Η εν ψυχρώ δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου μέσα στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας, από επαγγελματίες φονιάδες που εμφανίστηκαν ως πελάτες και δεν είχαν καν την πρόνοια να καλύψουν τα πρόσωπά τους, σόκαρε τους πάντες, σκορπώντας κύματα ανασφάλειας όχι μόνο στην πρωτεύουσα αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.
Είναι η μέθοδος, ο τρόπος και βεβαίως το απύθμενο θράσος των δραστών που προκαλούν τρόμο και σπέρνουν ανησυχία στην κοινωνία.
Πληθαίνουν άλλωστε τελευταίως τα εγκληματικά γεγονότα και συμβάντα.
Η απαγωγή Λεμπιδάκη είναι χαρακτηριστική, και τα πρόσωπα που τη διέπραξαν καθημερινά, πολίτες της διπλανής πόρτας.
Αλλά και οι πολλαπλασιαζόμενες εγκληματικές πράξεις φανερώνουν τάσεις και προειδοποιούν για τη διολίσθηση της χώρας σε καθεστώς γενικευμένης ανομίας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στο ιδιαίτερο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης διαμορφώνεται βαθμιαία μια αλυσίδα αμφισβήτησης των κανόνων ειρηνικής κοινωνικής ζωής.
Εν αρχή είναι η ανοχή στη λεγόμενη χαμηλή παραβατικότητα, η οποία γεννά εστίες ανομίας. Αυτές με τη σειρά τους πριμοδοτούν το έγκλημα, και όλα μαζί υποσκάπτουν το νομικό μας σύστημα, ιδιαιτέρως αυτό του ποινικού δικαίου, το οποίο τελευταίως έχει κλονιστεί, κατά κοινή ομολογία δεν απονέμει δικαιοσύνη ή στην καλύτερη περίπτωση την απονέμει με παροιμιώδη βραδύτητα.
Κάπως έτσι αποκτά υπόσταση το έγκλημα, για να μετεξελιχθεί στη συνέχεια σε οργανωμένο. Συνδυαζόμενα όλα μαζί συγκροτούν αλυσίδα κρίσης και αμφισβήτησης των θεσμών, της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης.
Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα διεθνώς. Η Λατινική Αμερική έζησε τις προηγούμενες δεκαετίες δυστυχείς εμπειρίες, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμη να ξεπεράσει το σοκ επικράτησης του οργανωμένου εγκλήματος στην πολιτική, στην οικονομική και στην κοινωνική ζωή.
Και ας μη θεωρούν ορισμένοι ότι απέχουμε πολύ από τη Λατινική Αμερική.
Μπορεί γεωγραφικώς όντως να απέχουμε, αλλά οι συνθήκες ταιριάζουν. Καταδιώκεται η χώρα μας από αντίστοιχα θεσμικά ελλείμματα, οι ελληνικές διοικητικές δομές δεν είναι οι καλύτερες και το νομικό μας σύστημα πάσχει αναλόγως.
Διακρίνεται επίσης το πολιτικό μας σύστημα από αντίστοιχη καθυστέρηση, κυριαρχείται από εκφράσεις λαϊκισμού και ενσωματώνει στοιχεία ανοχής, συναλλαγής και διαφθοράς.
Εχει αποδειχθεί άλλωστε διεθνώς ότι πολλές αναπτυσσόμενες χώρες με θεσμικά ελλείμματα κινδυνεύουν να διολισθήσουν σε καθεστώτα ανομίας και εν τέλει να εκπέσουν.
Η δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου εκπέμπει ηχηρό σήμα κινδύνου.
Το οποίο ουδείς επιτρέπεται να αγνοήσει. Ιδιαιτέρως οι επίσημες Αρχές, με πρώτη την κυβέρνηση, η οποία δεν έχει έως τώρα δώσει τα καλύτερα δείγματα γραφής.
Αντιθέτως, με την ανοχή και την ανεκτικότητά της απέναντι σε παραβατικές συμπεριφορές δίδει σήματα περαιτέρω αποθεσμοποίησης. Γεγονός απολύτως προβληματικό στις ιδιαίτερες ελληνικές συνθήκες.



ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ