«Πιο σιγά τα νταούλια γιατί ο γάμος είναι φτωχός», συμβούλευαν κάποτε οι μαέστροι της δημοτικής μας μουσικής τους οργανοπαίχτες τους, στον Ορχομενό της Βοιωτίας και στο Μεσολόγγι της Αιτωλίας, όταν ένα γλέντι κινδύνευε να διαλυθεί από έλλειψη χρημάτων.
Η παραίνεση αυτή, νομίζω, ότι βρίσκει τον καλύτερο αποδέκτη της, στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, που έχει καταστήσει το όνομά του συνώνυμο του κατά συρροήν ψεύδους και της συναλλακτικής αφερεγγυότητας. Η ίδια αυτή παραίνεση πέφτει γάντι στα μέτρα του πρωθυπουργού για δύο κυρίως λόγους:
– Για την προκλητική στάση του, έναντι των πιστωτών μας εταίρων «Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουν», (29.11.2014).
– Για τον αυτοδιασυρμό του, όταν στην πρόσφατη ομιλία του στο Βελίδειο Θεσσαλονίκης, παρουσίαζε την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ ως επενδυτικό παράδεισο, για να διαψεύσει η ανισόρροπη στους σχεδιασμούς κυβέρνησή του αυτή την επαγγελία, εξαναγκάζοντας τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eldorado Gold ν’ ανακοινώσει, ότι ο οικονομικός κολοσσός που εκπροσωπεί, θα κλείσει τα ορυχεία χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής στις 22 τρέχοντος μηνός, εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να δημιουργεί προσκόμματα στη λειτουργία της επιχείρησης.
Η πονεμένη αυτή ιστορία του αντιεπενδυτικού μένους της ψευδοαριστερής κυβέρνησης, που επικαλείται άλλοτε λόγους περιβαλλοντικούς (Σκουριές Χαλκιδικής) και άλλοτε λόγους… αρχαιολογικούς (επένδυση Ελληνικού), έχει, χωρίς καμμιάν αμφιβολία, κίνητρα άλλοτε ξεροκέφαλης αριστεροφανούς ιδεοληψίας και άλλοτε κίνητρα υστεροβουλιών (πιθανώς ανάθεση αυτών των επενδύσεων σε «ημετέρους» της ημεδαπής, ή της αλλοδαπής).
Αξίζει να υπομνηθούν κάποια γεγονότα, που αιτιολογούν τόσο τις αρρωστημένες αριστεροφανείς ιδεοληψίες, όσο και την κρυψίνοια και την υστεροβουλία των κυβερνητικών παραγόντων, δηλαδή συμπεριφορά, που έχει αναδείξει την Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Παναλέξηδων ως αντιεπενδυτικό παράδειγμα προς αποφυγήν. Και συγκεκριμένα:
– Την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Σ.τ.Ε) (299/20150) με την οποία το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο απέρριψε την απόφαση του υπουργού Σκουρλέτη, να κλείσει τα ορυχεία της επιχείρησης «Ελληνικός Χρυσός», πετώντας στο δρόμο 867 εργαζομένους.
– Την εμπρηστική επίθεση στα ορυχεία αυτά από ομάδα κουκουλοφόρων στις 17.02.2013. Οι επιτεθέντες, (πολλοί από αυτούς στρατολογημένοι στην Αθήνα), και υποστηριζόμενοι -σύμφωνα με τους φρουρούς των μεταλλείων- από τοπικούς παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, όρμησαν στα ορυχεία, με πυρσούς και βόμβες μολότοφ, προκαλώντας μεγάλες ζημιές και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των φρουρών.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε, ότι η ανακοίνωση του διευθύνοντος συμβούλου της καναδικής επιχείρησης Eldorado Gold, που εκμεταλλεύεται τα ορυχεία, ότι θα κλείσουν οι εγκαταστάσεις της εξόρυξης του χρυσού, στις 22 τρέχοντος, αποτελεί… ανεπίτρεπτο τελεσίγραφο, προς την… φιλοεπενδυτική κυβέρνηση. Εδώ πλέον μιλάμε για μια ακόμη πλέον δοκησισοφία του ρέποντος προς τις γκάφες εκπροσώπου…
Δεν είναι ούτε συμπτωματικό, ούτε και τυχαίο, το ότι η ανακοίνωση της καναδικής Eldorado Gold για αποχώρησή της από την Ελλάδα, έχει ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου από τα σημαντικότερα διεθνή ΜΜΕ. Δηλαδή, άλλη μια πελώρια κυβερνητική γκάφα που ο γενειοφόρος κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπαθεί να την χρεώσει στην αντιπολίτευση!
Είναι προφανές ότι η περίοδος του άκρατου Συριζαϊκού τσαμπουκά έχει μετατραπεί σε νέα εποχή άτακτων υποχωρήσεων και μάλιστα σε σημείο, οι πρώην ψευδο-αριστερο-ακροδεξιοί Παναλέξηδες και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μετατρέπονται από διώκτες σε ικέτες, όχι μόνο των πιστωτών, αλλά και των επενδυτών.
Δεν αποκλείεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμερίζοντας την αντιεπενδυτική του αδιαλλαξία, ν’ ανακρούσει πρύμναν, αναλογιζόμενος ότι η καναδική Eldorado Gold έχει ήδη επενδύσει στην Ελλάδα 3 δισεκατομμύρια δολάρια και ήδη απασχολεί 2.400 εργατοϋπαλλήλους. Στην περίπτωση αυτή, ας μην εκπλαγούμε, εάν και εδώ θα έχουμε επανάληψη της ιλαροτραγωδίας με την κινεζική Cosco, που την πολέμησε ο κ. Θοδ. Δρίτσας, για να την ανεβάσει ως ικέτης στα ουράνια ο Αλέξης Τσίπρας, γενόμενος δεκτός μετά της Θεσσαλής Περιστέρας του, (ενδεδυμένης με πορφυρά τουαλέτα), στα ανάκτορα της Λ.Δ. της Κίνας… Μετά από όλα αυτά τα απίθανα προκύπτει η απορία: Χορεύει ή όχι ο Αλέξης και μάλιστα σε ρυθμό ηπειρώτικου τσάμικου με τα νταούλια, ή τα κύμβαλα αλαλάζοντα των πιστωτών και των επενδυτών;
Εάν, ο μη γένοιτο, τελικά αποχωρήσει από την Ελλάδα η καναδική Eldorado Gold, κάποια από τα έστω ελάχιστα συνετά στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα επιφορτιστούν με το καθήκον να νουθετήσουν τον Αλέξη, αλλά και στον Σαρδανάπαλο νυκτόβιο σύμβουλο του Καρανίκα, να σταματήσουν να στέλνουν στα «τσακίδια» τους Καναδούς επενδυτές; Η περαιτέρω παραμονή αυτού του κλόουν στην κυβέρνηση αποτελεί ένα ακόμα όνειδος. Ένα ακόμη στίγμα αλητείας εναντίον μιας χώρας δημοκρατικής και πολυπολιτισμικής, για την οποία ο κάθε Καρανίκας, πριν μιλήσει, επιβάλλεται ν’ απορρυπάνει το στόμα του με ακουαφόρτε!
