Πριν ακόμα από την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες εκλογές του 2015, την εποχή δηλαδή των αθρόων υποσχέσεων και του σκισίματος των μνημονίων στελέχη, όπως ο Γ. Δραγασάκης υποστήριζαν ότι η ωρίμανση του κόμματος θα επέλθει με την ανάληψη της εξουσίας. Χρειάστηκε ένα καταστροφικό για τη χώρα εξάμηνο, η συνδρομή της αντιπολίτευσης στη διάσωση της χώρας με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, η αποχώρηση σημαντικής μερίδας στελεχών του για να φτάσουμε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και την ανανέωση της εντολής στον Σύριζα.
Μπορεί ο κ.Τσίπρας να εγκατέλειψε τις άσφαιρες απειλές του, να προσπάθησε να προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά δεν εγκατέλειψε βέβαια το βασικό σύμμαχο του τον κ. Καμμένο με τις ακραίες εθνικό-λαϊκίστικες απόψεις του. Δύο χρόνια μετά από αυτές τις εκλογές η ωρίμανση που προδιέγραφε ο κ. Δραγασάκης προχωράει μεν αλλά με ρυθμούς που πολύ απέχουν από τις ανάγκες της χώρας και της οικονομίας.
Χρειάστηκε να περάσει ένας σχεδόν χρόνος για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και να αρχίσει επιτέλους η χώρα να μπαίνει σε μια στοιχειώδη κανονικότητα. Μέτρα και νόμοι ψηφίζονται αλλά οι νοοτροπίες του παρελθόντος και οι διαχειριστικές αλχημείες παραμένουν στο προσκήνιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο κυβερνητικό αλαλούμ με το ναυάγιο και τη ρύπανση του Σαρωνικού.
Παρά επίσης την υποτιθέμενη αναγνώριση της αναγκαιότητας των επενδύσεων και της τόνωσης της επιχειρηματικότητας, η κατάσταση παραμένει αναλλοίωτη. Η επένδυση στις Σκουριές, το Ελληνικό, μεγάλες τουριστικές επενδύσεις, τα αιολικά πάρκα είτε καρκινοβατούν είτε εμπλέκονται στον ανταγωνισμό και τις ιδεοληψίες της κομματικής νομενκλατούρας.
Παράλληλα και ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του διατηρούν τη γνωστή διχαστική ρητορική τους, διαμορφώνοντας ένα διαρκές συγκρουσιακό πολιτικό κλίμα που δεν ευνοεί ούτε τη στοιχειώδη συναίνεση ακόμα και για αυτονόητες και χωρίς κόστος μεταρρυθμίσεις. Έτσι επιβεβλημένες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, μπορούν να ψηφιστούν μόνο με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, καθώς ο εκλεκτός σύμμαχος της κυβέρνησης, οι ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου,τις καταψηφίζουν.
Μπορεί το αντιμνημονιακό αφήγημα να έλαβε τέλος, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι συνολικά ο Σύριζα έχει αφομοιώσει και κυρίως έχει ενστερνισθεί τη στροφή του κ.Τσίπρα. Δυo χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα πολλές εστίες αντίστασης, ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση, που ακυρώνουν την προσπάθεια να επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα.
Αν πράγματι ο πρωθυπουργός εννοεί αυτά που διακηρύσσει, για έξοδο της χώρας από την κρίση, γιατί η έξοδος από την επιτήρηση δεν προβλέπεται, έχει υποχρέωση να αλλάξει τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η κυβέρνηση του. Η πρόκληση της τρίτης αξιολόγησης θα αποδείξει αν και πόσο πραγματικά έχει ωριμάσει και έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες της εποχής και τις ανάγκες της χώρας ο Σύριζα…
ΤΟ ΒΗΜΑ
