Ενδεχομένως να ακούγεται υπερβολικό, αλλά όσο περνά ο καιρός τόσο ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τη μορφή ενός πάλαι ποτέ υπαρκτού ΠαΣοΚ. Οι κοινότοπες εκφράσεις του Πρωθυπουργού, η χροιά του λόγου του, οι χειρονομίες του, οι παύσεις ή οι εντάσεις της φωνής του θυμίζουν έναν Ανδρέα που κάποτε έζησε, κυβέρνησε, διέπραξε, χάθηκε. Ολο και περισσότερο επίσης γίνεται φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με έναν πάλαι ποτέ Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου (ό,τι πλέον σημαίνει αυτό), με μια κάποια ρομαντικής τάσεως ΕΑΡ, ή με ένα πολλά υποσχόμενο, πλην αδέξιο, ΚΚΕ Εσωτερικού. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ μέρα τη μέρα, διακήρυξη τη διακήρυξη, παλινωδία την παλινωδία, προβάλλει ως ένα ξεφτισμένο ΠαΣοΚ, το οποίο (για λόγους ιστορικούς και πολιτικούς) δεν διαθέτει ίχνος από την αίγλη αλλά και τις δυνατότητες της πρώτης νιότης του. Ο θεός των κομμάτων, όχι μόνο εξεδίωξε από τον παράδεισο της εξουσίας ένα αμαρτωλό ΠαΣοΚ –του επεφύλαξε μια ακόμη χειρότερη τιμωρία: το μετάλλαξε στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και των υπουργών αυτού. Και το νυν φερόμενο ως ΠαΣοΚ τι είναι; Θα ερωτήσει κάποιος. Ενα αμήχανο και ανούσιο 6,9%, τη στιγμή που ο μεταπασοκικός ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 35,46% στις τελευταίες εκλογές.
Οι γενετιστές, οι βιολόγοι, οι επιστήμονες ερευνητές της εξελίξεως της ζωής στον πλανήτη μας πιστεύουν (και έχουν δίκιο) ότι τόσο ο ζωικός όσο και ο φυσικός κόσμος επιβιώνουν χάριν στις συνεχείς προσαρμογές τους στο συχνά απρόσμενο και εχθρικό περιβάλλον. Τηρουμένων των αναλογιών, αυτό φαίνεται να συμβαίνει και με την κίνηση των ιδεών, ή των πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων. Οι ποικίλες επαναστάσεις αυτό που πρωτίστως προοιωνίζονται είναι η αλλαγή. Η μεταβολή. Αυτή άλλωστε είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Τα πάντα ρει. Δις ες τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης.
Μπορεί να συμβαίνει αυτή η δημιουργική προσαρμογή μέσα σε έναν μεταλλαγμένο, σε έναν μεταπασοκικό ΣΥΡΙΖΑ; Τουλάχιστον για την ώρα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Τουναντίον (και παρά τα λεγόμενα), όλα μοιάζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ενώ φαίνεται να ξεπερνούμε, ύστερα από τόσες αιματηρές οικονομικές θυσίες, την ολοκληρωτική καταστροφή, αυτό που διαπιστώνει ο πολίτης είναι ένας ακραίος συντηρητισμός στην οικονομία και στην παιδεία, για να αναφερθούμε σε δύο θεμελιώδη εθνικά ζητήματα. Ή ακόμη χειρότερα: διακρίνουμε μια τάση επιστροφής σε ιδέες και μεθόδους που έχουν χρόνια απορριφθεί. Ποτέ λ.χ. το υπουργείο Παιδείας δεν υπήρξε τόσο αντιδραστικό, τόσο τυφλωμένο, τόσο οπισθοδρομικό όσο στα δύο χρόνια της συριζαίικης διακυβέρνησης. Το τελευταίο νομοσχέδιο αυτό δείχνει. Πλήρη, και το χειρότερο, ανόητη συντήρηση.
Ενας, πιστεύω, είναι ο κύριος λόγος αυτού του συντηρητισμού και της φοβίας μιας κυβέρνησης που υποτίθεται πως προέκυψε από έναν τολμηρό και «επαναστατικό» ΣΥΡΙΖΑ: τα περισσότερα κυβερνητικά πρόσωπα δείχνουν μια πρωτοφανή αδυναμία να έρθουν στην εποχή που ζουν. Μέσα στον υποτιθέμενο νεωτερικό ΣΥΡΙΖΑ ζουν άνθρωποι (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα) που ανήκουν σε ένα βαθύ, παλαιοκομματικής τάξεως κόμμα. Τα περισσότερα κυβερνητικά πρόσωπα (ασχέτως ηλικίας) διαπνέονται από μια ιδιαζόντως πασοκική ιδεολογία (με σαφή κνίτικη καταγωγή και συγγενές DNA) ώστε αυτό που κυρίως (για να μην πω αποκλειστικά) τους ενδιαφέρει είναι η παραμονή στην εξουσία. Η διατήρηση όσων με κόπο έφτασαν στα χέρια τους. «Ηρθε η σειρά μας να κυβερνήσουμε έστω και ως μεταλλαγμένο ΠαΣοΚ και θα το κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο».
Ας το διατυπώσουμε καθαρότερα, ακόμη και αν μερικοί θα πουν ότι υπερβάλλουμε: ο ΣΥΡΙΖΑ (εδώ να προστεθούν και οι ΑΝΕΛ) είναι το πιο συντηρητικό και ταυτόχρονα το πιο «ασταθές» και «άμορφο» πολιτικά και ιδεολογικά κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε. Πώς φαίνεται τούτο και πώς αποδεικνύεται; Από το γεγονός ότι από τον προκυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ ως τον νυν κυβερνητικό έχουν γίνει τόσες γκάφες, έχουν υπάρξει τόσες αστοχίες, έχουν φανερωθεί τόσες αδυναμίες και κυρίως έχουν σημειωθεί τόσες επικίνδυνες μεταλλαγές και αντιφάσεις τις οποίες καμιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση δεν έχει διαπράξει.
Γιατί άραγε συμβαίνουν αυτά; Θα διερωτηθεί κάποιος. Επειδή απλούστατα ο νυν ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει τα πολιτικά και ηθικά στοιχεία που έδειχναν ότι διαθέτουν τα παλαιά λιλιπούτεια «αριστερά» κόμματα από όπου υποτίθεται ότι έλκει την καταγωγή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ (αφήνω κατά μέρος το ηθικό πλεονέκτημα που του δίδουν οι ΑΝΕΛ!) είναι ένα μεταμορφωμένο, παραμορφωμένο ΠαΣοΚ. Οσοι δεν συμφωνούν, ας ανοίξουν τα αφτιά τους και ας ακούσουν τους λαρυγγισμούς του Ανδρέα καθώς αντηχούν ακόμη στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
