Η επίσκεψη του κ.Τσίπρα στις ΗΠΑ και οι δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον κ.Τράμπ, σηματοδοτούν και επιβεβαιώνουν την πλήρη μεταστροφή του πάλαι ποτέ ριζοσπάστη ηγέτη. Κι άλλοι ηγέτες στο παρελθόν έκαναν στροφές στην πολιτική τους εγκαταλείποντας ιδεολογικές αναφορές και εμμονές, προεκλογικές και άλλες υποσχέσεις αλλά δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τόσο γρήγορης μετάλλαξης, όσο αυτή του ηγέτη του Σύριζα.
Από την προεκλογική ακραία ρητορική με το σκίσιμο των μνημονίων, την αδιέξοδη διαπραγμάτευση της πρώτης περιόδου και το διχαστικό δημοψήφισμα, ο κ.Τσίπρας με μια στροφή 180 μοιρών υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και παρά τις κάποιες καθυστερήσεις στην αρχή, προσαρμόστηκε πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών. Από πολέμιος της επιχειρηματικότητας, εμφανίζεται τώρα ένθερμος υποστηρικτής των ιδιωτικών επενδύσεων και από πολέμιος των επάρατων αγορών σε θερμό υποστηρικτή τους.
Έγινε ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που επισκέφτηκε τον αμερικανό πρόεδρο, που πριν την εκλογή του τον θεωρούσε ως το απόλυτο κακό ,όπως του επεσήμανε και ο αμερικανός δημοσιογράφος. Όχι μόνο εγκατέλειψε το ρεύμα του αντιαμερικανισμού που αποτελούσε το θεμέλιο της αριστεράς, αλλά ύμνησε την Αμερική ως χώρα της ελευθερίας, ως τον καλύτερο δυνατό σύμμαχο της Ελλάδας.
Ουσιαστικά δεν δίστασε ούτε στιγμή να έρθει σε σύγκρουση με τις παραδόσεις της παράταξης που εκπροσωπεί, αδιαφορώντας για το σοκ που έχει προκαλέσει σε μεγάλη μερίδα των στελεχών του. Το στοίχημα του είναι βέβαια, αν αυτή η βίαιη ωρίμανση στην οποία ωθεί το κόμμα του, μπορεί πράγματι να αποτελέσει αφετηρία μετεξέλιξης του.
Ίσως και να μην τον ενδιαφέρει, αν θεωρεί ότι όπως απορροφήθηκαν οι κραδασμοί από την αποχώρηση μεγάλης μερίδας στελεχών μετά το δημοψήφισμα, έτσι και τώρα θα καταφέρει να παραμείνει βασικός παίκτης στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Αυτή είναι η δεδομένη προσωπική πολιτική του επιδίωξη, μπροστά στην οποία υποχωρούν οι όποιες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές με τις οποίες κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία. Μπορεί αυτή η τακτική να μην αρέσει σε πρώην και νυν συντρόφους του, όμως είναι κάτι παραπάνω από σαφές πλέον ότι τα αριστερά ιδεολογήματα στα οποία επένδυσε για να κατακτήσει την εξουσία, πολύ λίγο τον απασχολούν και ακόμα λιγότερο τον ενδιαφέρουν.
Η φιλοδοξία του ίδιου και της πιστής ομάδας των στελεχών που τον ακολουθούν είναι να διατηρήσουν, με όση ευελιξία χρειάζεται, την πρωτοβουλία των κινήσεων, ώστε να παραμείνουν για πολύ καιρό ακόμα στο πολιτικό προσκήνιο.
ΤΟ ΒΗΜΑ
