Αν κανείς πρέπει ταυτόχρονα να βάλει το μυαλό και τους μυς του να δουλέψουν σκληρά, σε ποιον από τους δύο τομείς, θα έχει τις μεγαλύτερες απώλειες; Στους μυς, απαντούν βρετανοί ερευνητές.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific Reports, ερευνητές του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τον δρα Ντάνι Λόνγκμαν, έκαναν ένα συγκριτικό πείραμα με 62 φοιτητές μέλη της ομάδας κωπηλασίας του πανεπιστημίου, οι οποίοι είχαν ηλικία 21 ετών, κατά μέσο όρο.
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν αρχικά σε δύο διαδοχικά τρίλεπτα τεστ: ένα νοητικό και ένα σωματικό σε μηχάνημα προσομοίωσης κωπηλασίας. Στη συνέχεια, οι φοιτητές έκαναν ταυτόχρονα τα δύο τεστ και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τις επιδόσεις τους στα ξεχωριστά τεστ που είχαν προηγηθεί.
Διαπιστώθηκε, όπως αναμενόταν, πως όταν μυαλό και μύες δούλευαν ταυτόχρονα, είχαν χειρότερες επιδόσεις και τα δύο από ό,τι όταν δούλευαν μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Όμως, το αξιοσημείωτο ήταν ότι οι απώλειες του μυαλού ήταν συγκριτικά μικρότερες από τις μυϊκές (κατά μέσο όρο 9,7% έναντι 12,6%).
Η μέση μείωση στη μυϊκή απόδοση ήταν περίπου 30% μεγαλύτερη από τη μέση μείωση στη νοητική απόδοση, όταν μυαλό και μύες δούλευαν μαζί.
Οι… εγωιστικές ανάγκες
Ο εγκέφαλος καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες του, σχεδόν αποκλειστικά από τον μεταβολισμό της γλυκόζης. Όταν ο άνθρωπος είναι σωματικά δραστήριος, οι μύες διεκδικούν ένα μεγάλο τμήμα της γλυκόζης του σώματος για τον εαυτό τους. Αλλά, ο εγκέφαλος φροντίζει να ικανοποιήσει πρώτα τις δικές του ανάγκες.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, μετά τη νέα μελέτη, ενισχύεται η θεωρία του «εγωιστή» εγκεφάλου, ο οποίος έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να προηγείται η ικανοποίηση των δικών του ενεργειακών αναγκών, σε σχέση με τις ανάγκες των περιφερειακών οργάνων.
«Ένας καλά τροφοδοτούμενος εγκέφαλος πιθανότατα μάς έχει προσφέρει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από ό,τι οι καλά τροφοδοτούμενοι μύες, όταν ο άνθρωπος ανέκαθεν βρισκόταν αντιμέτωπος με περιβαλλοντικές προκλήσεις», εξηγεί ο δρ Λόνγκμαν και προσθέτει ότι «σε εξελικτικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου είχε ως συνέπεια μια μειωμένη επένδυση στους μυς, καθώς κι ένα μικρότερο πεπτικό σύστημα».
