«Είναι κωμωδία και έχει τρεις γυναικείους ρόλους, έξι ανδρικούς, τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο (θέα σε λίμνη), πολλές λογοτεχνικές συζητήσεις, λίγη δράση και πέντε καντάρια έρωτα»: με αυτά τα λόγια ο Αντον Τσέχοφ περιέγραφε τον «Γλάρο», ένα από τα κορυφαία έργα, όχι απλώς του ρώσου δραματουργού, αλλά του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Κι όμως, η πρεμιέρα του 1896 είναι μια τραγική αποτυχία. Δύο χρόνια μετά, σε σκηνοθεσία Στανισλάφσκι, η παράσταση θριαμβεύει.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς μετέφρασε και σκηνοθετεί, στα μέσα Νοεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, τον «Γλάρο», που είναι το τρίτο έργο του Τσέχοφ με το οποίο καταπιάνεται. Εχουν προηγηθεί οι «Τρεις αδελφές» (Αμόρε, 1994-1995) και ο «Θείος Βάνιας» (Εθνικό, 2009-2010), ένα έργο για κάθε δεκαετία.
Στο ανέβασμα αυτό το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη εστιάζεται καταρχήν στην έννοια της κωμωδίας που αποτελεί και τον υπότιτλο του έργου. Λέγεται ότι ο Τσέχοφ μπορεί να χρησιμοποίησε τον όρο κωμωδία για να προλάβει τυχόν υπερδραματοποιήσεις και μελοδραματισμούς, συνήθεις για την εποχή. Ωστόσο, σε ένα έργο που καταλήγει στην αυτοκτονία ενός νέου ανθρώπου, η λέξη «κωμωδία» μάλλον δεν μπήκε τυχαία. Ο Γιάννης Χουβαρδάς εστιάζει το ενδιαφέρον του στη διερεύνηση των ορίων της κωμωδίας, αναζητώντας τη μέσα στο έργο. Σαν την κωμωδία της ζωής μας.
Παράλληλα, η παράσταση επικεντρώνεται στη θεματολογία του «Γλάρου», στην τέχνη και στο θέατρο, κυρίως σαν υλική υπόσταση, και όχι ομφαλοσκοπικά. Πώς δηλαδή το ίδιο το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά μπορεί να γίνει ο χώρος όπου ζουν και κινούνται τα πρόσωπα και πώς το ίδιο το θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως σκηνικό, με την Εύα Μανιδάκη να υπογράφει τη σκηνογραφία.
Ο θίασος, καθοριστικός παράγοντας, που μαζί με τη σκηνοθετική υπογραφή κάνουν αυτόν τον «Γλάρο» μια πολυαναμενόμενη παράσταση, μιλάει από μόνος του: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Κουρής, Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος, Αλκηστις Πουλοπούλου, Εμιλυ Κολιανδρή, Δημήτρης Ημελλος, Δημήτρης Παπανικολάου, Δημήτρης Μπίτος, Σύρμω Κεκέ.
«H Αγριόπαπια» στο Θέατρο Πορεία
Συνεχίζοντας την αναμέτρηση με σημαντικά έργα, ο Δημήτρης Τάρλοου προτείνει, σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία, ένα από τα κορυφαία του νορβηγού δραματουργού Ερρίκου Ιψεν. Είναι η «Αγριόπαπια», που έκανε πρεμιέρα στο Μπέργκεν το 1884 και δεν άργησε να φτάσει στη χώρα μας. Το 1901 την παρουσίασε με τη Νέα Σκηνή ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Το θεατρικό μάς μεταφέρει «σε έναν τόπο που έχει εξορίσει ό,τι αληθινό και ουσιώδες», όπως επισημαίνει ο Τάρλοου, θέτοντας το ψεύδος σε περίοπτη θέση. Παίζουν: Γιάννος Περλέγκας, Αννα Μάσχα, Θέμης Πάνου, Γιάννης Κότσιφας, Λένα Δροσάκη, Αντίνοος Αλμπάνης, Γιώργος Μπινιάρης, Σίσσυ Τουμάση. Από 22 Νοεμβρίου.
«Φάρος» στο Θέατρο Αθηνών
Εχοντας πίσω του μια τετραετία με επιτυχίες στη σκηνή του Αθηνών («Πουπουλένιος», «Ο θεός της σφαγής»), ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης συνεχίζει με ένα ακόμη σύγχρονο έργο και έναν αμιγώς ανδρικό θίασο. Ανεβάζει τον «Φάρο» του Ιρλανδού Κόνορ Μακφέρσον, όπου τέσσερις φίλοι και ένας μυστηριώδης ξένος, μια παραμονή Χριστουγέννων, θα παίξουν χαρτιά και θα πιουν, φτάνοντας στα άκρα. Και ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, οι πέντε ήρωες θα αναζητήσουν τη λύτρωση. Κάπου ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία θα συναντηθούν επί σκηνής ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Νίκος Ψαρράς, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Από τις αρχές Οκτωβρίου.
«Με δύναμη από την Κηφισιά» στο Νέου Κόσμου
Ο Δημήτρης Καραντζάς για την πρώτη του κωμωδία επέλεξε το έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, που σύστησε στο αθηναϊκό κοινό ο Λευτέρης Βογιατζής στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ο 30χρονος σκηνοθέτης θα φωτίσει τη ζωή τεσσάρων γυναικών που ονειρεύονται ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Μόνον που η καθημερινότητα, οι συναισθηματικές μεταπτώσεις και οι έρωτες θα απομακρύνουν όλο και περισσότερο το εξωτικό ταξίδι, μια που η ζωή θα βάλει τους δικούς της κανόνες. Τους τέσσερις ρόλους έχουν αναλάβει η Λυδία Φωτοπούλου (φωτογραφία), η Εμιλυ Κολιανδρή, η Γαλήνη Χατζηπασχάλη και η Ευδοξία Ανδρουλιδάκη. Το έργο θα ανοίξει τη σεζόν στην Κεντρική Σκηνή.
«Η γυναίκα με τα μαύρα» στο Δανδουλάκη
Ενα θρίλερ στη σκηνή είναι πάντα μια γοητευτική περιπέτεια και «Η γυναίκα με τα μαύρα» ανήκει στα καλύτερα: Ενας συμβολαιογράφος ταξιδεύει από το βικτοριανό Λονδίνο στην εξοχή, για να τακτοποιήσει μια υπόθεση κληρονομιάς… Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Σούζαν Χιλ (κυκλοφόρησε το 1983), το έργο διασκευάστηκε το 1989 για τη σκηνή του West End από τον Στίβεν Μαλατράτ. Ο Δάνης Κατρανίδης, πρώτα με τον Αλέκο Αλεξανδράκη (1992-1994) και αργότερα με τον Γιώργο Κέντρο (2007-2008), το παρουσίασε στην Ελλάδα. Τώρα ήρθε η σειρά του Νίκου Κουρή και του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
