ράιζντιετσε-Οζόλα δεν φαίνεται να έχει πολλές ελπίδες, ενώ ο Πορτογάλος Μάριο Σεντένο προέρχεται από μικρομεσαία χώρα με μεγάλη παράδοση στη στελέχωση υψηλών κοινοτικών αξιωμάτων. Υπάρχει, τέλος, και το όνομα του οικονομικού επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί που «παίζει» για τη διαδοχή Ντάισελμπλουμ. Προοπτική πολύ καλή (για την Αθήνα και λίγες ακόμη πρωτεύουσες) για να βγει αληθινή. Αντιδρά, άλλωστε, μια ομάδα εταίρων που επιμένουν στην ανάγκη ο επόμενος πρόεδρος να είναι εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών.

Πληροφορίες έφεραν τον απερχόμενο αυστριακό υπουργό Οικονομικών Χανς Γεργκ Σέλινγκ ως τον προτεινόμενο από το Λαϊκό Κόμμα για την προεδρία του Eurogroup.

Ωστόσο πέρα από τον συνωστισμό στελεχών του Λαϊκού Κόμματος στις ηγεσίες των ευρωπαϊκών οργάνων που θα προκαλέσει, πέρα από το ότι επικεφαλής του EuroWorking Group είναι ένας επίσης Αυστριακός, ο Τόμας Βίζερ, ο Σέλινγκ δεν είναι βέβαιο ότι θα διατηρήσει το αξίωμά του στη νέα κυβέρνηση της Βιέννης.

Ωστόσο τον Γερούν δεν θα τον ξεχάσουμε τόσο εύκολα. Θα τον ξανασυναντήσουμε, καθώς φρόντισε για αυτό ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε! Οπως ανακοινώθηκε προτού μάλιστα γνωστοποιηθούν οι διαδικασίες διαδοχής του στο Eurogroup, ο Ντάισελμπλουμ προσλαμβάνεται στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ως σύμβουλος στο πλευρό τού γερμανικής καταγωγής προέδρου Κλάους Ρέγκλινγκ.