Εξελισσόμενη η μεγάλη οικονομική κρίση συμπαρέσυρε τους πάντες και τα πάντα στο διάβα της.
Και πρώτο βέβαια τον κλάδο του Τύπου και της ενημέρωσης.
Πρώτοι εμείς, στο Βήμα και στα Νέα, βιώσαμε τις συνέπειες της οικονομικής καταστροφής που εγκαταστάθηκε για τα καλά στη χώρα μας, από το 2008 και εντεύθεν.
Λόγοι πολλοί και διαφορετικοί – δεν είναι του παρόντος – κατέστησαν τη δική μας κρίση ανυπέρβλητη.
Όταν λοιπόν διεφάνησαν τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα του κλάδου και διαπιστώθηκε η αδυναμία της εκδοτικής αρχής να πράξει τα δέοντα, οι δημοσιογράφοι και όσοι συμμετείχαν στην παραγωγή περιεχομένου για τις εφημερίδες και τις υπόλοιπες μονάδες που τις συνόδευαν, ανέλαβαν την ευθύνη διαχείρισης των μέσων, χωρίς να φείδονται κόπων και θυσιών.
Περιττό βεβαίως να τονίσουμε ότι αναλάβαμε την ευθύνη αυτοβούλως, χωρίς διαμεσολαβήσεις ή υποσχετικές, με μόνη εγγύηση την πίστη που είχαμε μέσα μας ότι οι εφημερίδες είναι ιστορικές και ότι ενσωματώνουν αξίες, πνευματικές, πολιτισμικές και άλλες, αποτιμώμενες και μη.
Ήταν αυτό ένα συμβόλαιο τιμής και εμπιστοσύνης πρώτα απ’ όλα με τους ίδιους τους εαυτούς μας και ακολούθως με τη δουλειά μας.
Στην βάση αυτής της εδραίας πεποίθησης διεκδικήσαμε, αγωνιστήκαμε, χτυπηθήκαμε, φορές κουραστήκαμε και απογοητευθήκαμε, αλλά εντέλει πετύχαμε να διασώσουμε τις εφημερίδες και τον πλούτο, πνευματικό και οικονομικό που τις συνοδεύει, πάλι όμως με θυσίες προσωπικές, αποδεχόμενοι την επιβεβλημένη εκ των συνθηκών αναδιάρθρωση.
Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια διάσωσης του Βήματος, των Νέων και των υπολοίπων μέσων από τους ίδιους τους παραγωγούς περιεχομένου κανείς δεν έδινε πιθανότητες επιτυχίας.
Οι περισσότεροι προεξοφλούσαν το κλείσιμο των εντύπων και άλλοι προφήτευαν ή και εύχονταν ένα κακό τέλος για όλους εμάς που αναλάβαμε την ευθύνη της διασωστικής προσπάθειας.
Απεδείχθησαν άπαντες ψευδοπροφήτες – θα αποδειχθούν και στη συνέχεια – επειδή απλούστατα δεν μέτρησαν και δεν μετρούν σωστά τον άδολο και ανιδιοτελή αγώνα, που έδωσαν και δίδουν οι εργαζόμενοι του εκπεσόντος οργανισμού.
Όλο το προηγούμενο διάστημα οι εφημερίδες έμειναν όρθιες, η μαχητικότητά τους παρέμεινε εντυπωσιακή και η πίστη του αναγνωστικού κοινού συγκινητική.
Σήμερα συνεχίζουμε με τις ίδιες αρχές, με τις ίδιες αξίες, με την αυτή μαχητικότητα, κερδίζοντας μέρα – μέρα την εμπιστοσύνη ολοένα και περισσότερων αναγνωστών.
Και αυτό γιατί όλοι διαπιστώνουν ότι η προσπάθεια συνεχίζεται το ίδιο αδιαμεσολάβητα όπως και πριν, χωρίς συμβόλαια και σκοπούς που η προπαγάνδα των άλλων θέλει.
Συνεχίζεται με μόνο όπλο την πίστη ότι επιτελούμε το καθήκον μας απέναντι στον Τόπο και με την προσδοκία ότι το ραντεβού με την Ιστορία του Τύπου είναι μακρύ και δεν τελειώνει μονομιάς.
ΤΟ ΒΗΜΑ
