Εγκλημα Ζαφειρόπουλου: «Δεν αγαπούσε τις εντάσεις, ήταν “εκεί” για όλους»

Σπανίως τόσες μετά θάνατον κρίσεις εστιάζουν σε ένα και μόνο χαρακτηριστικό του εκλιπόντος. Στην περίπτωση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, συνάδελφοι, στενοί φίλοι, συνεργάτες, επιμένουν να μιλούν για το ήθος του. Τις δύσκολες αυτές ώρες, και ενώ οι αρχές δεν έχουν εξιχνιάσει ακόμη τη δολοφονία, ουδείς διανοείται να είναι «προσεκτικός». Κάνουν λόγο για την υψηλή αίσθηση συναδελφικότητας, την προθυμία για βοήθεια, περιγράφουν έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε την εντάσεις, επιλέγοντας ως στάση ζωής την ευγένεια, την καλοσύνη.

Πρόσωπο του στενού περιβάλλοντός του τονίζει στο «Βήμα» ότι αυτό που κάνει την απώλεια του 52χρονου Ζαφειρόπουλου ακόμη πιο σημαντική είναι ότι ο ίδιος ήταν πάντα παρών στις σχέσεις που διατηρούσε. Ηταν «εκεί».

Η απώλεια θα είναι μεγάλη για τα αδέλφια του. Ο μεγαλύτερος από τα αγόρια της οικογένειας, τον Γρηγόρη και τον Γιώργο, και τρίτος στη σειρά, μετά τη Γεωργία και την Ελισάβετ, ο Μιχάλης ήταν ιδιαίτερα δεμένος με την πατρική του οικογένεια. Οταν κατέβαινε ο Γρηγόρης δήμαρχος στο Χαλάνδρι, ο Μιχάλης ήταν όλη μέρα στα γραφεία της προεκλογικής εκστρατείας, «βοηθούσε στα δύσκολα, ήταν αδιανόητο για αυτόν να είναι αλλού». «Μοιράζονταν» άλλωστε ένα χαρακτηριστικό, που τους κληροδότησε ο πατέρας τους, ο Νώντας Ζαφειρόπουλος, δικηγόρος, πρώην βουλευτής, πάλαι ποτέ πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών: την αγάπη για τα κοινά. Ομοίως, ο Γρηγόρης, μπορεί να μην ασκούσε τη δικηγορία, βρισκόταν όμως καθημερινά στο δικηγορικό γραφείο του Μιχάλη. Ο Ζαφειρόπουλος αγαπούσε ιδιαίτερα και τα παιδιά των αδελφών του, τα ανίψια του, που τα συναντούσε συχνά στον ελεύθερο χρόνο του.

Η απώλεια θα είναι μεγάλη για τα παιδιά του. Τον 23χρονο Νώντα και τη 18χρονη Ιριδα, πρωτοετή φοιτήτρια, που ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε σοκαρισμένη έξω από το γραφείο της Ασκληπιού, όπου έγινε ο φόνος το απόγευμα της Πέμπτης. Ο Ζαφειρόπουλος τους αφιέρωνε χρόνο, παρακολουθούσε από κοντά την πορεία τους. Ηταν ιδιαίτερα περήφανος, μάλιστα, που ο γιος του είχε ακολουθήσει τα επαγγελματικά του βήματα, αποφοιτώντας από τη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Κύπρου. Σε μια πρόσφατη συνάντηση στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ανακοίνωνε με χαρά ότι ο Νώντας ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις ως ασκούμενος, συνεχίζοντας τη νομική παράδοση της οικογένειας∙ και ο προπάππος του, άλλωστε, ήταν δικαστής.

Η απώλεια θα είναι μεγάλη για τη σύζυγό του, Βίκυ Γριμάνη-Ζαφειροπούλου∙ είχαν γνωριστεί κατά την πρώτη τους νεότητα και ανήκαν στην ίδια γενιά, έχοντας μόνον δυο χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Παντρεύτηκαν το 1992, μόλις έναν χρόνο αφότου ο Ζαφειρόπουλος άρχισε να ασκεί τη δικηγορία, ανοίγοντας το δικό του γραφείο.

Η απώλεια θα είναι μεγάλη για την κυρία Ιριδα Ζαφειροπούλου, τη μητέρα του. Η οικογένεια τής κράτησε το βράδυ της Πέμπτης μυστικό το έγκλημα∙ αποφάσισαν να της ανακοινώσουν όλη την αλήθεια το πρωί της Παρασκευής.

«Θα τον συναντούσα σήμερα (σ.σ.: Παρασκευή), στη δίκη της Proton Bank. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτή τη βίαιη διακοπή της πυκνής συνεργασίας μας» τονίζει ο πολύπειρος ποινικολόγος κ. Βασίλης Δημακόπουλος. «Ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος ήταν εξαιρετικός, μειλίχιος, προσηνής, εύχαρις, δεν είχε σκιές το πρόσωπό του».

«Τι να πρωτοθυμηθώ…» λέει ο δικηγόρος – υποψήφιος πρόεδρος του ΔΣΑ και στενός προσωπικός του φίλος κ. Θεόδωρος Μαντάς. «Ο Μιχάλης, πέρα από την επαγγελματική του αξία, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, με χιούμορ, περνούσες καλά μαζί του. Το καλοκαίρι, που κολυμπούσαμε στη Μυτιλήνη (σ.σ.: τόπος καταγωγής της συζύγου του), αυτοσαρκαζόταν για τα κιλά του και γελούσαμε. Αυτές τις μέρες σχεδιάζαμε να πάμε κάπου να γιορτάσουμε την απόφαση για τα ομόλογα, μια υπόθεση που παλέψαμε δέκα ολόκληρα χρόνια. Κι αντί να λέμε εις υγείαν, καταλήξαμε να θρηνούμε στον δρόμο της Ασκληπιού, για το αποτρόπαιο, το αδιανόητο».

Ανθρωποι του νομικού κόσμου τονίζουν ότι ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος είχε απασχολήσει συνολικά 30 ασκουμένους στο γραφείο του, βοηθώντας συστηματικά νέους δικηγόρους.

Πρόσωπο που είχε σταθεί διαχρονικά δίπλα του επισημαίνει ότι ο Ζαφειρόπουλος ήταν δημοφιλής από τότε που πήγαινε στο δημόσιο σχολείο, το Α’ Γυμνάσιο Χαλανδρίου. Επί Ανδρέα Παπανδρέου είχε επιτύχει να εκλεγεί στα τότε νεότευκτα 15μελή συμβούλια, συνεχίζοντας αργότερα τη δράση του στην ΟΝΝΕΔ ως υπεύθυνος Μαθητικού, επί Νίκου Κυριλλόπουλου, αλλά και στη ΔΑΠ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησε. Πολύ αργότερα, θα έθετε υποψηφιότητα για την προεδρία του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, με θητεία και στα όργανά του ως ταμίας, γενικός γραμματέας, αντιπρόεδρος.

«Δεν είχε λόγους να φοβάται, κυκλοφορούσε άλλωστε στο κέντρο με το μηχανάκι του» εκτιμά η ίδια πηγή. «Ποτέ του δεν είχε αναφερθεί σε απειλές. Δεν ήταν άνθρωπος που κρυβόταν, ήταν ανοικτός, κοιτούσε πάντα την επόμενη μέρα. Είχε σκεφθεί πολύ το αν θα έθετε υποψηφιότητα στις προσεχείς εκλογές του ΔΣΑ τον Νοέμβριο, τελικά αποφάσισε να μην ανακατευτεί. Την αγαπούσε όμως την πολιτική με την ευρεία έννοια, τη θεωρούσε ενδιαφέρουσα, τον έθρεφε το κλίμα της».

Την είδηση της δολοφονίας του ακολούθησε μια ανάρτηση στα social media που παρουσιάζει ενδιαφέρον, ενδεικτική του πολιτικού πολιτισμού του Ζαφειρόπουλου προς συνάδελφό του που είχε βρεθεί στις εκλογές του 2011, στον ΔΣΑ, σε αντίπαλο στρατόπεδο. Ο κ. Μιχαήλ Παπακώστας, που την υπογράφει, είχε δεχθεί «άνανδρη επίθεση» το καλοκαίρι, με αφορμή υπόθεση που είχε αναλάβει –σχετική ανακοίνωση είχε εκδώσει μάλιστα και ο ΔΣΑ.

«Με πήρε τηλέφωνο δύο φορές ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος το καλοκαίρι, όταν με χτύπησαν, να με ρωτήσει τι κάνω. Δύο. Και όταν είχε κατέβει το 2011 για πρόεδρος, δεν τον είχα στηρίξει, καθόσον κατήλθα υποψήφιος με τον Γιάννη Αδαμόπουλο, τον εκλεγέντα πρόεδρο. Ποτέ δεν είχα επαφή, φιλία, αντιδικία, οτιδήποτε μαζί του. Και όμως τηλεφώνησε. Να ρωτήσει εάν είμαι καλά. Και μόνον αυτό. Το καταθέτω ως παρακαταθήκη στη μνήμη του».

Ο Ζαφειρόπουλος γιόρτασε τα τελευταία του γενέθλια στις 5 Οκτωβρίου, ανεβάζοντας ευχαριστήριο μήνυμα για τους φίλους του στο Facebook που μπήκαν στον κόπο να του ευχηθούν. Στον «τοίχο» του «κρεμόταν» εδώ και καιρό μια ρήση του Κικέρωνα: «Legum omnes servi sumus ut liberi esse possimus», «υπηρετούμε τους νόμους για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι».