Την περασμένη χρονιά ήταν ο Βόιτσεκ στο ομώνυμο έργο του Μπίχνερ και μετά ο Ετεοκλής στους «Επτά επί Θήβας» –σε διπλή διανομή με τον Γιάννη Στάνκογλου στην Επίδαυρο. Η τρέχουσα σεζόν τον βρίσκει να ερμηνεύει τον Κρίστιαν στο «Festen», σε μια ενδιαφέρουσα παραγωγή του ΚΘΒΕ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου. Ενα έργο για τις παθογένειες της σύγχρονης οικογένειας, σκληρό, ανατρεπτικό.
«Μετά το «Festen»», λέει ο Χρίστος Στυλιανού, «άρχισα κι εγώ να παρατηρώ ειδήσεις σχετικά με την οικογένεια σε μεγαλύτερο βαθμό. Νομίζω πως αυτό το έργο μάς έκανε να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα». Και όσο κι αν το έργο αγγίζει ακρότητες με την ενδοοικογενειακή και σεξουαλική βία που εμπεριέχει, εκείνος σκέφτεται ότι «μπορεί να είναι κάπως έτσι οι οικογένειες, χωρίς να το εκφράζουν».
Πατέρας ο ίδιος δύο μικρών κοριτσιών προσπαθεί, όπως λέει, να μαθαίνει κι εκείνος μαζί με τα παιδιά του. «Να μη δείχνεις την εξουσία σου αλλά να προσπαθείς να λύνεις τα πράγματα με τον διάλογο, με γνώμονα να καταλαβαίνει το παιδί. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλώς στην πορεία αποκαλύπτονται πράγματα που δεν τα ξέρουμε».
Γεννημένος στη Ρωσία, κατά τύχη, μια που εκεί γνωρίστηκαν ενώ σπούδαζαν οι γονείς του, μεγάλωσε στην Κύπρο. «Εφυγα μωρό από τη Ρωσία και ξαναπήγα μία φορά στα δέκα μου. Η οικογένεια είναι το πρώτο πράγμα που μας επηρεάζει και μας καθορίζει στη ζωή μας. Το κατάλαβα σταδιακά. Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς τον γονιό σου, δεν μπορείς να λύσεις τα δικά σου προβλήματα».
Καθώς σπούδαζε Πολιτικές Επιστήμες στην Κύπρο, μπλέχτηκε με τη θεατρική ομάδα στο Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια αποφάσισε να στραφεί στη θεατρική τέχνη. «Στην ενασχόλησή μου με το θέατρο σίγουρα ψάχνω κι εγώ μέσα από τους ρόλους, μέσα από αυτούς τους ανθρώπους που υποδύομαι, τις πολλές και διαφορετικές ζωές που δεν ζω στην καθημερινότητά μου. Οταν μου αποκαλύφθηκε το θέατρο, θέλησα να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου να δω αν μπορώ να το ακολουθήσω. Μπήκα στη Δραματική του ΚΘΒΕ και του Τέχνης», και τελικά διάλεξε την πρώτη, από όπου αποφοίτησε αριστούχος.
Ξέρει όμως πως «όταν είσαι στο Κρατικό Θέατρο, δεν έχεις πολλές επιλογές. Μαθαίνεις τα έργα που ανεβαίνουν, πηγαίνεις στις ακροάσεις, ή επιλέγεις σε ποιες θες να πας. Θεωρώ τις ακροάσεις μια δημιουργική διαδικασία που σου επιτρέπει να κινηθείς αυτοσχεδιαστικά. Προσωπικά το αντιμετωπίζω σαν κάτι φυσιολογικό».
Αλλωστε θεωρεί ότι έχει σταθεί πολύ τυχερός: «Η μία δουλειά έφερνε την άλλη. Και αυτό μού έλυνε τα χέρια και έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να μείνω. Στην αρχή είχα μια πρόταση από τον Ανδρέα Βουτσινά να κατέβω στην Αθήνα. Κι ενώ έφτασε πολύ κοντά στην υλοποίησή της, τελικά δεν έγινε. Εδώ στη Θεσσαλονίκη μού αρέσει που συνεργάζομαι με σκηνοθέτες που στην Αθήνα θα τους έψαχνα. Προφανώς και πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει ανοίξει περισσότερο ο δίαυλος ανάμεσα στις δύο πόλεις, κάτι που συμβαίνει όλο και πιο πολύ τον τελευταίο καιρό. Κινούμαι με βάση τους ανθρώπους και τις συνεργασίες, και ως τώρα έχω κερδίσει πολλά. Εχω υπομονή. Ξέρω ότι τα πράγματα έρχονται».
Οπως συνέβη με την περυσινή του εμπειρία με το αρχαίο δράμα στην παράσταση του Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Νιώθει ταλαντούχος; «Το ταλέντο είναι μέσα στην κατηγορία των δώρων που σου φέρνει η ζωή. Στην πράξη όμως αυτό που έχει σημασία είναι να ανεβαίνεις στη σκηνή και να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Να μιλάς καθαρά, να έχεις ένα σώμα που να μπορεί να μεταφέρει την ενέργεια του ήρωα, να είσαι αληθινός. Υπό αυτή την έννοια έχω υπηρετήσει ένα φάσμα ρόλων. Ολο αυτό καταλήγει στην επαφή που έχεις με το κοινό. Για μένα έχει σημασία πόσο σε καίει αυτό που κάνεις πάνω στη σκηνή, πόσο αληθινός είσαι σε σχέση με αυτό. Η αλήθεια είναι το πρώτο. Σου φέρνει την αμεσότητα, σε κάνει πιο φυσικό. Γιατί πάντα εσύ είσαι, πάντα τον εαυτό σου φέρεις και προσαρμόζεσαι σε αυτό που κάνεις. Είναι ένας διαρκής αγώνας».
Μέλος της ομάδας των ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένων του ΚΘΒΕ, ασχολείται παράλληλα και με τη μουσική, «που τείνει λίγο προς το χόμπι για μένα», λέει. «Μου επιτρέπει να έχω μια ένταση. Πολλές φορές βρίσκω ότι η μουσική είναι πιο κοντά στον άνθρωπο, συγκινεί περισσότερο».
Επιλέγοντας τη Θεσσαλονίκη και το ΚΘΒΕ, έχοντας στήσει εκεί τη ζωή του (είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Ελένη Θυμιοπούλου), ο Χρίστος Στυλιανού δεν τρέφει αυταπάτες: «Εδώ δεν ισχύουν οι όροι του πρωταγωνιστή που ισχύουν στην Αθήνα. Δεν μπορείς να γίνεις το ίδιο. Οπως και με την τηλεόραση. Αλλά και στην Αθήνα πρωταγωνιστής γίνεσαι δύσκολα, με αγώνα. Και κρίνεσαι πάνω στη δουλειά σου. Εδώ τα πράγματα είναι πιο προστατευμένα. Δεν υπάρχει το άγριο της Αθήνας». Χωρίς να είναι αρνητικός σε μια κάθοδό του στην πρωτεύουσα, «αν υπάρξει μια συγκεκριμένη πρόταση», μοιάζει έτοιμος για ό,τι καινούργιο φανεί στον δρόμο του. Αλλά «ως τώρα δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου» καταλήγει.
Μετά το «Festen» θα παίξει στη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ με τα «Ορφανά» του Ντένις Κέλι, σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά. Και ίσως τελικά η Αθήνα να είναι πιο κοντά…
Πού και πότε
«Festen», στο Φουαγέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών του ΚΘΒΕ.
Πρεμιέρα: Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
