Ακούσαμε και είδαμε πράγματα και θαύματα, ενός άκρατου «νέο-αμερικανισμού» από τον πρωθυπουργό της χώρας μας. Η «αριστεροσύνη» μπήκε στη ναφθαλίνη. Τα εγκώμια «στις διαβολικές σκέψεις» του κ. Τραμπ, που φέρνουν καλά αποτελέσματα για το συμφέρον της χώρας, ήταν η έκπληξη της χρονιάς:Χαρές από τις δύο πλευρές και συνεχείς έπαινοι για το ότι η Ελλάδα δαπανά το 2% σε στρατιωτικές δαπάνες, είναι σταθερή και πιστή σύμμαχος του ΝΑΤΟ και των Η.Π.Α. και «ας παν στην ευχή τα παλιά».
Ευχές και εκκλήσεις για να έρθουν επενδύσεις από το «Αμέρικα», υποσχέσεις για ελάφρυνση του χρέους που θα κάνουν βέβαια οι ευρωπαίοι δανειστές εκτός από το Δ.Ν.Τ.. Αυτό βέβαια ταιριάζει να αγιάζεις με ξένα κόλλυβα!!! Πράγματα όμως χειροπιαστά ήταν μονάχα η αναβάθμιση της Σούδας και τωνF-16, με κόστος 2,4 δισ. ευρώ. Οι ευρωπαίοι για το χρέος σχολίασαν ουδέν νεότερο!!! Το Δ.Ν.Τ. αφού δεν θα συμμετέχει στις περικοπές του χρέους, εύκολο είναι να μιλάει στους ευρωπαίους «ρυθμίστε το χρέος της Ελλάδας»!!!
Όσο για τα F-16, η αλήθεια είναι ότι πέραν από το κόστος με τις ενέργειες μας αυτές γυρίζουμε την πλάτη στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της Σούδας, εκ των πραγμάτων αποδυναμώνουμε και τον ευρωπαϊκό ρόλο της Ευρώπης στην περιοχή αλλά και την ευρωπαϊκή στρατηγική για κοινή άμυνα και ασφάλεια.
Πιστεύω έτσι ότι τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά μας συμφέροντα, δεν συμβιβάζονται με υποκλίσεις και παραχωρήσεις που θυμίζουν καταστάσεις «νεο-αποικισμού». Μάλιστα, σ’ ένα ρευστό κόσμο που περιβάλλει την περιοχή μας.
Η ευρωπαϊκή στρατηγική μας, για την κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δεν συμβιβάζεται και δεν εξυπηρετείται από πολιτικές «νεο-αποικισμού». Δεν εξυπηρετείται από τις πολιτικές του Τραμπ που αποδυναμώνουν την πολιτική ισχύ του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, καθώς και την παρουσία της Ευρώπης στην ευρύτερη περιφέρεια μας. Οι «διαβολικές» σκέψεις και πολιτικές του Τραμπ, για ακύρωση της συμφωνίας για τα πυρηνικά με το Ιράν, τα παιχνίδια με τη Βόρεια Κορέα, καθώς και την αποχώρηση των Η.Π.Α. από τη διεθνή σύμβαση των Παρισίων για το Περιβάλλον κάνουν τον κόσμο μας πιο αβέβαιο και περισσότερο επικίνδυνο.
Οι ευρωπαίοι πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της Ε.Ε, επιβάλουν οι καιροί. Να προχωρήσουν οι ηγέτες μας σ’ ένα σοβαρό σχέδιο για την ευρωπαϊκή προστασία κοινής άμυνας και ασφάλειας. Να παίξει η Ε.Ε. έναν πιο ενεργό ρόλο στην «καυτή» ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου. Δεν παραδίδεις άνευ όρων αυτόν το ρόλο στις ΗΠΑ. Στο οικονομικό πεδίο, αυτό το παιχνίδι του «καλού» Δ.Ν.Τ. που θα πιέζει τους ευρωπαίους να ρυθμίσουν τα δάνειά μας δεν έχει προοπτική.
Η ιστορία μας έχει διδάξει στο αμυντικό σχεδιασμό, ότι εύκολα οι Η.Π.Α. θα τα βρει με την Τουρκία, όταν λήξει η ιστορία με την ίδρυση αυτόνομου κουρδικού κράτους. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η Τουρκία σήμερα με τον Σουλτάνο εύκολα σκοτώνεται και εύκολα τα βρίσκει με τον Πούτιν. Η πραγματικότητα μας διδάσκει ότι η Βουλγαρία, η Ρουμανία θα φιλοξενήσουν νέες βάσεις των Η.Π.Α.
Εξάλλου, οι δηλώσεις του κ. Τραμπ, εκτός από την Σούδα και τα F-16, αρκέστηκαν σε ένα ευχολόγιο και τα εύγε στη σημερινή και τις προηγούμενες διακυβερνήσεις της χώρας που αντιμετώπισαν την κρίση.
Ούτε βέβαια θα γίνουν επενδύσεις, επειδή θύμισε ο κ. Τσίπρας στον κ. Τραμπ, ότι και ο ίδιος ως επιχειρηματίας είχε ενδιαφερθεί για την εκμετάλλευση του Ελληνικού. Παραχωρώντας βάσεις γίνεσαι ταυτόχρονα πιο ευάλωτος αντί να είσαι ασφαλής όπως νομίζεις σε μια ταραγμένη εποχή.
Δυστυχώς, από όσα άκουσα, η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στις Η.Π.Α., θυμίζει εποχές νέο-αμερικανισμού και νέο-αποικισμού, πέρα από το κλασικό σλόγκαν: «ανήκομενεις την Δύσιν».
Όταν δε στο ερώτημα δημοσιογράφου στον κ. Τσίπρα, αν θεωρεί ότι είναι ακόμη δημοκρατικό κράτος η Τουρκία, άρχισε να μασάει τα λόγια του και άρχισε να μιλάει για την ευρωπαϊκή στρατηγική της Τουρκίας. Ειλικρινά, απελπίστηκα.
