Σύγκρουση με φόντο τον Μαρξ και τον Στάλιν

Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου δοκίμασε όχι μόνον τη συνοχή αλλά και τις πολιτικές και ιδεολογικές αντοχές των κομμάτων, ενώ δεν έλειψαν οι ακρότητες, οι κραυγές και οι αναχρονιστικές αναφορές. Την τιμητική τους είχαν η… Οκτωβριανή Επανάσταση και ο Στάλιν (!), αλλά και οι «κλασικοί» Μαρξ και Ενγκελς, με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ να μάχονται μέχρις εσχάτων για την αυθεντική ερμηνεία τους όσον αφορά τα θέματα της οικογένειας, της ομοφυλοφιλίας και των ατομικών δικαιωμάτων.

Ο βουλευτές του ΚΚΕ κατακεραύνωσαν την κυβέρνηση και όσους συντάχθηκαν με το νομοσχέδιο –νόμος του κράτους πλέον –κρίνοντάς το ανορθολογικό και αντιεπιστημονικό, καθώς παραγνωρίζει αντικειμενικά βιολογικά αλλά και κοινωνικά κριτήρια όσον αφορά το φύλο, ενώ δεν παρέχει την απαραίτητη επιστημονική και κοινωνική στήριξη για τη φυλομετάβαση. Αντιθέτως, για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ η δυνατότητα αλλαγής φύλου παρουσιάστηκε ως αποθέωση των ιδεών του φιλελευθερισμού και πράξη γενναιότητας που υπερέβη τις συντηρητικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις.

Οι αντιπαραθέσεις ήταν οξύτατες και η ταυτότητα φύλου αποτέλεσε την αφορμή να συγκρουστούν ιδεολογικές και κοινωνικές αντιλήψεις και στερεότυπα, αναδεικνύοντας έτσι το χάσμα που χωρίζει τις πολιτικές δυνάμεις που αναμετρήθηκαν με τον εαυτό τους. Στην περίπτωση δε του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επένδυσε πολλά στην ταυτότητα φύλου περιβάλλοντας τη νομοθετική πρωτοβουλία του με αρκετή δόση αριστεροσύνης, αποδίδοντας στον Περισσό συντηρητικές και ομοφοβικές αντιλήψεις, και του ΚΚΕ, το οποίο βλέπει με μεγάλη καχυποψία τις «κορόνες» της κυβέρνησης περί ατομικών δικαιωμάτων αποσπασμένων από τα γενικότερα κοινωνικά δικαιώματα, η διαμάχη έλαβε οξύ χαρακτήρα.

Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος αρέσκεται συχνά να αναφέρεται στον Μαρξ και να αντιπαρατίθεται ιδεολογικά με το ΚΚΕ σε μια προσπάθεια τόνωσης του «θολού» αριστερού προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι και τώρα δεν δίστασε με το άρθρο του στην «Καθημερινή» να καταλογίσει στους βουλευτές του ΚΚΕ ότι η σημασία που δίνουν στον θεσμό της οικογένειας «όχι μόνο αντιβαίνει στα γραπτά των Marx και Engels, αλλά δείχνει και παντελή άγνοια για τις θέσεις των αριστερών στοχαστών των αρχών του 20ού αιώνα περί σεξουαλικότητας και ελεύθερων σχέσεων (Rosa Luxemburg, Emma Goldman, Alexandra Kollontai)». Με Μαρξ και Ενγκελς του απάντησε και ο βουλευτής του ΚΚΕ Ι. Γκιόκας, ο οποίος τον κατηγόρησε κατά τη συζήτηση στη Βουλή ότι καπηλεύτηκε τον εμπνευστή του «Κεφαλαίου» για να εμφανίσει την κυβέρνησή του ως προοδευτική και ως εκ τούτου ικανότερη για να διαχειριστεί το Μνημόνιο και τα δυσβάσταχτα μέτρα που έχουν επιβληθεί στους πολίτες.

Τα πυρά των συριζαίων βουλευτών κατά των «αριστερών εισαγγελέων» για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό και αντιδραστικές κοινωνικές αντιλήψεις έφτασαν στον Στάλιν. Οπως είπε ο Τρ. Μηταφίδης «σε έναν άλλο «παράδεισο», τον σταλινικό, η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικά κολάσιμη, παρά το γεγονός ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε νομιμοποιήσει το δικαίωμα στην επιλογή σεξουαλικού συντρόφου».

Ο Αδ. Γεωργιάδης άδραξε την ευκαιρία για να ευχαριστήσει τον κ. Μηταφίδη «ο οποίος έκανε μια πολύ διδακτική ομιλία για το πώς επί Στάλιν ποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία», αλλά και για να στρέψει τα πυρά του κατά του Στ. Κοντονή, ο οποίος δεν πήγε στο συνέδριο της Εσθονίας για τα εγκλήματα του ολοκληρωτισμού. «Εμείς είμαστε με την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν είμαστε με τον Στάλιν», του απάντησε εκείνος. Μάλιστα θύμισε το 1968 και τη διάσπαση του ΚΚΕ, από την οποία προέκυψε το ΚΚΕ Εσωτερικού και οι διακηρύξεις του για «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», ενώ αναφέρθηκε στα χρόνια της «σταλινικής παρέκκλισης», την οποία μάλιστα χαρακτήρισε «δεξιά παρέκκλιση, γιατί πέραν των όσων άλλων, βάζει τις σχέσεις παραγωγής πάνω από τις κοινωνικές σχέσεις».