Ποιον προπονητή χρειάζεται η Εθνική

Εξήντα έξι ημέρες πριν από το επίσημο τζάμπολ της προκριματικής φάσης που θα κρίνει τη συμμετοχή της Εθνικής Ανδρών μπάσκετ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας το 2019, η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης καλείται να γυρίσει γρήγορα σελίδα και μετά τον Κώστα Μίσσα να καταλήξει αρχικά και να παραχωρήσει τη σκυτάλη στον διάδοχό του, ο οποίος θα αναλάβει να επαναφέρει το τρένο της Εθνικής στις ράγες του πρωταθλητισμού και των επιτυχιών.

Το μεγαλύτερο λάθος, που οφείλει να διορθώσει ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος, είναι η απαξίωση του ρόλου του προπονητή της Εθνικής Ανδρών. Με το «παίκτες έχουμε, θα έλθει και ο προπονητής» που είχε δηλώσει δύο μήνες πριν από το τζάμπολ του 40ού Ευρωμπάσκετ, στο οποίο απόψε θα αναδειχθεί η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο ισχυρός παράγοντας του ελληνικού μπάσκετ ενίσχυσε την άποψη ότι ο προπονητής της Εθνικής είναι αναλώσιμος και με ημερομηνία λήξεως. Αυτό ακριβώς ήταν ο Κώστας Μίσσας, αλλά και οι περισσότεροι προκάτοχοί του στη μετά Γιαννάκη εποχή, όπως ο Γιόνας Καζλάουσκας (2009-10), ο Ηλίας Ζούρος (2011-12), ο Αντρέα Τρινκιέρι (2013) και λιγότερο ο Φώτης Κατσικάρης, δεδομένου ότι στη δική του περίπτωση υπήρξε περισσότερη υπομονή και τριετές πλάνο (2014-16).

Το παν, ώστε να λειτουργήσει σωστά η Εθνική Ανδρών, είναι να δοθεί εμπιστοσύνη στον προπονητή, να στηριχθούν οι επιλογές του και ασφαλώς να μη θεωρείται ως ύστατη λύση, όπως βαπτίστηκε η επιλογή του Κώστα Μίσσα, από τη στιγμή που η ΕΟΚ έκανε προσπάθειες αλλά δεν κατάφερε να πείσει ενεργούς και ποιοτικούς προπονητές όπως οι Δημήτρης Ιτούδης, Γιώργος Μπαρτζώκας και Δημήτρης Πρίφτης. Είναι τυχαίο ότι στις ομάδες της τετράδας του Ευρωμπάσκετ οι προπονητές αισθάνονται σιγουριά και αυτό μεταλαμπαδεύεται και στους παίκτες; Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν είναι σπουδαίος σε συλλογικό επίπεδο, αλλά βρίσκεται στον πάγκο της Σερβίας από το 2013. Ο Σέρτζιο Σκαριόλο διάγει τη δεύτερη τριετία του (2015-) στην Ισπανία μετά τη χρυσή περίοδο 2009-2012. Ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ διαχειρίζεται με μαεστρία το υλικό στην Εθνική Σλοβενίας για δεύτερο καλοκαίρι και ποιος ξέρει για πόσα χρόνια ακόμη, μετά την εκκωφαντική επιτυχία στο Ευρωμπάσκετ. Ακόμη και ένας μέτριος προπονητής όπως ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς, ο οποίος εργάστηκε πέρυσι στην… Κύμη της Τουρκίας (στη δωδέκατη Τράμπζονσπορ), εισπράττει την εμπιστοσύνη του προέδρου Αντρέι Κιριλένκο και έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο στην Εθνική Ρωσίας.

Ενας ομοσπονδιακός τεχνικός δεν χρειάζεται να είναι… Ζέλικο Ομπράντοβιτς για να πετύχει. Ακόμη και ο κορυφαίος Σέρβος είχε αποτύχει παταγωδώς με την Εθνική Σερβίας στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005. Χρειάζεται να είναι ικανός στη διαχείριση, να εμπνέει τους παίκτες, όπως το έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης τη «χρυσή» εποχή των μεταλλίων (2005-06), να τηρεί τις ισορροπίες στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό ρόλο, ήτοι να κατανέμει διακριτούς ρόλους, να χρίζει ηγέτες και ρολίστες, και να συμβάλλει ώστε η ομάδα του να εκπέμπει σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Εναν τέτοιο προπονητή οφείλει να εντοπίσει και να εμπιστευτεί ο Γ. Βασιλακόπουλος, προσμετρώντας μια σημαντική παράμετρο που καθιστά δύσκολη την αποστολή της Εθνικής και του ομοσπονδιακού τεχνικού: τα «παράθυρα» της FIBA.

Με τον «πόλεμο» μεταξύ FIBA και Euroleague Basketball να μαίνεται, θεωρείται πολύ πιθανό ο διάδοχος του Κώστα Μίσσα να μην έχει στη διάθεσή του τους παίκτες της Ευρωλίγκας –εξυπακούεται ότι δεν θα μπορεί να ποντάρει ούτε στον Γιάννη Αντετοκούνμπο (ΝΒΑ) –και να υποχρεωθεί να δημιουργήσει την Εθνική Β’, ακόμη και την Εθνική Γ’, που θα διεκδικήσει την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Ισως για αυτόν τον λόγο να συζητείται τόσο έντονα στους κόλπους της ΕΟΚ το όνομα του προπονητή του ΠΑΟΚ Ηλία Παπαθεοδώρου, ο οποίος έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια με την Εθνική U-18 στον Βόλο και την Εθνική U-20 στην Κρήτη και θεωρείται ανερχόμενος αναλαμβάνοντας τον ΠΑΟΚ μετά την Αστανά και την Κηφισιά.

Ο απολογισμός στο Ευρωμπάσκετ

Η Εθνική Ανδρών επέστρεψε με γλυκόπικρη γεύση από την Κωνσταντινούπολη, κάτι που επεσήμανε στις δηλώσεις του ο Κώστας Μίσσας. Με την εικόνα εντός και εκτός παρκέ που είχε στην προετοιμασία και στην πρώτη φάση που διεξήχθη στο Ελσίνκι, η Εθνική δεν είχε καμία ελπίδα να προχωρήσει. Εθίγη, όμως, ο εγωισμός των παικτών, οι οποίοι μετέτρεψαν την έντονη κριτική που τους ασκήθηκε σε πείσμα και αυτή η αλλαγή διάθεσης «όπλισε» την ομάδα στην αγχωτική αναμέτρηση με την Πολωνία και της έδωσε φτερά στη σύγκρουση με τη φιναλίστ των δύο προηγούμενων Ευρωμπάσκετ Λιθουανία. Αν συμφωνήσουμε, πάντως, ότι εκτός από Ευρωμπάσκετ απουσιών (Αντετοκούνμπο, Γιουλ, Μπατούμ, Τεόντοσιτς κ.ά.) ήταν και ένα Ευρωμπάσκετ ευκαιριών, η Εθνική έχασε την ευκαιρία να προκριθεί στην τετράδα και να διεκδικήσει ένα μετάλλιο μέσα από τα χέρια της. Η στρατηγική του ομοσπονδιακού προπονητή να συρρικνώσει δραματικά το rοtation σε πέντε παίκτες αποδείχθηκε παγίδα απέναντι στη Ρωσία και έτσι στις κρίσιμες στιγμές που απαιτούν σημαντικές αποφάσεις το «καθαρό» μυαλό είχε πάει περίπατο μαζί με την εμπιστοσύνη, που πρέπει να επιστρέψει στην Εθνική. Σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στην επιλογή και στήριξη του επόμενου προπονητή.