Σε μια δίνη αβεβαιότητας, αλλά και δικαστικών εμπλοκών βρίσκεται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με αποτέλεσμα ο ρόλος του ως αιμοδότη της οικονομίας να υποβαθμίζεται συνεχώς. Από τη μια το αγκάθι των κόκκινων δανείων φαίνεται ότι αποτελεί μια απασφαλισμένη νάρκη που υπονομεύει και τη λειτουργία των τραπεζών αλλά και το ξεκαθάρισμα στο επιχειρηματικό τοπίο. Εσωτερικές δυσλειτουργίες, χρόνιες παθογένειες, αλλά και υπόγειες και μη διασυνδέσεις μπλοκάρουν κάθε διευθέτηση, με συνέπεια η λύση να μετατίθεται συνεχώς, προκαλώντας τις αναμενόμενες αντιδράσεις των δανειστών.
Ακόμα και διευθετήσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν αποκαλύπτονται τώρα προβληματικές, αμφισβητούμενες, με πολλές προσωπικές τακτοποιήσεις που σε μία τουλάχιστον περίπτωση οδήγησαν την Τράπεζα της Ελλάδος να στείλει το πόρισμα της στις εισαγγελικές αρχές για περαιτέρω καταλογισμό ευθυνών.
Όλο αυτό το σκηνικό αμφισβήτησης της διαχειριστικής ικανότητας έχει προκαλέσει την επιμονή του ΔΝΤ να θέτει διαρκώς θέμα αξιοπιστίας των ελληνικών τραπεζών και να ζητά διεξοδικό έλεγχο όλου του δανειακού τους χαρτοφυλακίου. Παρενέργεια όλου αυτού του κλίματος είναι και η διαρκής πτώση των τραπεζικών μετοχών στο χρηματιστήριο με αποτέλεσμα να έχουν χάσει μέσα σε δύο μήνες πάνω από 3 δισ. από την κεφαλαιοποίηση τους.
Επί της ουσίας για μια φορά ακόμα ο τραπεζικός τομέας αποδεικνύεται ο αδύνατος κρίκος στην προσπάθεια εξυγίανσης της οικονομίας. Αδυνατούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους, ουσιαστικά παραμένουν απλοί διεκπεραιωτές παλαιών υποθέσεων με αποτέλεσμα πολλές υγιείς επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα να τις παρακάμπτουν και να καταφεύγουν σε εκδόσεις ομολογιακών δανείων για να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη ρευστότητα.
Το τεράστιο πρόβλημα των κόκκινων δανείων μετακυλίεται συνεχώς στο μέλλον, καθώς κανένα τραπεζικό στέλεχος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να βάλει την υπογραφή του σε ρυθμίσεις που εγκυμονούν οποιοδήποτε προσωπικό ρίσκο. Είναι προφανές ότι αυτή η αδιέξοδη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.Καμμιά οικονομία, καμμιά επιχείρηση δεν μπορεί να λειτουργήσει και πολύ περισσότερο να γίνει ανταγωνιστική με ένα νεκρό επί της ουσίας τραπεζικό σύστημα.
Τα στελέχη των τραπεζών οφείλουν επίσης να αντιληφθούν ότι ο ρόλος τους δεν εξαντλείται στην περίοδο των παχέων αγελάδων όταν απολάμβαναν τα προνόμια της οικονομικής διόγκωσης. Οι έλληνες πολίτες που συνέβαλλαν με δισ. στη διάσωση των τραπεζών – και των ίδιων – απαιτούν να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να εκπληρώνουν καθημερινά τις υποχρεώσεις τους,συμβάλλοντας στην ομαλή λειτουργία της οικονομίας.
