Αφού πέρασε από μύρια κύματα τεχνικών δυσκολιών και αμφισβητήσεων προχωράει η διαδικασία ψηφοφορίας για επιλογή επικεφαλής του Φορέα Χωρίς Όνομα.
Οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε δέκα υποψηφίους, δύσκολη επιλογή για πολλούς. Σε αυτήν πρέπει να σταθμιστεί όχι μόνο η προτίμηση που έχει κάποιος για έναν/μία υποψήφιο/α αλλά και η αίσθησή του για την πολλαπλασιαστική ικανότητα της επιλογής του.
Το κρίσιμο, πιστεύω, σε αυτή τη φάση είναι ο νέος αυτός φορέας να ξεφύγει από τα μίζερα, μονοψήφια ποσοστά κατακτώντας εξ αρχής διψήφια ποσοστά και δίνοντας προοπτική για δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει.
Σημαντικότατος σε αυτό είναι ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και των πιστών ψηφοφόρων του. Το ΠΑΣΟΚ είναι το πιο οργανωμένο και πολυπληθέστερο τμήμα του “χώρου” στον οποίο θα απευθυνθεί ο νέος φορέας. Ταυτόχρονα είναι το κόμμα εκείνο που, ως τέτοιο, αδυνατεί πλήρως να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους στις σημερινές νέες συνθήκες.
Η ηγέτις του κα Γεννηματά, στην οποία πρέπει ανεπιφύλακτα να πιστωθεί η γενναιότητα του σημερινού ανοίγματος υποψηφιοτήτων, καλώς ή κακώς ταυτίζεται απολύτως με το ΠΑΣΟΚ, όποιο και αν επιλεγεί για όνομα του νέου φορέα. Δηλαδή όπως και να ονομαστεί, ότι ανοίγματα και να κάνει με την κα Γεννηματά επικεφαλής δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει την ταύτισή του με το παλαιό ΠΑΣΟΚ -έστω διευρυμένο. Να σημειώσουμε ότι η άποψή μου αυτή δεν πρέπει να θεωρηθεί ως κρίση των πεπραγμένων του ΠΑΣΟΚ (που είναι άλλο θέμα) αλλά ως, ρεαλιστική κατά τη γνώμη μου πάντα, εκτίμηση των διαθέσεων των δυνητικών ψηφορόρων του νέου φορέα. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους υποψήφιους με προέλευση ΠΑΣΟΚ. Ισχύει για κάποιους σε μικρότερο βαθμό αλλά αντιστοίχως και με πιο περιορισμένη απήχηση.
Ένας άλλος σοβαρός υποψήφιος είναι ο κ. Θεοδωράκης του Ποταμιού, στον οποίο επίσης πρέπει να πιστωθεί η απόφαση της συμμετοχής. Όμως ο κ. Θεοδωράκης εκπροσωπεί στα μάτια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ένα ξένο σώμα με αντιλήψεις, που, εν πολλοίς, ξενίζουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω ότι τυχόν ανάληψη της ηγεσίας εκ μέρους του θα μπορούσε να φέρει νέους ψηφοφόρους αλλά με τίμημα την απώλεια παλαιότερων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που -ακόμη χειρότερα- μπορεί να στραφούν προς τον συνεχώς μεταλλασσόμενο και κατά δήλωσή του (και μόνον) αριστερό ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, από τις υποψηφιότητες που διαφαίνονται να διεκδικούν με πιθανότητες τη θέση του επικεφαλής μένει η υποψηφιότητα του κ. Καμίνη. Ο κ. Καμίνης στις δύο αναμετρήσεις για το Δήμο βγήκε νικητής. Υποστηρίχτηκε από το σύνολο του “χώρου” μα και πέραν αυτού (όπως Δράση κλπ.). Και βέβαια από το ΠΑΣΟΚ και το σύνολο των συνιστωσών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με εξαίρεση κάποια νεότευκτη “συλλογικότητα” με τα αρχικά ΕΔΕΜ. Είναι, με δύο λόγια, αν όχι επιθυμητός, σίγουρα αποδεκτός από τον πυρήνα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι προσόν που κανείς άλλος εκτός ΠΑΣΟΚ υποψήφιος δεν διαθέτει. Παράλληλα στις εκλογικές αναμετρήσεις για το Δήμο ένωσε κάτω από την ηγεσία όλους τους ψηφοφόρους στους οποίους φιλοδοξεί να απευθυνθεί ο νέος φορέας. Και βέβαια δεν ξενίζει, δεν απωθεί ούτε τους δεξιότερους ούτε τους αριστερότερους από το κέντρο των δυνητικών ψηφοφόρων του νέου φορέα.
Είναι προφανές ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν και τα υπέρ τους και τα κατά τους. Έτσι και ο κ. Καμίνης. Στα υπέρ του ότι κατάφερε να κρατήσει την Αθήνα ζωντανή μέσα στην οικονομική κρίση και στην θύελλα του μεταναστευτικού, συμμάζεψε τα οικονομικά του Δήμου, καταφέρνοντας, παρά την άθλια κατάσταση στην οποία τα παρέλαβε, να έχει πλεόνασμα, συνέβαλε στην αύξηση του τουρισμού στην Αθήνα, ανέδειξε διεθνώς την πόλη. Στα κατά του ότι η Αθήνα εξακολουθεί να μην είναι καθαρή, ότι η κατάληψη των πεζοδρομίων -παρά τις όποιες προσπάθειες- έχει ξεφύγει. Δεν πρόλαβε; Ίσως. Έχει ακόμη ενάμιση χρόνο να κάνει κάτι σε αυτούς τους τομείς.
Όμως εδώ το βασικό είναι άλλο. Το βασικό είναι αυτός/ή που θα ηγηθεί του Νέου Φορέα να μπορέσει και να ενώσει τους προσερχόμενους αλλά και, κυρίως να φέρει νέους, πέρα από τα παραδοσιακά μέλη/φίλους των κομμάτων/κινήσεων που μετέχουν. Ε λοιπόν σε αυτό, ο κ. Καμίνηςέχει καλά δείγματα γραφής, δύο φορές στην Αθήνα. Θα τα καταφέρει; Θα δείξει. Όμως σίγουρα έχει τις περισσότερες πιθανότητες. Και οι πολιτικές του θέσεις -όπως τις ξέρουμε αυτά τα χρόνια και σήμερα- είναι λογικές, σύγχρονες θέσεις, ενός αριστερού φιλελεύθερου. Και κάτι τελευταίο. Όποιοι/ες φοβούνται τυχόν προσέγγιση του κ. Καμίνη με τον ΣΥΡΙΖΑ είμαι βέβαιος πως κάνουν λάθος.
