Γεγονός-κλειδί για να αποκρυπτογραφήσουμε καλύτερα την κατάσταση ανομίας που κυριαρχεί στη χώρα και την εξουθενωτική απουσία αποτρεπτικών και κατασταλτικών επεμβάσεων είναι νομίζω η απόφαση των δικαστηρίων στην υπόθεση της εισβολής του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία της Ισπανίας.
Είναι η πρώτη φορά που υπήρξαν συλλήψεις και καταδίκη μελών αυτής της συνεχώς παρανομούσας οργάνωσης, δηλαδή για πρώτη φορά ενεργοποιήθηκαν οι νόμοι κατά του Ρουβίκωνα. Είναι προφανές ότι, στην περίπτωση αυτή, αποχή των Αρχών από το καθήκον τους και μία ακόμη ενθάρρυνση, όπως αυτή που τόσο ανεύθυνα είχαν παράσχει η προηγούμενη Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου όσο και ο συμπλέων διάδοχός της Νίκος Βούτσης στον Ρουβίκωνα, θα προκαλούσαν έντονη αντίδραση από πλευράς ισπανικής κυβερνήσεως και θα διατάρασσαν τις διπλωματικές μας σχέσεις. Θα συνιστούσαν επίσης σοβαρό πλήγμα στην ήδη ασθμαίνουσα συμμαχία των χωρών του Νότου. Προφανώς εδόθησαν αμέσως οι κατάλληλες οδηγίες και οι μεν αστυνομικοί προέβησαν για πρώτη φορά σε σύλληψη των εισβολέων, οι οποίοι προσήχθησαν αμέσως στο Αυτόφωρο. Και αυτό, με τη σειρά του, απαλλαγμένο από αντίθετες συστάσεις που αποτρέπουν κάθε δίωξη (βλέπε Εξάρχεια), αποφάσισε την εξάμηνη φυλάκιση των παραβατών.
Μη σπεύσετε να πείτε επιτέλους! Γιατί η απόφαση, υποβαθμίζοντας το γεγονός ότι παραβιάστηκε έδαφος ξένης επικράτειας (όπως είναι κάθε πρεσβεία οποιασδήποτε χώρας όπου γης), τιμώρησε απλώς για διατάραξη της οικιακής ειρήνης και άρνηση λήψεως αποτυπωμάτων από τους παραβάτες. Και αμέσως μετά, αναστέλλοντας την έκτιση της ποινής, τους άφησε ελεύθερους να συνεχίσουν την «επαναστατική» τους δραστηριότητα. Ετσι, τηρήθηκε μεν ο νόμος, δόθηκε όμως στην ουσία η ανακουφιστική διαβεβαίωση ότι τίποτε δεν άλλαξε στο ιδιότυπο καθεστώς ανομίας, που παρέχεται σχεδόν σε κάθε παραβιάζοντα τις διατάξεις του ποινικού δικαίου, ιδιαίτερα στους κάθε λογής αριστερούς επαναστάτες, πράγμα που αξιοποιούν ήδη και οι ακροδεξιοί ανταγωνιστές τους. Αλλωστε, και αν κατ’ εξαίρεσιν καταδικάζονται, η ποινή είναι ανώδυνη και ούτως ή άλλως δεν θα εκτιθεί. Αρα, μην ανησυχείτε και συνεχίστε το ηρωστράτιο έργο σας με τις ευλογίες της κυβέρνησης και την ανοχή των δικαστών, που και αυτοί, όπως και οι δυνάμεις προστασίας του πολίτη, υφίστανται πιεστικές υποδείξεις για ανοχή και μη εκτέλεση καθήκοντος, διότι αυτή είναι η πολιτική των κυβερνώντων. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ακόμη και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό υποδεικνύεται ενίοτε δημόσια ποιες αποφάσεις οφείλει να εκδίδει η Δικαιοσύνη, η οποία ευτυχώς ακόμη επιδεικνύει συχνά αξιομνημόνευτη και ενθαρρυντική δύναμη αντίστασης.
Ετσι, επιβεβαιώθηκε ότι μόνον όταν παρέχεται άνωθεν εντολή συλλαμβάνονται και τιμωρούνται αναρχικοί και άλλες συλλογικότητες, και συνεπώς η μέχρι σήμερα αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας και οι συνεχείς απαλλακτικές αποφάσεις των δικαστηρίων για τους εκ του ασφαλούς επαναστάτες οφείλονται σε εφαρμογή σχετικής πολιτικής της κυβέρνησης. Αντίθετα, όπου είναι ελεύθερη, ενεργεί με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα, όπως στην περίπτωση της απαγωγής Λεμπιδάκη.
Ο ανακουφιστικός αντίκτυπος της ενθάρρυνσης αυτής προς τους Ρουβίκωνες βρήκε άλλωστε άμεση ανταπόκριση με την εισβολή που ακολούθησε στην πρεσβεία του Μαρόκου, όπου άλλα καλά παιδιά έκλεψαν και ένα αυτοκίνητο. Αυτά ως μικρή συμβολή στη συζήτηση περί γενικευμένης ανομίας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ