ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ

Οριακές πια είναι οι συνθήκες και τα ελληνικά αδιέξοδα προφανή.

Πόροι λείπουν, οι φόροι περισσεύουν και η ανάκαμψη αργεί, δεν λέει ακόμη να φανεί, παρά τις τόσες θυσίες και τις τόσες προσμονές.

Οι πολίτες είναι αποκαμωμένοι, οι αντοχές τους εξαντλούνται και οι αναμονές μακρές και αφόρητες, κλονίζουν ακόμη και εκείνους που υπομένουν και δεν βαρυγκομούν.

Χωρίς πυξίδα και χωρίς ελπίδα κινείται δυστυχώς η πλειονότητα των πολιτών.

Οι περισσότεροι αυτενεργούν, κινούνται με ίδιες δυνάμεις, δεν περιμένουν τίποτε και σχεδόν αποστρέφονται την πολιτική, δεν τους συνεπαίρνει πια, ούτε τους κινητοποιεί.

Και επίσης οι ασθενέστεροι μάλλον μοιρολατρούν, καθώς επιβιώνουν χάρις στις ισχυρές ακόμη οικογενειακές δομές και στα μικρότερα, αλλά ατελή, τοπικά κοινωνικά δίκτυα.

Οι έχοντες και κατέχοντες από την άλλη παραμένουν επιφυλακτικοί, αποφεύγουν να ρισκάρουν, δεν επενδύουν, δεν τοποθετούν, προτιμούν άλλους προορισμούς, πιο επικερδείς και λιγότερο απαιτητικούς σε καταβολές και διαδικασίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, τα παρόντα σχήματα πολιτικής εξουσίας δεν επιδρούν όπως φαντάζονταν στο κοινωνικό σώμα της χώρας, αλλά αντιθέτως φθείρονται διαρκώς, εξαντλώντας βαθμιαία την όποια δυναμική τους, χωρίς βεβαίως να καταφέρνουν να επιλύσουν τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα της χώρας.

Και μαζί με της πολιτικής τα σχήματα υπερεκτίθενται και τα πρόσωπα.

Οι ποικιλώνυμοι εκπρόσωποι της εξουσίας χάνουν την όποια λάμψη τους, ιδιαιτέρως όταν με τα καμώματά τους τον χαρακτήρα και την ιδιοτέλειά τους φανερώνουν, δηλώνοντας βεβαίως πόσο μακριά είναι από τις ανάγκες της χώρας και του λαού της.

Με τον καιρό και στον βαθμό που δεν θα αλλάζει η εικόνα, ούτε θα επιτυγχάνονται τα κατά καιρούς περιγραφόμενα και προσδοκώμενα αποτελέσματα, τόσο τα πρόσωπα θα εκμηδενίζονται και οι πολιτικές συνθήκες θα δυσκολεύουν, με αποτέλεσμα η χώρα αντί να ανυψώνεται να βυθίζεται εκ νέου.

Αυτή ωστόσο η προοπτική μόνο ανεκτή δεν μπορεί να είναι. Κάποια στιγμή οι αναμονές θα τελειώσουν, οι ανοχές θα πάψουν, θα εγερθούν ακόμη και οι πέτρες.

Προτού λοιπόν είναι αργά και προτού καταγραφούν κι άλλες ζημιές για τη χώρα και τον λαό μας, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός ας λάβουν τα μέτρα τους και ας κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να εξέλθει επιτέλους η χώρα από το αδιέξοδο.

Αλλιώς ας προετοιμαστεί για άλλα.

Οι εκλογές, όσο επώδυνες και αν είναι και όσο και αν απέχουν από τον χρόνο των συνταγματικών προθεσμιών, μπορούν πάντα να προσφέρουν μια κάποια λύση.