Ηρθε ο καιρός της ισπανικής υποχώρησης;

Στις 21 Ιουνίου του 2016 η Εθνική Ισπανίας αντιμετώπισε την Κροατία στα τελικά του Euro της Γαλλίας. Στην επικαιρότητα δεν υπήρχε κανένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας, ο Μαριάνο Ραχόι δεν είχε στείλει στη Βαρκελώνη την Εθνοφρουρά και τις ειδικές δυνάμεις, και η ομάδα των Φούριας Ρόχας ήταν κάτοχος του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Κι όμως, στη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου, προτού αρχίσει το ματς με τους Κροάτες, ο Ζεράρ Πικέ, αμυντικός της Μπαρτσελόνα και υπέρμαχος της αυτονομίας της Καταλωνίας, σήκωσε επιδεικτικά το μεσαίο του δάχτυλο στους Ισπανούς που περίμεναν να δουν το ματς, γνωρίζοντας ότι κάποια κάμερα θα καταγράψει την πράξη του! Με τέτοιου είδους προηγούμενα σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση ότι όλη αυτή την ταραγμένη στην Ισπανία εβδομάδα η αντιπαλότητα Μαδρίτης – Καταλωνίας μεταφέρθηκε και στην Εθνική Ισπανίας, που ολοκληρώνει την Τρίτη εναντίον του Ισραήλ τη συμμετοχή της στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018.

Την αρχή έκανε ο Πικέ –δεν θα μπορούσε να είναι άλλος. Την περασμένη Κυριακή, μετά το τέλος του ματς που η Μπαρτσελόνα έδωσε, στο άδειο για λόγους ασφαλείας Καμπ Νου, εναντίον της Λας Πάλμας, ο διεθνής αμυντικός ανακοίνωσε ότι σκέφτεται την αποχώρησή του από την Εθνική Ισπανίας. Η δήλωση αυτή είχε ως συνέπεια να τον γιουχάρουν Καστιγιάνοι στην πρώτη προπόνηση που έδωσε η εθνική ομάδα της Ισπανίας την Τετάρτη στο Αλικάντε, αλλά και να του ζητήσει εξηγήσεις ο αρχηγός της Εθνικής και της Ρεάλ Μαδρίτης Σέρχιο Ράμος. Ο Ράμος, για να δείξει την πίστη του στην Εθνική αλλά και τις δικές του εθνικιστικές ιδέες, δημοσίευσε στο Ιnstagram μια φωτογραφία του, στην οποία φαίνεται να πανηγυρίζει ένα γκολ του μπροστά στον χάρτη της Ισπανίας που έχει ολόκληρη τα χρώματα της ισπανικής σημαίας. Για να πέσουν οι τόνοι έκαναν τις απαραίτητες παρεμβάσεις πολλοί.

Ο προπονητής της ομάδας Ζουλιέν Λοπετέγκουι δήλωσε ότι «η πολιτική δεν έχει θέση στις τάξεις της ισπανικής ομάδας», αλλά και ότι «ο Πικέ είναι ένας χρήσιμος ποδοσφαιριστής με δικαίωμα άποψης». Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ισπανίας Χουάν Λουίς Λαρέα είπε ότι ο ίδιος δεν άκουσε αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο του Πικέ και υποστήριξε πως η ομάδα είναι ενωμένη. Για το θέμα μίλησαν και δύο συμπαίκτες του Πικέ και του Ράμος. Ο Καταλανός Τιάγκο Αλκάνταρα δήλωσε πως ο Πικέ «είναι συνηθισμένος να αγωνίζεται εν μέσω αποδοκιμασιών, αφού σε όλα τα γήπεδα της Ισπανίας όπου υπάρχουν Καστιγιάνοι τον αποδοκιμάζουν» και ο Καστιγιάνος Κόκε υποστήριξε ότι «τόσο ο Πικέ όσο και ο Ράμος έχουν ισχυρές προσωπικότητες, αλλά τους συνδέει η αγάπη για το ποδόσφαιρο». Αυτό το τελευταίο είναι ορθότατο, αλλά η ερώτηση είναι αν από την μεριά του Πικέ και των υπόλοιπων Καταλανών που αγωνίζονται στους Φούριας Ρόχας υπάρχει αγάπη για την Εθνική.

Το 2008, όταν η Εθνική Ισπανίας είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, η «Εl Pais» είχε γράψει ότι η Ισπανία ήταν για πρώτη φορά μια χώρα ενωμένη και αισιόδοξη χάρη στην εθνική ομάδα, που για πολλά χρόνια έτυχε μικρής υποστήριξης. Η αλήθεια είναι πως μέχρι το 2006 τουλάχιστον, κάθε φορά που η Εθνική Ισπανίας αγωνιζόταν η κρατική ισπανική τηλεόραση με ειδικά σποτ ζητούσε από τον κόσμο να τη βοηθήσει και να μην ξεχνά πως αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη χώρα.

Η Ισπανία αγάπησε την εθνική της ομάδα μόνο όταν άρχισαν οι επιτυχίες της: χωρίς αυτές τα σποτ θα μεταδίδονταν και τώρα. «Και οι Ιταλοί έχουν διαφορές, αλλά όταν παίζει η Σκουάντρα Ατζούρα τις παραμερίζουν. Η διαφορά με εμάς τους Ισπανούς είναι ότι όταν αγωνίζεται η Εθνική μας τις θυμόμαστε πιο έντονα, μετρώντας Καταλανούς, Βάσκους και Καστιγιάνους που σε αυτή αγωνίζονται» είχε πει ο μακαρίτης ομοσπονδιακός Λουίς Αραγκονιές μετά την αποτυχία της ομάδας του στο Μουντιάλ του 2006, βλέποντας τους Ιταλούς να το κερδίζουν.

Η αλήθεια είναι ότι έκτοτε η ισπανική ομοσπονδία δούλεψε μεθοδικά. Οι ασταμάτητες κατακτήσεις τίτλων σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα Νέων και Ελπίδων δημιούργησαν μεγάλες παρέες ισπανών διεθνών που χαίρονταν να βρίσκονται σε εθνικές ομάδες που κερδίζουν. Οι επιτυχίες, αλλά και το γεγονός ότι αυτές έρχονταν ως αποτέλεσμα ενός ιδιαίτερου στυλ ισπανικού ποδοσφαίρου (του γνωστού μας «τίκι τάκα»), είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας είδος εθνικής ποδοσφαιρικής ταυτότητας. Το ποδόσφαιρο ένωσε, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να κρατήσει και πολύ.

Ο Καταλανός Πεπ Γκουαρντιόλα, που γνωρίζει και την Εθνική Ισπανίας, στην οποία αγωνίστηκε επτά χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2015 είχε πει ότι δύσκολα θα συνεχιστούν οι επιτυχίες «γιατί πολλοί διεθνείς δύσκολα θα καταφέρουν να διατηρήσουν την όρεξη να κερδίζουν για το χατίρι μιας εθνικής ομάδας που δεν είναι δική τους». Προφανώς ο καιρός αυτός πλησιάζει…