Φαίνεται ωριμάζουν οι συνθήκες και η ανάγκη για τη συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.
Σημαντικές ιδέες εκφράζονται από τους υποψήφιους αρχηγούς. Η πολιτική συζήτηση, πάνω από τους οργανωτικούς σχεδιασμούς και την ψηφοθηρία, μπορεί να τροφοδοτεί τον κοινωνικό διάλογο. Κρητικές, αντιρρήσεις και θετικές σκέψεις προβάλλονται στο δημόσιο λόγο. Οι πολίτες για να ερεθισθούν για να κοινωνικοποιηθούν επιζητούν ιδέες και πολιτικές προτάσεις που θα λύνουν τα προβλήματα.
Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με φτωχούς το 1/3 του πληθυσμού και ανέργους το 25% του ενεργού πληθυσμού, είναι η μεγάλη πρόκληση, πληγή και αδικία στην πατρίδα μας. Η πολιτική στο ουσιαστικό περιεχόμενό της είναι η τέχνη της διακυβέρνησης, ο τρόπος που διαχειρίζεται η εξουσία τις κοινές μας υποθέσεις και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.Βέβαια δεν είναι μία εύκολη υπόθεση για να βρεθούν «μαγικές λύσεις» για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός μας.
Η εποχή των εύκολων λύσεων, των λαϊκίστικων ρευμάτων (πρωτίστως πολιτικών και κοινωνικών πχ «κίνημα αγανακτισμένων» κ.α.) και των μεγάλων «αυταπατών» και «ψευδαισθήσεων» μας τελείωσαν. Χωρίς ρεαλιστική διαχείριση της κρατικής εξουσίας και ανάπτυξη και ο Θεός να κατέβει επί γης δεν θα κλείσουν οι πληγές που άνοιξε η μεγάλη κρίση. Δεν θα ξεφορτωθεί ο λαός μας το «ψυχικό τραύμα» από τις συνέπειες της κρίσης (φόβος, αγωνία, ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης στην πολιτικής και στον πολιτικό κόσμο).
Μας τελείωσε η πολιτική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων πολιτικών κινήσεων για το «σκίσιμο των μνημονίων» και για απαλλαγή από τους δανειστές και τον «παράδεισο» έξω από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Ο τόπος έχει ανάγκη από έναν πολιτικό λόγο που θα σχετίζεται με τις πραγματικές συνθήκες. Πολιτικό λόγο που θα αναβαθμίσει τον δημόσιο λόγο.
Η σύνθεση των διαφορετικών ιδεών που θα προβληθούν κατά την προεκλογική περίοδο ανάδειξης του νέου αρχηγού, καθώς και στην πορεία συγκρότησης του νέου φορέα θα διαμορφώσουν το «πολιτικό στίγμα» της νέας παράταξης. Η θέση της χώρας στον ευρωπαϊκό χώρο, αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα στην αντιμετώπιση των εθνικών μας προβλημάτων και στο σταθεροποιητικό της ρόλο στα Βαλκάνια και τον μεσογειακό χώρο. Το εθνικό πεδίο είναι προνομιακό πεδίο στην αξιολόγηση των πολιτών για μια νέα πολιτική επιλογή.
Η επανάκτηση της κυριαρχίας της Δημοκρατίας μας από τους ασφυκτικούς, αποικιακούς, μνημονιακούς κανόνες και την επιτήρηση των δανειστών είναι πρωτεύον ζήτημα που απασχολεί όλες τις κοινωνικές τάξεις και την πορεία της πατρίδας μας.
Η κοινωνική, οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της Πολιτείας μας αφορά το ζην και το ευ ζην των πολιτών και σ’ αυτό το πεδίο κρίνονται τα λόγια, οι υποσχέσεις και τα έργα της πολιτικής και των πολιτικών. Η ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιδόματα, φιλοδωρήματα για εκλογική πελατεία και προπάντων με υποσχέσεις για τα μελλούμενα του επίγειου αριστερού και σοσιαλιστικού παραδείσου. Η παραγωγική ανασυγκρότηση, οι επενδύσειςγια την ανάπτυξη και απασχόληση, αποτελούν τη μοναδική επιλογή για επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα. Δυστυχώς, το επιχειρηματικό πεδίο είναι αφιλόξενο με τη σημερινή διακυβέρνηση.
Η διακυβέρνηση, ο τρόπος διαχείρισης της κρατικής εξουσίας και η θεσμική συγκρότηση της Πολιτείας, αποτελούν βασικά στοιχεία στη συνείδηση των πολιτών για μία νέα κοινοβουλευτική εξουσία. Το ύφος και το ήθος των κυβερνόντων αποκτά ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή συγκυρία που υποφέρει η Ελλάδα και οι πολίτες.
Το πολιτικό και ιδεολογικό φορτίο του κάθε υποψηφίου θα κριθεί σ’ αυτά τα πεδία και όχι στις δηλώσεις αν είναι αριστερός, κεντρώος, μεταρρυθμιστής ή εκσυγχρονιστής.
Γεγονός είναι ότι από την πληθώρα των υποψηφίων αρχηγών μπορούμε να καταγράψουμε, ως κυρίαρχα ρεύματα και ιδέες, τρεις συγκλίνουσες απόψεις για τη νέα διακυβέρνηση του τόπου.
Η Φώφη Γεννηματά εκφράζει την ιστορία και την παράδοση του ΠΑΣΟΚ, της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας και της Αλλαγής, καθώς και τις «θυσίες» της παράταξης για να «σηκώσει στις πλάτες της» τις συνέπειες της κρίσης και της χρεοκοπίας της χώρας από το 2009 μέχρι και το 2015. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι άνοιξε ένα παράθυρο στο μέλλον, με τις ανοιχτές διαδικασίες συγκρότησης του νέου φορέα.
Στο ίδιο πολιτικό πεδίο ο Νίκος Ανδρουλάκης, πέραν της νεότητάς του,εκφράζει το ανανεωτικό, εκσυγχρονιστικό ρεύμα και προβάλει ιδιαίτερα την αδείρητη ανάγκη για την άμεση συγκρότηση του νέου πολιτικού φορέα.
Οι «πασοκογενείς» δυνάμεις, όπως δείχνουν οι σφυγμομετρήσεις, θα συσπειρωθούν κύρια γύρω από τα δύο αυτά πρόσωπα. Η επιστροφή των ψηφοφόρων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και απογοητεύτηκαν και όσοι πολίτες σηκωθούν από τους παροπλισμένους στον «καναπέ» θα κρίνουν το αποτέλεσμα και θα δώσουν ξεχωριστή δυναμική στο εγχείρημα.
Στο πλαίσιο αυτό της «παραδοσιακής» και της ανανεωτικής τάσης του «πασοκικού κόσμου» περιστρέφονται και οι άλλοι «πασοκογενείς» υποψήφιοι.
Δύο άλλες σημαντικές τάσεις σ’ αυτό το πολιτικό εγχείρημα, που έδωσαν πραγματικά μία νέα δυναμική στον σχεδιασμό για την επανίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης είναι οι υποψηφιότητες του Δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη και του Προέδρου Στ. Θεοδωράκη (ΠΟΤΑΜΙ).
Ο Γ. Καμίνης εκφράζει την «ήρεμη» διαχείριση της εξουσίας με συναινετικό και συνεργατικό πνεύμα στο δημόσιο διάλογο. Όπως έχει καταγραφεί από τις δύο θητείες του στο Δήμο, εκφράζει την «ήρεμη» και ρεαλιστική κοινωνική δύναμη των πολιτών. Φαίνεται να διαχειρίζεται τα κοινά προσπαθώντας να δώσει λύσεις στα προβλήματα και όχι για επικοινωνιακούς θεατρινισμούς. Κατάφερε να συσπειρώσει τις ανανεωτικές δυνάμεις της αριστεράς (ΔΗΜΑΡ κ.α.) και «πασοκικές» δυνάμεις έξω από τα κομματικά τείχη καθώς και ψηφοφόρους του παραδοσιακού κέντρου, με αντίπαλο το ανερχόμενο και «ισοπεδωτικό» αντιμνημονιακό ρεύμα.
Ο Στ.Θεοδωράκης άδραξε την ευκαιρία να διαμορφώσει ένα ρεύμα της «realpolitique» με ένα νέο ύφος και ήθος στον δημόσιο λόγο, στοχεύοντας να μπει «σφήνα» ανάμεσα στις κυρίαρχες αντιθέσεις της συγκυρίας ανάμεσα στις «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Όταν οι κυρίαρχες αυτές αντιθέσεις υποχώρησαν έχασε το ΠΟΤΑΜΙ τη δυναμική του. Στο πολιτικό φάσμα προσπάθησε να καταγράφει το ΠΟΤΑΜΙ ως πολιτική δύναμη του κέντρου που συνδιαλέγεται τόσο με τις δυνάμεις της αριστεράς, όσο και της δεξιάς.
Προσπάθησε να εκφράσει ένα πολιτικό ρεύμα της ανανέωσης και της ρεαλιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Οι τρεις κεντρικές αυτές πολιτικές τάσεις έχουν συγκλίνουσες απόψεις για τον εθνικό προσανατολισμό της χώρας και τη διαχείριση της κρατικής εξουσίας. Στοχεύουν στην επανίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης που θα ακυρώσει το «μικρό» δικομματισμό ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. Επιδιώκουννα συσπειρώσουν τις διάσπαρτες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, του παραδοσιακού πολιτικού κέντρου και κάθε πολίτη που θέλει να κάνει μία άλλη επιλογή για μια νέα κοινοβουλευτική εξουσία.
Πιστεύω ότι η σύνθεση των κυριάρχων αυτών τριών ρευμάτων σκέψης και διαχείρισης των κοινών μας υποθέσεων μπορούν να τροφοδοτήσουν μία ανανεωτική, ρεαλιστική κοινωνική και πολιτική δυναμική. Οι τρεις αυτές κυρίαρχες τάσεις, όπως έχουν καταγραφεί και όπως θα εξελιχθούν στο νέο πολιτικό φορέα, είναι συγκλίνουσες στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο και προπάντων έχουν κοινή αντίληψη στη διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων, όπως και ανωτέρω επισήμανα.
Προβάλλονται βέβαια δημόσια διάφορες απόψεις και «μπηχτές» ότι στο εγχείρημα της ίδρυσης του νέου πολιτικού φορέα δεν υπάρχει «πολιτικό στίγμα» για τη διακυβέρνηση της χώρας. Θεωρώ βέβαιο ότι οι τρεις αυτές κυρίαρχες τάσεις μπορούν να διαμορφώσουν κοινό πολιτικό πρόγραμμα, κοινή πολιτική στέγη πολύ πιο γρήγορα και ουσιαστικά, από ότι οι δεκαπέντε ίσως και παραπάνω τάσεις και τα ρεύματα στο ΣΥΡΙΖΑ όταν κέρδισε τις εκλογές το 2015 με πολιτική στέγη την «αντιμνημονιακή» ρητορεία και τις πολιτικές υποσχέσεις που αποδείχθηκαν αυταπάτες.
Όσο για τον νέο τρόπο ρεαλιστικής διακυβέρνησης του τόπου και τις συμμαχίες που θα διαμορφωθούν μετά από τις επιλογές του λαού στην κάλπη είναι θαρρώ πολιτική θρασύτητα να κατηγορείς τον υπό ίδρυση φορέα ότι θα συνεργασθεί με τη Ν.Δ., όταν σήμερα κυβερνάς με ένα κομματικό μόρφωμα της δεξιάς.
Το λόγο έχουν οι πολίτες πρώτον να συμμετάσχουν στο εγχείρημα και δεύτερον να επιλέξουν τον υποψήφιο αρχηγό. Το πολιτικό «στίγμα» του νέου πολιτικού φορέα διαμορφώνεται στη διαδικασία σύνθεσης των τριών κυρίαρχων τάσεων που ανέφερα και που συγκλίνουν στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και της αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Στη σύνθεση του Κοινού Πολιτικού Προγράμματος του νέου φορέα, θα συμβάλουν αποφασιστικά τα μέλη και οι φίλοι που θα συμμετάσχουν στην ίδρυση και τη συγκρότησή του για να ανοίξουμε ένα παράθυρο στο μέλλον για την Ελλάδα μας και τους πολίτες.
