ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ: λέξη-ύψιστος αθλητικός τίτλος –η οποία πρέπει να χρησιμοποιείται με ακρίβεια και φειδώ, γιατί η αλόγιστη (γραπτή και προφορική) «απονομή» οδηγεί σε ξεθώριασμα, υποβάθμιση, για να αποφύγουμε κάποιον βαρύτερο χαρακτηρισμό, π.χ. ιδιοποίηση. Ετσι συχνά (ίσως γιατί η λέξη είναι εύγεστη και εντυπωσιακή) ακούμε σε περιγραφές αγώνων και διαβάζουμε σε κείμενα περί τέταρτου ή έβδομου ολυμπιονίκη! Θέμα ηθικής τάξης και γλωσσικής ακρίβειας που έχει δύο όψεις.
Η ΠΡΩΤΗ είναι εννοιολογική που εμπεριέχει την κακή συνήθεια του πρόχειρου και εύκολου εντυπωσιασμού. Για να είμαστε μέσα στα πράγματα, είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα (στα Ολύμπια –το Ολυμπιακοί Αγώνες είναι πολύ μεταγενέστερο εφεύρημα) ένας ήταν σε κάθε αγώνισμα ο ολυμπιονίκης (σύνηθες και το ολυμπιόνικος), τουτέστιν νικητής. Αυτών τα ονόματα έχουν διασωθεί ανά τους αιώνες, αρχής γενομένης το 776 π.Χ. με τον ηλείο δρομέα ταχύτητας (σταδίου) Κόροιβο. Ουδεμία υστεροφημία τιμών από την πατρίδα του στον δεύτερο… νικητή, πόσω μάλλον στους υπόλοιπους.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ όψη είναι σαφέστατα δεοντολογική, καθώς παραβιάζεται η αγωνιστική ιεράρχηση και προκαλείται ισοπέδωση (φραστικά και ακουστικά) των επιτυχιών του/της ολυμπιονίκου. Να θυμηθούμε ότι στους εναρκτήριους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 τα μετάλλια ήταν δύο. Αργυρό για τον πρώτο και χάλκινο για τον δεύτερο. Στο Παρίσι ο Πιερ ντε Κουμπερτέν έβαλε στο παιχνίδι και το χρυσό. Ετσι δημιουργήθηκε η τριάδα του βάθρου. Λογική συνέπεια (μαζί με τα μετάλλια και η ύψωση των σημαιών –για τον πρώτο έμεινε μόνο ο εθνικός ύμνος) να γίνεται αναφορά και κατ’ οικονομία, γενικά αποδεκτή και σεβαστή, ο τίτλος να δίνεται και στους τρεις. Από εκεί και επέρχεται κορεσμός, ιδιοποίηση, ίσως –επί το αυστηρότερο –και εκφυλισμός του τίτλου και της τιμής. Στους 70 υπολογίζονται οι εν ζωή έλληνες και ελληνίδες κάτοχοι μεταλλίων. Διαφορετικά θα πρέπει να μιλάμε για εκατοντάδες…
ΕΙΝΑΙ φυσικό και ανθρώπινο οι σκέψεις αυτές κάποιους να ενοχλήσουν ή, στην καλύτερη περίπτωση, να θεωρηθούν σχολαστικές. Η απάντηση είναι απλή. Η ζωή μας είναι πλημμυρισμένη από λογής-λογής πληθωρισμούς. Ο ελληνικός αθλητισμός ευτυχώς δεν έπαψε να παράγει ολυμπιονίκες και των δύο φύλων που να δικαιούνται –φύσει και θέσει –αυτόν τον ύψιστο τίτλο. Βέβαια είναι σημαντική η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πόσω μάλλον άξια θαυμασμού η παρουσία στην τελική φάση του αγώνα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
