Οι φωτογραφίες από τα θεωρεία της Βουλής κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αλλαγή ταυτότητας φύλου ήταν από μόνες τους μια διήγηση ολοκληρωμένη, μια ιστορία «με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα». Και στάθηκαν η αφορμή για μια πιο ψύχραιμη συζήτηση με δύο εκ των πρωταγωνιστριών τους, εκπροσώπους του τρανς κινήματος και του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, την κυρία Μαρίνα Γαλανού (πρόεδρο) και την κυρία Αννα Απέργη.
Εντονη συγκίνηση διακρίναμε όλοι στα στιγμιότυπα από τα θεωρεία της Βουλής…
Γαλανού: «Πώς να μη συγκινηθείς, όταν για τόσα χρόνια πάλευες για κάτι, αντιμετωπίζοντας τοίχους μπροστά σου. Αρχικά τον τοίχο της άγνοιας, στον οποίο έπρεπε να κάνεις τις πρώτες ρωγμές με καθημερινή ενημέρωση, και στη συνέχεια τον τοίχο της προκατάληψης που συνοδεύει τους τρανς ανθρώπους. Ηταν πηγαίες οι αντιδράσεις. Στις χαραγματιές των προσώπων μπορεί να διακρίνει κανείς όλη την κακοποίηση, τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς που δεκαετίες αντιμετωπίζουν οι τρανς άνθρωποι».
Απέργη: «Ξέρετε τι είναι να αναγνωρίζεται, επιτέλους, η ύπαρξή σου; Αναγνωρίστηκε η ύπαρξη πολλών συνανθρώπων μας, που μέχρι χθες ζούσαν στην αφάνεια, αυτό έγινε στο Κοινοβούλιο, γι’ αυτό και η τόση συγκίνηση».
Οι φωτογραφίες αυτές σχολιάστηκαν πολύ. Κάποιοι σοκαρίστηκαν από το γεγονός ότι εκπρόσωποι του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος προσήλθαν στη Βουλή προκλητικά ντυμένοι.
Γαλανού: «Δεν ξέρω τι θεωρείτε προκλητικό. Εχουμε ακούσει το «μας προσβάλλετε την αισθητική μας». Για κάποιες και κάποιους θεωρείται προκλητικό ακόμη και το γεγονός ότι υπάρχουμε. Ε, λοιπόν, αυτή τη χάρη δεν πρόκειται να τους την κάνουμε. Οι τρανς άνθρωποι θα έχουν την ορατότητα που τους αξίζει, θα έχουν τη θέση τους στη δημόσια σφαίρα, όπως κάθε πολίτης. Προ τεσσάρων ετών, ξέρετε, σε κάποιο δημόσιο σχολείο συμμαθητής μιας τρανς γυναίκας την περιέλουσε με βενζίνη, «παίζοντας» με τα σπίρτα μπροστά της. Θα μου πείτε ότι αυτά είναι «ακραία βία», είμαι όμως υποχρεωμένη να σας απαντήσω ότι όλα αυτά δεν είναι παρά κατάληξη συγκεκριμένων στερεοτύπων που έχουμε για το φύλο».
Απέργη: «Να προσθέσω κι εγώ κάτι: το «δεν με νοιάζει τι είναι και τι όχι, αλλά δεν μου αρέσουν αισθητικά» είναι στην πραγματικότητα ο ορισμός της τρανσφοβίας, μιας παράλογης λογικής περιθωριοποίησης, προστάζοντας «πρέπει να φύγετε, να μη σας βλέπω, να κρυφτείτε». Ντύνεται κομψά ο ρατσισμός με τις λέξεις «πρόκληση» και «αισθητική», παραβλέποντας ή και αγνοώντας ακόμη τα πολλά και σοβαρά καθημερινά προβλήματα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Σε ποιο σημείο της συζήτησης στο Κοινοβούλιο υπήρξε δυσφορία στα θεωρεία;
Γαλανού: «Ακούστηκαν πολλά, όπως ο χαρακτηρισμός του κ. Βασίλη Λεβέντη περί «ανώμαλων», που σε άλλη χώρα θα ενέπιπτε στη ρητορική μίσους. Σας υπενθυμίζω ότι ο Βίλντερς στην Ολλανδία έχει καταδικαστεί για πράγματα λιγότερο ακραία. Εδώ, πήγε ο φάκελος στη Βουλή για δίωξη του βουλευτή Νικολόπουλου, και η Βουλή σφύριξε κλέφτικα. Πέραν αυτών, υπήρξε μπόλικη παραπληροφόρηση. Βουλευτές, αλλά και -επιτρέψτε μου –δημοσιογράφοι, έλεγαν συνέχεια «αλλαγή φύλου» και ο κόσμος δικαίως έκανε συνειρμούς σχετικούς με ιατρικές παρεμβάσεις. Τη στιγμή που ο νόμος διαπνεόταν από το ακριβώς αντίθετο πνεύμα: την αποσύνδεση του ατομικού δικαιώματος (του να προσδιορίζεις εσύ το φύλο σου σύμφωνα με αυτό που πραγματικά βιώνεις), από τις οποιεσδήποτε ιατρικές καταστάσεις. Φοβερή παραπληροφόρηση υπήρξε και με τους ανηλίκους, αυτό σήκωσε και την περισσότερη σκόνη. Κανείς δεν είπε ότι ο προηγούμενος νόμος δεν είχε κανένα όριο ηλικίας. Εφαρμοζόταν από το 1976 και επί 41 χρόνια κανείς δεν προέβαλλε αντιρρήσεις».
Απέργη: «Προσωπικά, δεν σας κρύβω ότι πληγώθηκα όταν άκουσα από διάφορους εκπροσώπους κομμάτων να εκφράζονται για εμένα με κακοποιητικό τρόπο λέγοντας ότι είμαι ψυχασθενής, ότι χρήζω βαριάς ψυχιατρικής παρακολούθησης ή ότι δεν πρέπει να έχω το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζομαι. Το ότι μιλάω με εξωγήινους στον Υμηττό δεν θα το σχολιάσω, το σχολίασε για εμένα όλος ο ελληνικός λαός».
Μια απορία, για την Ιστορία περισσότερο, παρότι δεν έχει να κάνει με την αναγκαιότητα ψήφισης του νομοσχεδίου: για πόσους διεμφυλικούς μιλάμε στην Ελλάδα;
Γαλανού: «Αξιόπιστες στατιστικές δεν υπάρχουν, οπότε ό,τι και να σας πω δεν θα είμαι ακριβής. Θα σας απαντήσω, όμως, μέσω διεθνών ερευνών, από τον οικείο σε εμάς δυτικό κόσμο. Υπολογίζονται περίπου στο 0,8% με 1,5% (…) Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι αριθμοί αυτοί θα θελήσουν να επωφεληθούν της νομοθεσίας».
Αν είχατε μπροστά σας έναν τρανς έφηβο, τι θα τον συμβουλεύατε;
Γαλανού: «Θα του έλεγα να μην ακούει κανέναν. Να ακούει αυτό που του λέει η καρδούλα του. Θέλω, όμως, να συμπληρώσω κάτι προς τις οικογένειες. Να τυλίγετε με την αγάπη σας τα παιδιά σας, ό,τι αντιλήψεις και να έχετε, ό,τι κι αν ακούτε απ’ τον περίγυρό σας, τα παιδιά σας σάς έχουν ανάγκη. Εχουν ανάγκη την απροκατάληπτη αγκαλιά σας».
Απέργη: «Να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό του. Να τον προστατεύει. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αγαπήσει και τους άλλους».
Υπάρχει κάποια χώρα στην οποία θα θέλατε να ζείτε;
Γαλανού: «Οσον αφορά τα τρανς δικαιώματα, η Μάλτα είναι η πρωτοπόρα στον κόσμο. Και θα ήθελα να την επισκεφθώ. Αλλά δεν ξέρω, παρ’ όλα τα προβλήματα, παρ’ όλες τις προκαταλήψεις, η Ελλάδα είναι ο τόπος μου. Και θα ήθελα να γίνει κάποτε μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα».
Απέργη: «Είναι και η Ιρλανδία και η Νορβηγία και η Δανία. Ποιο είναι όμως τελικά το ζήτημα; Να φύγω εγώ από τη χώρα μου ή να έρθει η χώρα πιο κοντά στους πολίτες της; Σε όλους τους πολίτες της…».
«Εμείς μιλάμε για ανθρώπους, ενώ εκείνοι για πιστούς»
Η Εκκλησία εναντιώθηκε σφόδρα στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Εχετε προσπαθήσει ποτέ στο παρελθόν να ενημερώσετε από κοντά τους εκπροσώπους της για τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
Απέργη: «Δεν θα έμπαινα ποτέ στον κόπο να κάνω μία συζήτηση με εκπροσώπους της Εκκλησίας. Εμείς μιλάμε για ανθρώπους, ενώ εκείνοι για πιστούς».
Γαλανού: «Η κρίση χειροτέρεψε κατά πολύ τις συνθήκες για τους τρανς, οι οποίοι και τους καιρούς της ευμάρειας αντιμετώπιζαν προβλήματα περιορισμένης πρόσβασης στην εργασία ή και αποκλεισμών. Κάποιοι που δεν είχαν να φάνε, απευθύνθηκαν στα περίφημα συσσίτια «αγάπης» της Εκκλησίας. Αυτή η περίφημη «αγάπη» δεν έφτασε όμως σε αυτούς. Πήγαν και τις περιγελούσαν, τις εξευτέλιζαν. Για αυτή την αγάπη, μιλάμε. Τι περιμένετε λοιπόν να συζητήσουμε. Και με ποιον; Με κάποιους που μας θεωρούν στην ουσία μη ανθρώπους;».
«Εμείς μιλάμε για ανθρώπους, ενώ εκείνοι για πιστούς»
Η Εκκλησία εναντιώθηκε σφόδρα στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Εχετε προσπαθήσει ποτέ στο παρελθόν να ενημερώσετε από κοντά τους εκπροσώπους της για τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
Απέργη: «Δεν θα έμπαινα ποτέ στον κόπο να κάνω μία συζήτηση με εκπροσώπους της Εκκλησίας. Εμείς μιλάμε για ανθρώπους, ενώ εκείνοι για πιστούς».
Γαλανού: «Η κρίση χειροτέρεψε κατά πολύ τις συνθήκες για τους τρανς, οι οποίοι και τους καιρούς της ευμάρειας αντιμετώπιζαν προβλήματα περιορισμένης πρόσβασης στην εργασία ή και αποκλεισμών. Κάποιοι που δεν είχαν να φάνε, απευθύνθηκαν στα περίφημα συσσίτια «αγάπης» της Εκκλησίας. Αυτή η περίφημη «αγάπη» δεν έφτασε όμως σε αυτούς. Πήγαν και τις περιγελούσαν, τις εξευτέλιζαν. Για αυτή την αγάπη, μιλάμε. Τι περιμένετε λοιπόν να συζητήσουμε. Και με ποιον; Με κάποιους που μας θεωρούν στην ουσία μη ανθρώπους;».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
