Οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες ήταν,είναι και όπως φαίνεται θα είναι για καιρό ακόμα,παγκόσμιες πρωταθλήτριες στη γραφειοκρατία.Με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων και φυσικά της σημερινής, αρέσκονται στο να βασανίζουν τους πολίτες που είναι αναγκασμένοι να προστρέξουν σε αυτές.Η ταλαιπωρία και το χάος που βιώνουν αυτές τις μέρες όσοι και όσες θέλουν να έχουν τη μηνιαία κάρτα απεριόριστων διαδρομών στις συγκοινωνίες είναι απολύτως ενδεικτική της ποιότητας των υπηρεσιών, που παρέχουν αλλά και της λογικής που επικρατεί στους πολιτικούς τους προϊσταμένους.
Στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, των δικτύων το ελληνικό κράτος αξιώνει, απαιτεί από τους πολίτες του να στηθούν για ώρες στην ουρά,για να πάρουν μια κάρτα.Αντί να υπάρχει μια απλή και ευέλικτη διαδικασία, αντί να μπορούν μέσω του ίντερνετ να στέλνουν τα στοιχεία τους και να την παραλαμβάνουν είτε ταχυδρομικά, είτε από κάποια γραφεία που θα τα γνωρίζουν από πρίν,αναγκάζονται να υποστούν των παθών τους τον τάραχο.Προφανώς οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν επιλέξει αυτή τη διαδικασία δεν έχουν αντιληφθεί ότι η αγορά μιας κάρτας είναι θέμα εθνικής σημασίας που απαιτεί την αυτοπρόσωπη προσέλευση για να ελέγξουν μη τυχόν την πάρει κάποιος τρομοκράτης…
Μπορεί ο υποτιθέμενος υπουργός ψηφιακής πολιτικής να επαίρεται ότι θα αποκτήσουμε διαστημική υπηρεσία, αλλά δεν μπορεί να συντονίσει δύο υπηρεσίες για να διευκολυνθούν οι πολίτες στην καθημερινότητα τους.Ακούμε συνεχώς δηλώσεις και εξαγγελίες για αναβάθμιση των ψηφιακών υπηρεσιών και των νέων τεχνολογιών,για ψηφιακή υπογραφή και άλλα παρόμοια,για μείωση της γραφειοκρατίας και αντί αυτών παρακολουθούμε σκηνές,όπως αυτές που διαδραματίζονται στα εκδοτήρια του μετρό.
Την εποχή που οι άλλες χώρες, ακόμα και αυτές που βρίσκοντας σε χειρότερη θέση από εμάς τρέχουν, εμείς εξακολουθούμε να πηγαίνουμε ακόμα με τον αραμπά.Γιατί δεν υπάρχει κοινή λογική πουθενά, γιατί κυβέρνηση και γραφειοκράτες αντί να σκέφτονται ότι είναι στην υπηρεσία των πολιτών,θεωρούν ότι ο πολίτης είναι υποζύγιο που πρέπει να προσαρμόζεται στα δικά τους απαρχαιωμένα πρότυπα.
ΤΟ ΒΗΜΑ