Από τις 17.000 και πλέον ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί στη Βουλγαρία αποδεδειγμένα οι 14.000, δηλαδή το 80%, διάλεξαν αυτόν τον δρόμο για φορολογικούς και μόνο λόγους. Με λίγα λόγια επαγγελματίες, βιοτέχνες και μικροί εν γένει επιχειρηματίες έχουν μεταφέρει έδρα και ΑΦΜ στη γείτονα, για να αποφεύγουν την υψηλή φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές που επιβάλλονται στην Ελλάδα. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη…
Με αφορμή τις «Αιχμές» της περασμένης Κυριακής («Αλλος για Βουλγαρία») ένας Ελληνας από την Κατερίνη με επιστολή του περιγράφει τη δικό του ταξίδι στη Βουλγαρία, τη δική του εμπειρία και τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα της Βόρειας Ελλάδας.
Γράφει:
«Πριν από τρία περίπου χρόνια βρέθηκα στο Πετρίτσι. Μία μικρή πόλη, όπου κυκλοφορούσαν ακόμη με αραμπάδες. Ηταν η πρώτη φορά που πήγαινα, συνόδευα έναν φίλο από Αλεξανδρούπολη. Κτίρια παλιά, πολλά σου έδιναν την εντύπωση ότι ήταν ακατοίκητα.
Είχε όμως πολλές τράπεζες, κι αυτό μου έκανε εντύπωση. Μπήκαμε σε ένα παλιό κτίριο. Ανεβήκαμε με τις σκάλες στον δεύτερο όροφο και ανοίγοντας η πόρτα του διαμερίσματος βρεθήκαμε σε ένα τέλεια ανακαινισμένο διαμέρισμα. Ηταν γραφείο λογιστικό. Οι ιδιοκτήτες του, Βούλγαροι φυσικά, με πτυχίο Οικονομικών ο ένας, και Νομικής ο άλλος, από το Αριστοτέλειο. Τα ελληνικά τους άριστα. Σε διπλανά δωμάτια, πάνω από 15 εργαζόμενοι σε Η/Υ ασχολούνταν με τα λογιστικά των επιχειρήσεων ελλήνων πελατών τους και όχι μόνο.
Με πλησίασε κάποια στιγμή μία κυρία και με ρώτησε εάν τη θυμάμαι. Της είπα ότι ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στη Βουλγαρία. Μου είπε ότι η οικογένειά της και εκείνη έμεναν κοντά στο μαγαζί μου στην Κατερίνη, ότι δούλευε στη γερμανική βιοτεχνία (απασχολούσε τότε 500 άτομα) και όταν η βιοτεχνία μεταφέρθηκε στο Πετρίτσι ο γερμανός επιχειρηματίας πήρε μαζί του και κάποια «καλά χέρια», μεταξύ αυτών και εκείνη.
Στην Κατερίνη ο Γερμανός είχε στη βιοτεχνία του περίπου 500 εργαζομένους, στο Πετρίτσι (του παραχωρήθηκε μάλιστα και μια τεράστια έκταση) απασχολεί πάνω από 1.500 άτομα. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν ξέρω ποιος έχασε και ποιος κέρδισε».
Και καταλήγει, και σε αυτό θα συμφωνήσουμε, ότι «μάλλον δεν είναι στραβός ο γιαλός, απλά εμείς στραβά αρμενίζουμε»…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
