Γερμανικές εκλογές: Τι περιμένουν, τι φοβούνται Παρίσι, Ρώμη, Λονδίνο

Στις σημερινές γερμανικές εκλογές δεν διακυβεύεται το μέλλον της Γερμανίας. Η έκβασή τους είναι πολύ πιο σημαντική για το μέλλον της Ευρώπης. Αν και κυβερνά ήδη επί 12 χρόνια, η γερμανίδα καγκελάριος δεν έχει να επιδείξει κάποιο έργο που θα της χαρίσει μια περίοπτη θέση στην Ιστορία, πέρα από την ίδια τη μακροβιότητά της. Η Μέρκελ έχει την ευκαιρία να φροντίσει την υστεροφημία της μέσω της ΕΕ.

Η Ευρώπη αναμένει να ξαναπάρει μπροστά η γαλλο-γερμανική ατμομηχανή που είχε μείνει από καύσιμα όταν κυβερνούσε τη Γαλλία ο Φρανσουά Ολάντ. Στη Γαλλία όμως υπάρχει ανησυχία για τη σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού που θα προκύψει στη Γερμανία.

Τι περιμένει η γαλλική κυβέρνηση από τις γερμανικές εκλογές; ρώτησε «Το Βήμα» τον Ολιβιέ Ροζενμπέργκ, καθηγητή στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Sciences Po στο Παρίσι. «Η γαλλική κυβέρνηση περιμένει, πρώτα απ’ όλα, να πραγματοποιηθούν οι εκλογές στη Γερμανία. Από την προεκλογική εκστρατεία του ο Εμανουέλ Μακρόν υπόσχεται τη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, αλλά το θέμα αυτό δεν μπορούσε να προχωρήσει πριν από τις γερμανικές εκλογές» απάντησε.

Σύμφωνα με πηγές από τη γαλλική κυβέρνηση, μεθαύριο Τρίτη ο Μακρόν θα πάει στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τη Μέρκελ και να της παρουσιάσει λεπτομερώς τις προτάσεις του για την ΕΕ εγκαίρως προκειμένου να ληφθούν υπόψη στις διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης της Γερμανίας.

«Η Γαλλία δεν καλοβλέπει έναν συνασπισμό ανάμεσα στη Μέρκελ και στο φιλελεύθερο κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP). Θα προτιμούσε να δει άλλη μια φορά έναν μεγάλο συνασπισμό, ανάμεσα στη Μέρκελ και το SPD, ή να κυβερνήσει το CDU μόνο του. Ο λόγος είναι ότι οι φιλελεύθεροι είναι πιο σκληροί όσον αφορά την Ευρώπη, ιδίως στο θέμα του ελλείμματος του προϋπολογισμού» συνέχισε ο κ. Ροζενμπέργκ μιλώντας στο «Βήμα».

«Η Γαλλία έχει κάνει σαφείς τις θέσεις της. Τις ανέπτυξε ο Μακρόν προεκλογικά αλλά και κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα: επιθυμεί έναν υπουργό Οικονομικών της ευρωζώνης, έναν προϋπολογισμό της ευρωζώνης και ένα κοινοβούλιο που θα ελέγχει τα παραπάνω, αν και η μορφή του παραμένει προς το παρόν άγνωστη. Οι φιλελεύθεροι της Γερμανίας είναι αντίθετοι προς την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αλλά ακόμη και αν τελικά βρεθούν στην κυβέρνηση ως εταίροι της Μέρκελ, το Παρίσι έχει την ελπίδα ότι η καγκελάριος, δεδομένου ότι αυτή θα είναι πιθανότατα η τελευταία θητεία της, θα θελήσει να φροντίσει την υστεροφημία της, αφήνοντας τη σφραγίδα της στην Ευρώπη με το να προωθήσει μια πολιτική περαιτέρω ενοποίησης».

Με τις θέσεις αυτές συμφωνεί και ο Κριστιάν Λεκέσν, καθηγητής στο Κέντρο Διεθνών Ερευνών του Sciences Po. «Πιστεύω ότι η γαλλική κυβέρνηση αναμένει, όπως όλος ο κόσμος, μια νίκη της Μέρκελ και θα προτιμούσε μια επανάληψη του μεγάλου συνασπισμού ανάμεσα στο CDU και το SPD, διότι το SPD μπορεί να αποδειχθεί πιο ανεκτικό όσον αφορά τον σεβασμό των κριτηρίων του Μάαστριχτ και συμφωνεί με την άποψη του Μακρόν για την επανέναρξη των επενδύσεων στην Ευρώπη» είπε στο «Βήμα». «Αντίθετα, ένας συνασπισμός CDU/FDP είναι λιγότερο καλοδεχούμενος. Ο Κρίστιαν Λίντνερ, ηγέτης του FDP, δεν είναι διατεθειμένος να δείξει ανεκτικότητα προς τη Γαλλία σχετικά με την εφαρμογή των κριτηρίων του προϋπολογισμού».

Για την Ιταλία το μείζον ζήτημα είναι οι ροές προσφύγων και μεταναστών. Η Ρώμη θεωρεί πως αν από τις κάλπες προκύψει μια δεξιά στροφή της Γερμανίας, τα νέα θα είναι άσχημα για την Ιταλία, όχι μόνο όσον αφορά την παράνομη μετανάστευση αλλά και στο μέτωπο των δημοσίων οικονομικών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα είναι δύσκολο να πάρει η Ρώμη όσα επιθυμεί από τη Μέρκελ, όπως εγγυήσεις για τα σαθρά δάνεια των ιταλικών τραπεζών.

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, το Βερολίνο απλώς «ανέχεται» τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, τον οποίο θεωρεί υπερβολικά φιλοϊταλό, και δεν βλέπει την ώρα να ολοκληρώσει τη θητεία του. Επίσης, ενώ αρχικά το Βερολίνο αντιμετώπισε με ενθουσιασμό τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, θεωρώντας τον καινοτόμο, σήμερα προτιμούν τον διάδοχό του, Πάολο Τζεντιλόνι, τον οποίο θεωρούν περισσότερο «γερμανικών προδιαγραφών» από τον Ρέντσι. Συνεπώς, τουλάχιστον μέχρι τις ιταλικές εκλογές, η Ρώμη αναμένει ότι θα συνεχιστεί η καλή χημεία Μέρκελ – Τζεντιλόνι. Στη Βρετανία το μείζον θέμα είναι προφανώς το Brexit. Οι Βρετανοί έχουν εμπιστοσύνη στη Μέρκελ, με την ελπίδα ότι θα βάλει πλάτη προκειμένου να εξασφαλιστεί μια καλή συμφωνία εξόδου τόσο για τη Βρετανία όσο και για την ΕΕ. Ομως και στη Βρετανία αντιμετωπίζουν με ανησυχία την πιθανότητα συμμετοχής του FDP στην κυβέρνηση, αν μη τι άλλο γιατί στελέχη του κόμματος προειδοποιούν προεκλογικά τη Βρετανία να μην έχει μεγάλες προσδοκίες.

Για πολλές χώρες της ΕΕ, η ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα. Για παράδειγμα, η δεξιά σουηδική εφημερίδα «Svenska Dagbladet» έγραψε: «Για τη Σουηδία, μια νίκη του CDU θα ήταν η καλύτερη επιλογή. Ο Σουλτς παρουσιάστηκε προεκλογικά σαν «περιστέρα», υποσχόμενος ότι αν κερδίσει δεν θα διατηρήσει τον στόχο του ΝΑΤΟ για 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες. Ομως με τη Ρωσία επιθετική και τις ΗΠΑ να αποσύρονται από τη διεθνή κοινότητα, μια στρατιωτικά ισχυρή Γερμανία θα αποτελούσε εγγυητή της σταθερότητας στην Ευρώπη».