Χιου Χέφνερ, ο playboy του σεξ και της… διανόησης

Ο «γεροξούρας» έφυγε ευτυχισμένος. «Ο ιδρυτής του «Playboy» πέθανε την (σ.σ.: περασμένη) Τετάρτη» σύμφωνα με τη λιτή ανακοίνωση της Playboy Enterprises, Inc. Ηταν 91 ετών.

O Χιου Χέφνερ γεννήθηκε στο Σικάγο στις 9 Απριλίου του 1926. Η μητέρα του, Γκρέις, πρώην δασκάλα, και ο πατέρας του, Γκλεν, λογιστής, ήταν πουριτανοί ως το κόκαλο. «Ποτέ δεν κάπνιζαν, ποτέ δεν έβριζαν, ποτέ δεν έπιναν, ποτέ δεν χόρευαν. Ούτε αγκαλιάζονταν» θα εκμυστηρευθεί ο γιος στους στους «Chicago Sun Times». To 1953 ο Χιου δανείστηκε 8.000 δολάρια για να δημιουργήσει το «Playboy». Το πρώτο τεύχος, με τη γυμνή Μέριλιν, μια ισόβια εμμονή του, δεν φέρει καν ημερομηνία, ούτε ο ίδιος πιστεύει αρκετά σε αυτό. Στο δεύτερο τεύχος ο γραφίστας Αρτ Πολ σχεδιάζει το κουνέλι με το παπιγιόν, σήμα κατατεθέν μιας βιομηχανίας entertainment for men που τις επόμενες δεκαετίες θα κατακτήσει τον πλανήτη.

Η πολιτική περιεχομένου του είναι αρκετά ευκρινής: «a skin magazine with a philosophy» («ένα τσοντοπεριοδικό με φιλοσοφία») θα συνοψίσουν προ ημερών στη νεκρολογία του οι «Los Angeles Times». Την τσόντα (αν και το τελείως γυμνό δεν θα κάνει την εμφάνισή του ως το 1972) θα προμηθεύσουν μεγαλόθυμα οι σταρ: Μπο Ντέρεκ, Φάρα Φόσετ, Κιμ Μπέισινγκερ, Μαντόνα, Πάμελα Αντερσον κ.ά. Τη διανόηση «οι μεγάλοι»: Τζον Απντάικ, Νόρμαν Μέιλερ, Ερνεστ Χεμινγκγουέι, Τζον Κέρουακ κ.ο.κ. Σημειωτέον ότι αυτή τη συνταγή θα διατηρήσει και η ελληνική έκδοση του «Playboy» (ανάμεσα στους διευθυντές του ο Ανταίος Χρυσοστομίδης). Το εκρηκτικό κοκτέιλ θα φέρει επανάσταση στον περιοδικό Τύπο και θα εφεύρει, σύμφωνα με τους «New York Times», τον νέο άντρα. Εκείνον που αγαπάει το καλό φαγητό, την καλή τζαζ, ένα καλό κοκτέιλ βότκα γκίμλετ και –γιατί όχι; –το «φτηνό» σεξ.

O Χέφνερ βέβαια δεν θα παραλείψει να αμπαλάρει την «Playboy Φιλοσοφία» του (αυτήν που ανατέμνει συχνά στην ομώνυμη στήλη του) με το απαραίτητο ιδεολογικό αμπαλάζ. «Ταυτίζοντας το σεξ με την αμαρτία, έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία τόσο εμβαπτισμένη στην ενοχή που είναι σχεδόν αδύνατον να αντιμετωπίσει κανείς αντικειμενικά το θέμα» θα απαντήσει το 1963 στους πολυπληθείς επικριτές του. Υπό μία έννοια, επιλέγει να λανσαριστεί ως ένας «λαϊκός» δόκτωρ Αλφρεντ Κίνσεϊ (ο φιλελεύθερος αμερικανός βιολόγος που μελέτησε και απενοχοποίησε την ανθρώπινη σεξουαλικότητα). Η αλήθεια είναι ότι θα ταχθεί ανοιχτά υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι, της αντισύλληψης και βεβαίως του δικαιώματος στην άμβλωση, που ως σήμερα ανεβοκατεβάζει αμερικανούς προέδρους), σε μια εποχή που βρίσκονταν ερμητικά κλεισμένα στην ντουλάπα.

Το «Playboy» είναι το πρώτο περιοδικό που θα γίνει brand. Ξενοδοχεία, κλαμπ, καζίνο, τηλεοπτικά κανάλια, η αυτοκρατορία θα εξαπλωθεί σαν πανδημία από το Λος Αντζελες ως τις Μπαχάμες. Στα διαβόητα νάιτ κλαμπ της αλυσίδας Playboy Club συναντούσες συχνά, τη χρυσή περίοδο των ’60ς, τον Φρανκ Σινάτρα και τον Ντιν Μάρτιν. Επιναν κοκτέιλ παρέα με το απόλυτο προϊόν ευγονικής του brand: τα σάρκινα «κουνελάκια».

Οι φεμινίστριες δεν θα αργήσουν να τον περιαδράξουν. Το μένος για την αντικειμενοποίηση των κακοπληρωμένων «bunnies» διανθίζεται με φήμες για την υποχρεωτική υποβολή τους σε γυναικολογικές εξετάσεις πριν από την επίσημη πρόσληψή τους. Το 1963 η Γκλόρια Στάινεμ ποζάρει ως «κουνελάκι» και γράφει το πρώτο από τα πολλά exposé της, στο περιοδικό «Show»: «Διαβάζοντας το «Playboy» νιώθεις σαν Εβραίος που διαβάζει ναζιστικό εγχειρίδιο».

Ο ίδιος ο πολυεκατομμυριούχος πλέον Χέφνερ είναι η απόλυτη ενσάρκωση αυτού του brand. Κανένας άλλος εκδότης δεν το πέτυχε ποτέ αυτό. Ακόμη και ο γίγαντας του περιοδικού Τύπου Χένρι Λους, o οποίος ίδρυσε την αυτοκρατορία Time – Life και κράτησε τα ηνία της επί 40 συναπτά έτη, δεν ταυτίστηκε ποτέ τόσο ολοκληρωτικά με το δημιούργημά του. Ο Χιου Χέφνερ με τις σατέν, soft porn πιτζάμες και (τις τελευταίες δεκαετίες) τη μερική κώφωση από τις υπερβολικές δόσεις Viagra δεν είχε απλώς δικό του το «Playboy», ήταν το Playboy.

Πάγια τακτική του ήταν να καλεί τους δημοσιογράφους να τον επισκεφθούν στο επίκεντρο της αυτοκρατορίας του: το διαμέτρου 2 μέτρων κρεβάτι του, «το μεγαλύτερο, το πιο στρογγυλό κρεβάτι στην ιστορία του κόσμου» όπως θα γράψει ο Τομ Γουλφ που τον επισκέφθηκε στην έπαυλη Chicago Playboy. Πάνω από αυτή τη «θεϊκή κλίνη» (σαν αυτή που κοσμούσε τον «Ναό της Υγείας και του Υμένα», ένα πρώιμο sex spa στο οποίο συνέρρεε η λονδρέζικη αφρόκρεμα του 18ου αιώνα) υπήρχε στρατηγικά τοποθετημένο ένα σύστημα βιντεοσκόπησης αξίας 40.000 δολαρίων ενώ ένας χειριστής παρέμενε stand by επί εικοσιτετραώρου βάσεως. «Ποιος ξέρει πότε θα προκύψει κάτι πάρα πολύ όμορφο μέσα σε αυτό το δωμάτιο;» διερωτάται μεγαλοφώνως ο κ. Playboy.

Τη δεκαετία του ’80 ο Χέφνερ επιβιώνει ενός εγκεφαλικού και το AIDS προθερμαίνει την αυτοκρατορία του για την πτώση της. Η νέα χιλιετία βρίσκει το «Playboy» ακρωτηριασμένο. Στην εποχή του Pornhub, η «Playmate» του μήνα μοιάζει με την Πολυάννα. Η εξάλειψη του γυμνού το 2016 (μια κίνηση απελπισμένου μάρκετινγκ) θα διαρκέσει μόλις έναν χρόνο. Ο Mr. Playboy θα κάνει τέσσερα παιδιά και τρεις γάμους –ο τελευταίος το 2012 με την 26χρονη πρώην Playmate Κρίσταλ Χάρις –και θα δώσει το όνομά του σε ένα είδος κουνελιού: «Sylviagus palustris hefneri». Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι, σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, θα ταφεί δίπλα στη Μέριλιν Μονρόε, το πιο εύθραυστο «bunny» του από όλα.