Οσες μεταλλάξεις κι αν έχουν υποστεί, όσες κυβιστήσεις κι αν έχουν κάνει, παραμένει βαθιά ριζωμένη στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα η λογική της σύγκρουσης. Το «εμείς ή αυτοί» δεν ήταν κάποια συγκυριακή ρητορική κορόνα αλλά μόνιμο συστατικό της ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησής τους. Η άρνηση πολιτικής συνεννόησης, για την ακρίβεια η αντιπάθεια σε κάθε είδους συμβιβασμούς, είναι μόνιμο στοιχείο στην ατζέντα τους.
Η στρατηγική της σύγκρουσης με την αξιοποίηση κάθε είδους παραμηχανισμών που παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες δεν είναι μια συγκυριακή τακτική αλλά κυρίαρχο δόγμα που θα το δούμε να εξελίσσεται όλο και πιο έντονα το επόμενο διάστημα. Δεν αποσκοπεί μόνο στη συσπείρωση ενός χειμαζόμενου κομματικού ακροατηρίου, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη διχαστική τακτική, προκειμένου να διαμορφωθούν οι διαχωριστικές γραμμές της επόμενης μέρας.
Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του Μαξίμου θέλουν, επιδιώκουν να διαμορφώσουν τους όρους που θα τους επιτρέψουν να παραμείνουν πρωταγωνιστές, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών. Αφού δεν θα μπορούν να επικαλούνται το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο που τους έφερε στην εξουσία, μετά τα όσα έχουν αποδεχθεί και υπογράψει, επανέρχονται για να καλλιεργήσουν τη νέα εκδοχή του περιβόητου ηθικού πλεονεκτήματος.
Μέχρις αποδείξεως του εναντίου λοιπόν θα επικαλούνται υπαρκτά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα, για να αφοπλίσουν τους αντιπάλους τους και να μπορούν να διεκδικούν τον ρόλο του αποκαθαρτή της δημόσιας ζωής. Την ώρα που υπογείως ή και φανερά –όπως, π.χ., με τον τζόγο –βολεύουν επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα, επιδοκιμάζουν ή ανέχονται αδιαφανείς ή αμφιλεγόμενες συμφωνίες για εκποίηση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, παριστάνουν τους τιμητές και κήνσορες πάντων και πασών.
Σε μια περίοδο που λογικά θα έπρεπε να στοχεύουν στην πολιτική ομαλότητα, αφού επιδιώκουν να κλείσουν με κάθε τρόπο την αξιολόγηση, έχοντας και την αποδοχή Ευρωπαίων και Αμερικανών, συνωμοσιολογούν, καλλιεργούν την πόλωση και την ανελέητη σύγκρουση με κάθε είδους, θεμιτά ή αθέμιτα, μέσα. Γιατί δεν τους ενδιαφέρει να περάσει η χώρα σε μια περίοδο σταθερότητας και ομαλότητας, αλλά πρωτίστως τους απασχολεί το δικό τους μέλλον.
Για μια φορά ακόμα, μετά το δραματικό 2015, ετοιμάζονται να διαμορφώσουν ένα κλίμα διχασμού, επιμένοντας στην ίδια τοξική λαϊκίστικη ρητορική, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια σύγκρουση χωρίς όρια, για το αύριο της χώρας. Παίζουν αυτό που ξέρουν κι αυτό που έμαθαν καλά: ένα ευκαιριακό παιχνίδι εξουσίας χωρίς αιδώ, χωρίς περίσκεψη…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ