Ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αεροπαγίτου ζει μεγάλες δόξες.
Αρχές Σεπτεμβρίου και κάθε βράδυ σφύζει από ζωή. Χαρούμενες παρέες τουριστών μένουν μέχρι αργά τη νύχτα κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης απολαμβάνοντας την σαγηνευτική ατμόσφαιρα του ιερού βράχου.
Στο πάρκινγκ του Διονύσου επικρατεί το αδιαχώρητο. Οι ιδιοκτήτες του μοναδικού εστιατορίου με θέα την Ακρόπολη δεν πιστεύουν αυτό που ζουν κάθε βράδυ φέτος το καλοκαίρι.
Ανάλογες εικόνες μεταφέρουν τα δρομάκια της Πλάκας, του Θησείου και συνολικά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
Και η δομή του επίσης, η φυσιογνωμία του έχει μεταβληθεί, καθώς προσαρμόζεται στο πλήθος και στις ανάγκες του πρωτοφανούς κύματος τουριστών που κατακλύζει την πρωτεύουσα.
Μια βόλτα στη Νίκης, στη Μητροπόλεως και στην Έρμου αρκεί για να διαπιστώσει κανείς την μεταβολή.
Αλλά και στο Σούνιο οι ουρές των αυτοκινήτων δεν έχουν προηγούμενο φέτος το καλοκαίρι.
Αντίστοιχα σήματα εκπέμπονται από όλη την Ελλάδα, ιδιαιτέρως από τα νησιά και συνολικά από τα άπειρα θέρετρα της ατελείωτης ελληνικής ακτογραμμής.
Πολλοί προσπερνούν τη δυναμική του τουριστικού ρεύματος χωρίς να μετρούν την επίδρασή του συνολικά στην οικονομική δραστηριότητα.
Στις τράπεζες ωστόσο νιώθουν τη διάφορα. Τον περασμένο Αύγουστο σύμφωνα. με τις πρώτες εκτιμήσεις η αύξηση των καταθέσεων ξεπέρασε τα 2 δισ. ευρώ, αποτέλεσμα κυρίως της αυξημένης τουριστικής δραστηριότητας σε ολόκληρη τη χώρα.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η τουριστική περίοδος επιμηκύνεται, οι πληρότητες παραμένουν υψηλές στα ξενοδοχεία και οι τιμές έχουν εκτοξευθεί.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η μέση τιμή δωματίου στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας έχει ξεπεράσει τα 400 ευρώ.
Όσοι λοιπόν προσπερνούν τη σημασία της ελληνικής τουριστικής αναγέννησης λαθεύουν.
Κατά μια εκδοχή τα τουριστικά εισοδήματα και τα συνδεμένα της αγροτικής παραγωγής συγκράτησαν τις συνέπειες της μεγάλης ύφεσης αποτρέποντας τη γενικευμένη εξέγερση στα πρώτα χρόνια του μνημονίου μεταξύ 2011 και 2012, τότε που τα μεγάλα αστικά κέντρα έδειχναν να έχουν προσχωρήσει στις γραμμές της τυφλής αμφισβήτησης των πάντων.
Όπως και να έχει πάντως η σημερινή δυναμική του τουριστικού ρεύματος είναι χωρίς αμφιβολία ξεχωριστή και δηλωτική των διεργασιών που συντελούνται συνολικά στην ελληνική οικονομία.
Έπειτα από οχτώ χρόνια κρίσης και ύφεσης η ελληνική οικονομία έχει ισορροπήσει σε χαμηλότερη βάση και επ’ αυτής διαμορφώνονται σχεδόν νομοτελειακά συνθήκες οικονομικής αναγέννησης και ευκαιριών.
Η εσωτερική υποτίμηση έχει συντελεστεί, το κόστος σε πλήθος δραστηριοτήτων έχει ελεγχθεί, οι αξίες έχουν προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και όλα μαζί συγκροτούν τη βάση των ευκαιριών επανεπένδυσης.
Διαδικασία εν πολλοίς αυτόνομη και ανεξάρτητη από τις κυβερνητικές ολιγωρίες, αλλά και τις αδυναμίες κατανόησης των νέων συνθηκών από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Πρόσφατα είχαμε σημειώσει ότι η οικονομία αυτονομείται και κινείται πέρα και έξω από την εξουσιαστική μάχη των κομμάτων.
Αυτό δηλώνει άλλωστε και των πολιτών η αταραξία, η απουσία κάθε είδους κινητοποίησης και της αντιπολίτευσης η αδυναμία να δημιουργήσει κλίμα και ατμόσφαιρα πολιτικής ανατροπής.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι το εντεινόμενο τα τελευταία χρόνια τουριστικό κύμα αποτελεί πρόδρομο δείκτη εξόδου της χώρας από τη μακρόχρονη κρίση.
Κάτι που συνολικά η πολιτική οφείλει να αναγνωρίσει και να κάνει ότι περνάει από το χέρι της προκειμένου να γενικευθεί η τάση και επιτέλους να απαλλαγεί η χώρα από τη σκοτεινιά των τελευταίων πολλών χρόνων.
Είναι καιρός το πολιτικό σύστημα να απαλλαγεί από τις εξουσιαστικές παρωπίδες και να συνδράμει πραγματικά στην προσπάθεια του ελληνικού λαού.
Τούτη τη φορά οι θυσίες των πολιτών δεν επιτρέπεται να πάνε χαμένες.
Όσοι το 2009 και το 2010 δεν έβλεπαν την κρίση που έρχονταν κινδυνεύουν να χάσουν και πάλι την διαφαινόμενη μεταβολή των συνθηκών.
