Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Ο άνθρωπος αυτός ήταν μια κάποια λύση, θα έγραφε σήμερα αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης. Διότι ο παραιτηθείς υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, σκληρός και άκαμπτος αλλά έμπειρος και ικανός, υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ο κεντρικός ήρωας του βολικού μύθου ότι για την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε φταίνε οι ξένοι και εμείς δεν φέρουμε καμία ευθύνη. Αλλά ας μην ανησυχούμε, καθώς βρέθηκε ήδη ο νέος ήρωας που ήλθε να πιστοποιήσει ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε αξεπέραστοι από αρχαιοτάτων χρόνων στον τομέα της μυθολογίας. Πρόκειται για τον πιθανό διάδοχο του Σόιμπλε, ηγέτη του Κόμματος των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος θεωρείται σκληρότερος του προκατόχου του. Αυτοί μάλιστα που τώρα πλέκουν το νέο κεφάλαιο αυτής της μυθολογίας υποστηρίζουν ότι πολύ σύντομα θα αναπολήσουμε την εποχή Σόιμπλε! Τι μπορεί λοιπόν να προσθέσει κανείς ύστερα από όλα αυτά.
Το μόνο ίσως που θα μπορούσαμε να πούμε, περιμένοντας τον κ. Λίντνερ, είναι ότι σύμφωνα με την τελευταία έκθεση για την ανταγωνιστικότητα του έγκυρου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ η Ελλάδα καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις στις επιδόσεις σε όλους τους επί μέρους τομείς της ανταγωνιστικότητας και είναι στις πρώτες θέσεις μόνο στην επιβολή φόρων και στο καθεστώς γραφειοκρατίας. Για να μη μιλήσουμε και για την τελευταία επίσης έκθεση του Εurasia Group, η οποία, παρά τις γνωστές κυβερνητικές φανφάρες για έξοδο από την κρίση το 2018, επισημαίνει ότι η χώρα μας θα βρεθεί σε ένα καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, που διέπεται από τους κανονισμούς της ευρωζώνης για τις χώρες των οποίων η χρηματοπιστωτική σταθερότητα απειλείται. Ετσι ναι μεν η Ελλάδα θα εξέλθει πράγματι από το Μνημόνιο, αλλά δεν προβλέπεται να της δοθεί πιστωτική γραμμή στήριξης. Και ο νοών νοείτω.
Βέβαια είναι πάλι οι κακοί ξένοι που τα λένε αυτά και φταίνε όσοι έλληνες δημοσιογράφοι τα αναπαράγουν. Αλλά τι να πεις για τους καλούς εκείνους Ελληνες που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι σε μια περιοχή όπου δεκαετίες ολόκληρες λειτουργούσε το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας υπήρχε ένας αρχαιολογικός χώρος που έχρηζε προστασίας, χωρίς ποτέ να το έχουμε πληροφορηθεί. Και ότι στους απέραντους τσιμεντένιους διαδρόμους προσγειώσεως υπήρχε ένα πλούσιο δάσος! Το ανακάλυψε μάλιστα το Δασαρχείο Πειραιώς, μια πόλη που θεωρείται απολύτως φυσικό να διαθέτει δασαρχείο, εφόσον είναι γνωστή για την πλούσια βλάστησή της. Αν και τώρα η θαλάσσια περιοχή της απειλείται μάλλον περισσότερο από μια ανεξέλεγκτη πετρελαιοκηλίδα, την οποία προκάλεσαν και δεν μπόρεσαν να ελέγξουν άλλοι καλοί Ελληνες. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι τη φορά αυτή τουλάχιστον δεν κατηγορήθηκε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Κάτι είναι και αυτό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
