Για το Γερμανό υπουργό οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η πολιτική είναι η ζωή του. Από το υπουργείο οικονομικών θα αποχωρούσε αν ο ίδιος το ήθελε και αν η επόμενη θέση μπορούσε να τον συγκινήσει, καθώς το έργο του κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι αδιαμφισβήτητο και σημαντικό. Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων ανοίγει το δρόμο για μια τέτοια –ίσως απρόσμενη– εξέλιξη. Από υπουργός οικονομικών ο Σόιμπλε θα γίνει πιθανώς πρόεδρος του Bundestag.
Στην ψηφοφορία που θα πραγματοποιηθεί μάλλον στις 24 Οκτωβρίου αναμένεται να λάβει ευρεία στήριξη. Για τον Γερμανό πολιτικό μπορεί να έχει περισσότερο ενδιαφέρον πλέον να τηρήσει το κοινοβούλιο σε τάξη, μετά την είσοδο του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» και να πρωτοστατήσει στην αντιμετώπιση του λαϊκισμού.
Στην ψηφοφορία που θα γίνει θα έχουμε τις πρώτες ενδείξεις για το ποιος θα διαδεχθεί τον Σόιμπλε και για το αν θα προέρχεται από την παράταξη των Χριστιανοδημοκρατών ή των Φιλελευθέρων. Αυτή τη στιγμή είναι νωρίς για εικασίες. Όσον αφορά το ελληνικό ζήτημα, αναμένεται συνέχεια. Αυτό ισχύει ακόμα και αν ο ηγέτης του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, αναλάβει το χαρτοφυλάκιο, ο οποίος στο παρελθόν έχει μιλήσει για ανάγκη Grexit. Μετά την Κυριακή παρουσιάζεται, άλλωστε, περισσότερο ήπιος σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, που έτσι κι αλλιώς δεν αποτελεί προτεραιότητα για το Βερολίνο. Σε τελική ανάλυση, η Καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, αποφασίζει. Το δραματικό καλοκαίρι του 2015 διαφωνούσε με το Σόιμπλε για την Ελλάδα και τελικά ήταν αυτή που κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ λίγες ώρες αφού είχε διαρρεύσει σε γερμανική εφημερίδα το περίφημο σχέδιο «time out».
Η προσοχή πρέπει, κατά μείζονα λόγο, να στραφεί στην πιθανή δημιουργία ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου, για το οποίο έχει μιλήσει ο Σόιμπλε. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένη γερμανική στρατηγική. Στο γερμανικό υπουργείο οικονομικών γίνονται ζυμώσεις και ειδικοί καταθέτουν τις απόψεις τους. Επειδή, όμως, η Μέρκελ είναι αυτή που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές και συμφωνεί με τη σκέψη Σόιμπλε, αναμένεται και εδώ συνέχεια. Ίσως η παρουσία των Φιλελευθέρων αποτελεί μικρό εμπόδιο για χάραξη γραμμής που θα προωθήσει περισσότερο την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Και πάλι, όμως, όταν η ίδια η Καγκελάριος είναι περισσότερο θετική σε πιθανή αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, θα είναι κάπως υπερβολικό να μην προχωρήσει λόγω του Λίντνερ και της παρουσίας των Φιλελευθέρων σε μια πιθανή κυβέρνηση «Τζαμάικα» μαζί με τους Πρασίνους.
*Ο Δρ. Γιώργος Ν. Τζογόπουλος είναι Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ και Senior Research Fellow στο Centre International de Formation Europeenne (CIFE)
