Γκρινιάζουν οι ξενοδόχοι για τον φόρο των... αστεριών

Τον κίνδυνο «εξόδου» πολλών μικρών ξενοδοχειακών μονάδων από το καθεστώς των αδειοδοτημένων με ειδικό σήμα λειτουργίας επιχειρήσεων επισημαίνει το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο (ΞΕΕ), λόγω της επιβολής από τις αρχές του 2018 του νέου φόρου διαμονής.

Σύμφωνα με το πρόεδρό του Γιώργο Τσακίρη, στον χώρο των μικρών τουριστικών καταλυμάτων καταγράφονται ήδη οι πρώτες τάσεις φυγής ενώ «μεγεθύνεται η αγορά των «γκρίζων» τουριστικών μισθώσεων σε αστικά ακίνητα, οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται φορολογικά ισότιμα με τους υπόλοιπους επαγγελματίες της φιλοξενίας».

Το ΞΕΕ έχει ήδη ζητήσει από την κυβέρνηση την απόσυρση του νόμου για τον φόρο διαμονής στα τουριστικά καταλύματα, επισημαίνοντας ότι η εφαρμογή του θα προκαλέσει απώλειες θέσεων εργασίας και απομείωση εσόδων 435 εκατ. ευρώ.

Τα στοιχεία αυτά καταδεικνύει πρόσφατη μελέτη της Grant Thornton που εκπονήθηκε για λογαριασμό του ΞΕΕ, στην οποία αποτυπώνονται οι συνέπειες εφαρμογής του μέτρου που περιλαμβάνεται ήδη στον προϋπολογισμό του 2018.
Η μελέτη με τίτλο «Διερεύνηση των επιπτώσεων του φόρου διαμονής στον ξενοδοχειακό κλάδο στην Ελλάδα» αναφέρει ότι «ο φόρος διαμονής δημιουργεί δημοσιονομικό όφελος που εκτιμάται ετησίως στα 84 εκατ. ευρώ».

Μισό έως τέσσερα ευρώ ανά διανυκτέρευση

Από 1/1/2018 ο φόρος διαμονής θα επιβάλλεται ανά διανυκτέρευση, ανά δωμάτιο σε όλα τα ξενοδοχειακά καταλύματα της χώρας και θα ανέρχεται:

Σε 0,50 ευρώ στις μονάδες ενός ή δύο αστέρων, σε 1,50 ευρώ στις μονάδες τριών αστέρων, σε 3 ευρώ στις μονάδες τεσσάρων αστέρων και σε 4 ευρώ στις μονάδες πέντε αστέρων. Παράλληλα, προβλέπεται η επιβολή φόρου διαμονής ύψους 0,50 ευρώ ανά δωμάτιο και ανά διανυκτέρευση σε όλα τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα.

Με τον νέο φόρο η υπηρεσία διαμονής επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο, καθώς ήδη βρίσκεται σε ισχύ το τέλος παρεπιδημούντων, το οποίο ανέρχεται σε 0,5% επί του μισθώματος κάθε κλίνης και καταβάλλεται υπέρ των ΟΤΑ. Ουσιαστικά ο φόρος διαμονής και τα τέλη παρεπιδημούντων έχουν την ίδια στοχοθεσία, επιβαρύνουν την υπηρεσία διαμονής και αποτελούν διπλή φορολόγηση.

Η Grant Thornton επισημαίνει ότι η επιβολή του φόρου διαμονής θα μειώσει το σύνολο της αγοράς που δημιουργούν τα ξενοδοχεία κατά 2,51% (435 εκατ. ευρώ), δηλαδή τα έσοδα από τα 17,36 δισ. ευρώ θα μειωθούν στα 16,93 δισ. ευρώ.

Συγχρόνως όμως, η μελέτη καταδεικνύει ότι τελικώς οι απώλειες στην οικονομία από την εφαρμογή του νόμου για τον φόρο διαμονής θα ανέλθουν στα 340 εκατ. ευρώ, ποσό που ουσιαστικά εξαφανίζει τα όποια εισπρακτικά οφέλη. Και αυτό, διότι η επιβολή του φόρου διαμονής εκτιμάται πως θα οδηγήσει σε μια αύξηση της μέσης τιμής δωματίου κατά 1,9%, προκαλώντας περιορισμό της ζήτησης που θα οδηγήσει στη μείωση της συνολικής αγοράς την οποία δημιουργούν τα ξενοδοχεία, κατά 2,5%.

Ταυτόχρονα, αν τα ξενοδοχεία δεν μετακυλίσουν την αύξηση του φόρου στους καταναλωτές, τότε θα υποστούν μείωση των αποτελεσμάτων τους ή θα υποχρεωθούν να μεταβάλουν την ποιότητα των υπηρεσιών τους, με κίνδυνο τη μείωση της ζήτησής τους.

Ο τουριστικός φόρος σε τέσσερις χώρες

Ισπανία: Ο φόρος διαμονής ή τουριστικός φόρος («tasa turistica») ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Καταλωνία από τον Νοέμβριο του 2012. Επιβάλλεται ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση σε όλους τους τύπους τουριστικών καταλυμάτων, με μέγιστη διάρκεια χρέωσης τις 7 διανυκτερεύσεις. Το ύψος του φόρου κυμαίνεται από 0,45 ευρώ έως 2,25 ευρώ ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση. Από τον φόρο εξαιρούνται οι επισκέπτες ηλικίας κάτω των 16 ετών. Από τον Ιούλιο του 2016, αντίστοιχος φόρος που κυμαίνεται από 1 έως 2 ευρώ ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση επιβάλλεται και στις Βαλεαρίδες Νήσους. Το ποσό αυτό μειώνεται κατά 50% από την ένατη διανυκτέρευση και μετά.

Κροατία: Ο φόρος διαμονής («Sojourn Tax») έχει υιοθετηθεί από το 2009 και κυμαίνεται από 0,25 ευρώ έως και 1 ευρώ ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή του κάθε καταλύματος. Επιβάλλεται στο σύνολο των επισκεπτών ηλικίας άνω των 18 ετών, ενώ στις ηλικίες 12 με 18 ετών υπάρχει έκπτωση 50% (European Tourism Association ETOA, 2017).

Ιταλία: Ο φόρος διαμονής (τουριστικός φόρος «tassa di soggiorno» ή φόρος πόλης) ισχύει στην Ιταλία από το 2011. Η επιβολή του γίνεται ανά διανυκτέρευση και ανά άτομο, ενώ υπάρχουν και ηλικιακές εξαιρέσεις από τον φόρο που ποικίλλει ανά πόλη για επισκέπτες από 10 έως 18 ετών. Ο φόρος κυμαίνεται από 0,5 ευρώ έως 7 ευρώ, ενώ διαφοροποιείται ανάλογα με την κατηγορία του ξενοδοχειακού καταλύματος και την εποχή.

Γαλλία: Ο φόρος διαμονής «tax de séjour» (ή φόρος πόλης) επιβάλλεται στα τουριστικά καταλύματα μόνο των περιοχών που χαρακτηρίζονται ως τουριστικές. Η απόφαση για την επιβολή του βρίσκεται στη δικαιοδοσία της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Το ύψος του φόρου κυμαίνεται από 0,2 έως 4 ευρώ ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση. Σε ορισμένες πόλεις υπάρχει εξαίρεση χρέωσης για τα άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ