Ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε που μας αποχαιρέτισε χθες από τη θέση του γερμανού υπουργού Οικονομικών υπήρξε η προσωποποίηση του απόλυτου κακού, ιδιαίτερα από αυτούς που συγκροτούσαν το πάλαι ποτέ αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Πολλοί εξ αυτών βέβαια στη συνέχεια, όχι απλώς τον αποδέχθηκαν αλλά επί της ουσίας υιοθέτησαν απολύτως την πολιτική του, ως μοναδική διέξοδο.
Ήταν μια κάποια λύσις που θάλεγε κι ο ποιητής για να δικαιολογήσουν τη δική τους μεταστροφή και να ξεχάσουν τις παλιότερες κραυγές τους. Ο ίδιος προφανώς δεν είχε ξεχάσει όσα είχε ακούσει κατά καιρούς, αλλά αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να μην αποστεί από τη γραμμή που είχε χαράξει. Το είπε άλλωστε και στην τελευταία συνέντευξη του όταν υπενθύμισε τη συνάντηση του με τον κ.Τσίπρα πριν ανέλθει στην εξουσία.
Ο αρχηγός του Σύριζα επέμενε τότε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ χωρίς όρους και νέα μνημόνια. «Δεν μπορώ, απάντησε ο κ.Σόϊμπλε, παρά να σας ευχηθώ να χάσετε τις εκλογές. Αυτή την υπόσχεση δεν θα καταφέρετε να την τηρήσετε». Για να δικαιωθεί προφανώς στη συνέχεια, με βαρύτατο όμως κόστος για την οικονομία και την κοινωνία…
Μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Β. Σόϊμπλε για τις εμμονές του στις περιοριστικές πολιτικές, για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών με κάθε κόστος, αλλά δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει την επιμονή και τη συνέπεια του. Ήταν ο κυρίαρχος του Eurogoup, καταφέρνοντας να επιβάλλει σχεδόν πάντα τη θέληση του, έστω κι αν προκαλούσε τη δυσαρέσκεια ή τις αντιδράσεις των συναδέλφων του και των κυβερνήσεων που εκπροσωπούσαν.
Η έντονη κριτική που δεχόταν πολλές φορές για κοινωνική αναλγησία και για την άρνηση να συμφωνήσει σε μια αναπτυξιακή πολιτική που θα μπορούσε να βγάλει την Ευρώπη από τη στασιμότητα, δεν ήταν φαίνεται αρκετή για να αλλάξει το δόγμα του.
Ίσως γιατί η πολιτική που ακολουθούσε δεν εξέφραζε μόνο τον ίδιο,αλλά την κυρίαρχη λογική που επικρατούσε στην ηγέτιδα – είτε μας αρέσει είτε όχι – δύναμη της Ευρώπης. Θα το διαπιστώσουμε άλλωστε πολύ σύντομα, όταν θα δούμε το διάδοχο του, αφού ολοκληρωθούν φυσικά οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις και τον διαδεχθεί ο αρχηγός των φιλελευθέρων, ίσως και να τον νοσταλγήσουμε…
ΤΟ ΒΗΜΑ
