Ενότητα, συσπείρωση και ψήφος στην κάλπη για τη συνίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης. Αυτό είναι το μήνυμα των ημερών για την ανανέωση του προοδευτικού χώρου. Οι επιφυλάξεις για την πολιτική και τους πολιτικούς είναι κατανοητές. Υπάρχει όμως και η πραγματικότητα. Τίποτα δεν αλλάζει με ακινησία και αδιαφορία. Τίποτα δεν αλλάζει με καταγγελίες και άναρθρες φωνές μηδενισμού. Φωνάζει ο πολίτης για το φοροκυνηγητό, τη λιτότητα και τη φτωχοποίηση. Τρομάζει ο λαός όταν ακούει ότι από το 2022 μέχρι το 2026 η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τόκους 82 δισ.. στους δανειστές. Αγανακτούν οι πολίτες όταν ακούνε την «ψυχρή» φωνή των κυβερνόντων, ότι «διαλύσαμε» φορολογικά τη μεσαία τάξη, συνειδητά για να δώσουμε «φιλοδωρήματα» στους λιγότερο φτωχούς. Αρκούν οι διαπιστώσεις;
Αρκεί να εκφράζουμε την οργή μας; Ασφαλώς όχι. Άρα θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει δράση. Να συμμετάσχει στο εγχείρημα. Ο ενεργός πολίτης αποτελεί πάντα τον πυρήνα της πολιτικής. Αξίζει να δοκιμάσει μια νέα επιλογή σε παρατάξεις και σε πρόσωπα. Η πολιτική αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας. Και ασφαλώς σήμερα κανένας δεν είναι ικανοποιημένος από την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου με τα κοσμητικά επίθετα των αρχηγών σε προσωπικό επίπεδο. Αυτός ο λαός τα έζησε όλα αυτό τον καιρό. Και την «αριστεροσύνη» των μνημονίων και τις «κωλοτούμπες» της κυβέρνησης και τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις ορισμένων στελεχών και παρατάξεων που διεκδικούν το «αλάθητο του Πάπα» και ισοπεδώνουν με το λόγο τους κάθε θετικό στοιχείο της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ενάντια σ’ αυτές τις αντιλήψεις οι υποψήφιοι αρχηγοί ξεδίπλωσαν τις σκέψεις, τις ιδέες και τις προτάσεις τους στο ντιμπέιτ βλέποντας πάντα μπροστά.
Μίλησαν για την επιστροφή της πολιτικής στα προβλήματα της χώρας και των πολιτών. Έδειξαν ότι έχουν κατανοήσει τις προκλήσεις της συγκυρίας. Μάλιστα, σ’ αυτή την περίοδο της «τρικυμίας», όπου η πολιτική βρίσκεται στο «απόσπασμα», επιχειρούν να εκφράσουν πολιτικά το κενό της πολιτικής εκπροσώπησης ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.. Έγινε φανερό ότι έχουν συνείδηση, ότι ο φόβος και η ανασφάλεια που κυριαρχούν στην κοινωνία, εκφράζεται, εκτονώνεται στο πολιτικό πεδίο και τους πολιτικούς. Τολμούν όμως να προχωρήσουν μπροστά με τους πολίτες, για να αλλάξουν το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόσωπο της Ελλάδας.
Δεσμεύτηκαν να συνυπηρετήσουν τον κοινό σκοπό:Να ιδρύσουν μαζί με τους πολίτες ένα ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα, θεσμό που θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις συλλογικές αξίες της Δημοκρατίας και του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. Βασική προτεραιότητα ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Δεσμεύτηκαν να ζωντανέψουν τους θεσμούς του κοινωνικού διαλόγου και της συμμετοχής των πολιτών.
Επεσήμαναν την έλλειψη εθνικών πολιτικών στα μεγάλα εθνικά ζητήματα και τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Έγινε ένας δημόσιος διάλογος με πολλές ιδέες και περιεχόμενο τις ανάγκες των πολιτών και της πατρίδας μας. Δεσμεύτηκαν να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση με την παραγωγή πλούτου και ανάπτυξη και όχι με φιλοδωρήματα και συσσίτια.
Το δημογραφικό, το ασφαλιστικό, τα κόκκινα δάνεια, η υπερφορολόγηση, οι «ταξικές» πολιτικές της εξίσωσης των εισοδημάτων προς τα κάτω και ασφαλώς το πολιτικό σύστημα βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης. Αυτό που έλειψε και ευτυχώς, ήταν η πολιτική ψευδολογία. Η τέχνη δηλαδή, να πείθεις το λαό με ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες. Να πουλάς «φύκια» για «μεταξωτές κορδέλες». Συμπέρασμα:
Η επιστροφή της πολιτικής, ως τέχνη που διαχειρίζεται τις δημόσιες υποθέσεις με ρεαλισμό και φρόνηση, είναι το ζητούμενο. Οι εικόνες του δημόσιου διάλογου στη Βουλή υποβαθμίζουν και απαξιώνουν το περιεχόμενο της πολιτικής. Η συγκρότηση του νέου φορέα επιδιώκει την επιστροφή της πολιτικής στον πραγματικό κόσμο και τις ανάγκες των πολιτών. Η επιστροφή της πολιτικής σημαίνει ότι τον πρώτο λόγο θα έχουν οι πολίτες.
Βέβαια στη μιντιακή Δημοκρατία, μεγάλο μέρος του ρόλου των κομμάτων έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ και οι δημοσκοπούντες και δημοσιολογούντες. Η πολιτική όπως ασκείται σήμερα έγινε επάγγελμα των ολίγων και αυτών που αναδεικνύουν τους ολίγους (χρήμα, ΜΜΕ). Για να ξαναζωντανέψει και πάλι η πολιτική, να γίνει υπόθεση των πολιτών, υπάρχει μπροστά πολλή δουλειά και πολύς δρόμος. Τα πρώτα βήματα γίνονται την Κυριακή. Όποιες και αν είναι οι επιφυλάξεις, αξίζει να δοκιμάσουμε το νέο, αφήνοντας πίσω τα ξύλινα «κομματικά τείχη» και τις νοοτροπίες.
Στο εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης πρωταγωνιστές μπορούν και πρέπει να γίνουν οι πολίτες. Η συμμετοχή και η ενεργή παρουσία τους στις εξελίξεις θα προσδιορίσουν σ’ ένα μεγάλο βαθμό την τύχη της Δημοκρατίας μας και το μέλλον της Ελλάδας.
