Έκανε πολύ καλά το χθεσινό «Βήμα» (13/9/) να προβάλει ως κύριο θέμα του τη θλιβερή ιστορία των 106 φοιτητών που κατέθεσαν ως προϊόν δικού τους πνευματικού μόχθου μια «κόπυ-πάστε» εργασία (όπως θα έλεγε και ο κ. Υπουργός).
Έκανε επίσης πάρα πολύ να ψέξει τη θέση ενός άκρως παλαιοκομματικού (κατά τα φαινόμενα) ΔΑΠίτη προέδρου που υπερασπίστηκε με άκρα αναισχυντία το δικαίωμα των φοιτητών να αντιγράφουν και να κλέβουν. Αλλά το χθεσινό «Βήμα» έκανε κάτι ακόμη καλύτερο: να αναφερθεί στην εμμονική διατήρηση ενός χρόνιου, βλαπτικού και προσβλητικού καθεστώτος, το οποίο, τώρα και δεκαετίες, προσβάλλει και υπονομεύει την αξία και το κύρος των ΑΕΙ: το καθεστώς των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων. Γράφει: «Συνολικά η παρέμβαση των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε πλέον, αλλά επί της ουσίας υπονομεύει την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία των ανώτατων ιδρυμάτων, δημιουργώντας ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας και συναλλαγής»!
Όσοι είχαμε την τύχη, αλλά και την ατυχία εν ταυτώ, να διδάσκουμε στα ΑΕΙ από τη μεταπολίτευση και πέρα, γνωρίσαμε πολύ καλά αυτό το άγος των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων. Και, ταυτόχρονα, γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες μιας καταστάσεως που με την πάροδο του χρόνου χειροτέρευε. Ενώ δηλαδή οι φοιτητικές κομματικές παρατάξεις αναπτύχθηκαν με το τέλος και τη λήξη της Δικτατορίας και, σε ένα βαθμό, διατηρούσαν τη δημοκρατική, αντιστασιακή και φιλο-φοιτητική δυναμική τους, με το πέρασμα των χρόνων οι μεγαλες (τότε) φοιτητικές κομματικές παρατάξεις όλο και έχαναν την πανεπιστημιακή ανεξαρτησία τους και όλο και απέβαιναν ενεργούμενα των συγγενών πολιτικών κομμάτων.
Αποτέλεσμα: οι οργανώσεις αυτές όλο και συρρικνώνονταν. Ο καθείς μπορεί να δει και να συγκρίνει τα ποσοστά συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές της δεκαετίες του Ογδόντα και σήμερα. Είναι επίσης ενδιαφέρον το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου οι νεολαίες των αριστερών κομμάτων (ό,τι μπορεί και δηλοί η λέξη «αριστερών») έχαναν τη δυναμική τους για πολλούς λόγους. Ένα όμως είναι σαφές—αυτό που έχει ήδη διατυπωθεί στο «Βήμα»: οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις είτε είναι παντελώς νεκρές, είτε φυτοζωούν, είτε έχουν αναλάβει ρόλους που δεν έχουν καμία σχέση με τα φοιτητικά συμφέροντα. Ενώ άλλες, όπως δείχνει η πρόσφατη παρεκτροπή της περιφερειακής ΔΑΠ, συμπεριφέρονται κυνικά και αντιεπιστημονικά.
Ευελπιστούμε ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα σταματήσει το υφιστάμενο «παράλληλο σύστημα εξουσίας και συναλλαγής» ανάμεσα στα γερασμένα κόμματα και στους νεαρούς κομματικούς βλαστούς των; Περιμένουμε ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα λάβει τέλος αυτό το άνομο, φαύλο, αντιδημοκρατικό και τελικά αντιφοιτητικό καθεστώς; Όχι βέβαια. Αντίθετα, όπως δείχνουν οι καινοφανείς νόμοι των υπουργών Παιδείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτό που επιδιώκεται είναι να ενδυναμωθεί η καταστρεπτική, επικίνδυνη κομματικοποίηση στα ΑΕΙ. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να
διατηρήσουν σε κατάσταση αποσύνθεσης τις άχρηστες πλέον και, όπως δείχνουν οι καιροί, φαύλες φοιτητικές κομματικές παρατάξεις.
