Επαφές μεταξύ Αθηνών και Μαδρίτης με στόχο να κατευναστεί η ένταση που
προκλήθηκε προ ημερών με το θέμα του χειρισμού της ελληνικής πλευράς στο
θέμα των εξελίξεων στην Καταλονία, βρίσκονται σε εξέλιξη τις τελευταίες
ώρες.

Η όσμωση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αν και ενίοτε δύσκολο να αποφευχθεί, δεν είναι καλός σύμβουλος στην άσκηση της δεύτερης. Η διαχείριση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης της υπόθεσης της Καταλονίας, η συνέντευξη του ισπανού πρεσβευτή στην Αθήνα και ιδιαίτερα η δεύτερη, οργίλη ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών που ακολούθησε οδήγησαν τα πράγματα αναίτια στα άκρα.

Φαίνεται πάντως ότι έστω και με μικρή καθυστέρηση θα πρυτανεύσει η λογική. Ορθότατα και με την απαραίτητη σοβαρότητα, ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος επεσήμανε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι σωστό ο πρεσβευτής μίας ξένης χώρας, ιδιαίτερα δε μίας μεγάλης χώρας – μέλους της ΕΕ, να επιτιμάται δημοσίως. Υπάρχουν άλλες μέθοδοι που έχουν αποδειχθεί άκρως αποτελεσματικές.

Θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει με την άποψη ότι η κυβέρνηση ελαφρώς καθυστέρησε στην έκδοση ανακοίνωσης μετά την απόφαση του καταλανικού Κοινοβουλίου να κηρύξει την ανεξαρτησία της περιοχής.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε πάντως κάνει σχετική τοποθέτηση για την αντίθεση της Αθήνας σε μονομερείς ενέργειες ήδη από τις 2 Οκτωβρίου, ενώ και το υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε ανακοίνωση μετά από τις τελευταίες εξελίξεις νωρίς το απόγευμα της Κυριακής 29 Οκτωβρίου.

Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι οι οξείες αντιδράσεις και η επιμονή στην ανάδειξη του θέματος του αμετάβλητου των συνόρων προδίδει μεγίστη ανασφάλεια εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας. Είναι ξεκάθαρο ότι η ταύτιση της Καταλονίας με περιπτώσεις που απασχολούν την ελληνική διπλωματία (Κύπρος, Κόσοβο, ακόμη και Θράκη) είναι αβασάνιστη και γεννά βεβιασμένους συνειρμούς.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η τελευταία αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών εναντίον του πρεσβευτή της Ισπανίας υπήρξε «το κερασάκι στην τούρτα». Είναι προφανές ότι οι ιδεολογικοί διαγκωνισμοί δεν βοηθούν στην εκτόνωση κρίσεων στη διεθνή διπλωματία. Τα παραδείγματα είναι αρκετά και πρόσφατα ακόμη και σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα και στη θέση της στην ευρωζώνη.

Θα έλεγε κανείς ότι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς υπερέβαλε εαυτόν στην αντίδρασή του, παρά τα όσα κατά καιρούς ο ίδιος λέει ότι προτιμά να μη μιλάει πολύ δημοσίως, αλλά να πράττει παρασκηνιακώς – πάντοτε για το καλό της πατρίδος. Σε αυτή την περίπτωση πάντως, η παρέμβασή του δεν βοήθησε, αντίθετα όξυνε τα πνεύματα. Όσο και αν η «δεξιά» Ισπανία κινείται σε άλλη γραμμή από την «αριστερή» (;) Ελλάδα, η χώρα μας δεν έχει λόγο να σπαταλά διπλωματικό κεφάλαιο αλόγιστα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εντός ΕΕ εξακολουθεί να έχει ανάγκη κάθε εταίρο…