Ρέα Γαλανάκη

Ξαναβρίσκω με ενθουσιασμό τη Ρέα Γαλανάκη της «Ιστορίας της Ολγας»,

Ξαναβρίσκω με ενθουσιασμό τη Ρέα Γαλανάκη της «Ιστορίας της Ολγας», δηλαδή ξαναβρίσκω την υψηλή τέχνη της στη νουβέλα, στο καινούργιο της βιβλίο «Δύο γυναίκες, δύο θεές» που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Δύο μεγάλες νουβέλες, περίπου 100 σελίδες η καθεμία, αποτελούν το βιβλίο, με ενοποιητικό στοιχείο τους την άμεση ή έμμεση (ως πρόφαση) αναφορά σε δύο θεές ή θεότητες: την Αθηνά, στη νουβέλα «Αθηνά βοσκοπούλα» και την Αριάδνη στη νουβέλα «Εγώ, η Αριάδνη».
Στην πρώτη νουβέλα ήρωας είναι ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς, με πραγματικό και συμβολικό κέντρο της αφήγησης το πήλινο γλυπτό του «Αθηνά βοσκοπούλα», μια πρωτότυπη, δυνατή και συγκινητική απεικόνιση της θεάς, με κατσικάκι, ίσως σαν τις τηνιακές βοσκοπούλες που έβλεπε ο ίδιος όταν έβοσκε πρόβατα στις πλαγιές της Τήνου. Στη δεύτερη νουβέλα ηρωίδα είναι η Αριάδνη, που αφηγείται τον μύθο της από τη δική της πλευρά –θα λέγαμε, αποσιωπημένη πλευρά. Ακόμη και σήμερα για τις κρητικές γυναίκες η Αριάδνη είναι μία από αυτές, ζει μεταξύ τους και πολλές παίρνουν το όνομά της.
Το πήλινο άγαλμα της Αθηνάς και το ξύλινο γλυπτό της Αριάδνης που ο Θησέας προσφέρει στον Απόλλωνα λειτουργούν σαν αφηγηματικός μίτος σε αυτές τις εξαιρετικές νουβέλες.
Η συνθήκη του καλλιτέχνη, η πάλη με τα υλικά, η ευθραυστότητα των υλικών (αν πρόκειται για πηλό), που είναι και η ευθραυστότητα του καλλιτέχνη, τα θολά όρια μεταξύ λογικής και τρέλας, το λαϊκό και το έντεχνο, ο εγκλεισμός και η ελευθερία, ο μετεωρισμός του «ζωντανόνεκρου», κατά τον Κ. Παλαμά, είναι μοτίβα στη νουβέλα με ήρωα τον Χαλεπά.
Η γυναικεία συνθήκη, η γυναίκα ως λάφυρο, ο έρωτας ως πόθος αλλά και ως προδοσία και ως συμβιβασμός και ως υπακοή και ως «άναρχος έρωτας», η λειτουργία και η τελετουργία τού αίματος (τόσο διαχρονικό κρητικό χαρακτηριστικό), η στάχτη ως μνήμη της φλόγας είναι μοτίβα στη νουβέλα της Αριάδνης.
Ως αναγνώστη με συγκίνησε πολύ το στοιχείο του λυρισμού που χαρακτηρίζει και τις δύο νουβέλες, λυρισμός τόσο της γλώσσας όσο και της αφήγησης. Είναι ένας συγκρατημένος λυρισμός, θέλω να πω ένας στοχαστικός λυρισμός που κάνει αυτούς τους ήρωες της ιστορίας και του μύθου τόσο σημερινούς, τόσο άμεσους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.