«Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε», το είχε φιλοσοφήσει ο Νίκος Καζαντζάκης, και στην περίπτωση του «στρατηγού» Κώστα Μίσσα, ο οποίος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ανδρών για να την καθοδηγήσει στο 40ό Ευρωμπάσκετ (31 Αυγούστου – 17 Σεπτεμβρίου), η ζωή τού επεφύλαξε την επιστράτευση σε ηλικία 64 ετών. Παρ’ όλα αυτά, ο έμπειρος προπονητής σκοπεύει να ρουφήξει την κάθε στιγμή και μέσα από τη συνέντευξή του στο «Βήμα» απαντά στους επικριτές του, θέτει στη σωστή βάση την απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο και ξεκαθαρίζει ότι η Εθνική Ανδρών διαθέτει το υλικό ώστε να μην ετοιμάσει νωρίς τις βαλίτσες για το ταξίδι της επιστροφής. Οπως, άλλωστε, εξομολογείται και ο ίδιος, βαρέθηκε να γυρίζει πίσω έχοντας αποτύχει σε τρεις σερί διοργανώσεις ως συνεργάτης του Φώτη Κατσικάρη.
Για να δώσουμε ένα τέλος στην παραφιλολογία, ποια είναι η δική σας εκτίμηση για το πολυσυζητημένο «απαγορευτικό» των Μιλγουόκι Μπακς προς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;
«Η ιστορία του Γιάννη είναι ξεκάθαρη. Ο Γιάννης ήθελε να παίξει. Από την αρχή προσπαθούσε, παρά τα ευρήματα στο γόνατό του, τα οποία όμως δεν ήταν ευρήματα που θα του δημιουργούσαν κάποιο πρόβλημα. Από την αρχή του είχε ασκηθεί μεγάλη πίεση από την ομάδα του, αλλά εκείνος έμπαινε μέσα και προσπαθούσε. Στην προπόνηση έδινε το 100%. Η τελική απόφαση οφείλεται στο ότι δεν πέρασε τα τεστ. Και εκεί τελειώνει το θέμα».
Θα συμφωνήσετε ότι ένας οργανισμός του ΝΒΑ επέδειξε ερασιτεχνισμό στη διαχείριση ενός τόσο σημαντικού project αξίας 100 εκατ. δολαρίων; Δεν θα έπρεπε δηλαδή να στείλουν το ιατρικό επιτελείο τους στην Αθήνα για να αξιολογήσουν την κατάσταση;
«Συμφωνώ απόλυτα. Οταν μίλησα με τον τζένεραλ μάνατζερ των Μπακς και σταθήκαμε στο αν είχε γνώση σχετικά μετά τα διάφορα events του Γιάννη, δεν απάντησε. Σιγή ιχθύος. Ενα επίμαχο σημείο είναι ότι όντως θα έπρεπε το ιατρικό επιτελείο τους να έλθει στην Αθήνα μετά την επιστροφή μας από την προετοιμασία στο Καρπενήσι».
Αν ο Κώστας Μίσσας ήταν προπονητής της Εθνικής από τον περασμένο Φεβρουάριο, θα επέτρεπε στον Γιάννη να ταξιδέψει στην Κίνα μεσούσης της προετοιμασίας;
«Αν το ταξίδι ήταν υπό την αιγίδα του ΝΒΑ, εγώ προσωπικά και γνωρίζοντας τον Γιάννη, δεν θα είχα πρόβλημα για 3-4 ημέρες, αλλά θα είχα ενημερώσει όλους τους παίκτες. Μετά το Καρπενήσι, έγινε μια συζήτηση με τους παίκτες, οι οποίοι ενημερώθηκαν για όλα τα θέματα του Γιάννη. Και για το ιατρικό ζήτημα και για το ταξίδι στην Κίνα. Επιπροσθέτως, δεν μπορώ να μην προσμετρήσω ότι πέρυσι ο Γιάννης έβαλε στην άκρη το συμβόλαιο με τους Μπακς και ήλθε να παίξει στο Προολυμπιακό Τουρνουά με την Εθνική. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα παιδί 22 ετών. Και για να το λήξουμε το θέμα, αν ο Γιάννης ήταν υγιής και οι Μπακς του έλεγαν να μην παίξει, εκείνος θα έπαιζε»!
Κατά πόσο η απουσία του Γιάννη αλλάζει το παιχνίδι της Εθνικής;
«Αυτά που θα μπορούσε να δώσει ο Γιάννης θα ήταν 7-8 ριμπάουντ, ταχύτητα στον πρωτεύοντα αιφνιδιασμό, μέγεθος και τοποθέτηση σε διαφορετικές θέσεις, ώστε να μην μπορεί κάποιος να σε κατασκοπεύσει. Αρα, λοιπόν, τα ριμπάουντ θα τα καλύψουμε με την ομαδική προσπάθεια. Το θέμα της ταχύτητας το μετατρέπεις σε ομαδική συγκέντρωση, ώστε να έχεις αποτελεσματικό επιθετικό transition. Και από εκεί και πέρα, το κομμάτι του μεγέθους του Γιάννη και των διαφορετικών θέσεων στις οποίες θα μπορούσε να παίξει πολύ απλά δεν το καλύπτεις. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές…».
Η απουσία του δημιουργεί κίνητρο ή άλλοθι;
«Κίνητρο! Από την άποψη της συσπείρωσης. Κοιτάξτε, οι καλοί και σοβαροί παίκτες πάντα θέλουν έναν καλό παίκτη δίπλα τους. Γιατί ξέρουν ότι μπορεί να συνδράμει στην προσπάθειά τους και στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Από τη στιγμή, όμως, που αυτός ο παίκτης πλέον δεν υφίσταται, λειτουργούν όλοι μαζί συλλογικά για να πετύχουν».
Ενας σκωτσέζος συγγραφέας είχε γράψει ότι «στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο».
«Είναι γεγονός ότι έχουμε έμπειρα παιδιά, με ικανότητες, που μπορούν να ανταποκριθούν στο έπακρο. Το Ευρωμπάσκετ είναι μια διοργάνωση μικρής διάρκειας και εμείς πηγαίνουμε εκεί για το καλύτερο. Διαθέτουμε ποιοτικούς και έμπειρους παίκτες με ισχυρό κίνητρο να πετύχουν. Ωστόσο δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε το τέλος της διαδρομής, αλλά το κάθε εμπόδιο χωριστά».
Σας ενοχλεί το επιχείρημα ότι ο Κώστας Μίσσας έχει μεν πολλά χιλιόμετρα στο μπάσκετ, αλλά δεν έχει κοουτσάρει στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού;
«Οχι, δεν με ενοχλεί. Εχω απομυθοποιήσει πολλά πράγματα εδώ και πολλά χρόνια. Το θέμα κατ’ ουσίαν είναι το κατά πόσο παρακολουθείς το μπάσκετ, βλέπεις τις εξελίξεις και μπορείς να έχεις ανάλογες προσαρμογές. Τώρα, το αν κοουτσάρεις ή δεν κοουτσάρεις, δεν αποτελεί κριτήριο, διότι υπάρχουν και προπονητές που έχουν κοουτσάρει κατά καιρούς σε ομάδες της Ευρωλίγκας, αλλά δεν έχουν να προσφέρουν καινούργιες ιδέες. Το θέμα είναι να παρακολουθείς, να αντιλαμβάνεσαι και να αναλύεις τις αλλαγές που συμβαίνουν, και είναι πάρα πολλές. Και σε αυτό ασχολούμαι 24 ώρες το 24ωρο σε όλα τα επίπεδα. Το κίνητρό μου είναι πανίσχυρο και ο στόχος να οδηγήσουμε την Εθνική στο όσο ψηλότερα γίνεται, με οποιαδήποτε μορφή και οποιαδήποτε λογική και αδιαφορώντας για όλα τα άλλα».
Τι είναι αυτό που σας ανησυχεί περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο;
«Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ μετατρέπεται σε Αναπτυξιακή Λίγκα του ΝΒΑ. Οποιοσδήποτε παίκτης με ποιότητα φεύγει, διότι είναι τεράστια τα οικονομικά μεγέθη. Ας πάρουμε το ελληνικό μπάσκετ. Αν έχουμε ποιότητα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έστω και σε περιορισμένο αριθμό ομάδων, οφείλεται στις οικογένειες Αγγελόπουλου και Γιαννακόπουλου, που κρατούν τους έλληνες παίκτες. Διότι αν δεν ήταν αυτοί, θα είχαν φύγει για το εξωτερικό. Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση στη FIBA και δυστυχώς σε όσα φόρουμ έχω συμμετάσχει δεν μπορεί να δοθεί λύση, καθώς ζούμε σε ελεύθερη αγορά. Και αυτός που έχει την εξουσία, κάνει κουμάντο. Τα πράγματα αλλάζουν θεαματικά. Βάσει μιας πρόσφατης έρευνας, το μεγαλύτερο ποσοστό εισροής παικτών στο ΝΒΑ αφορά τους ψηλούς παίκτες και μιλάμε για το 80%. Αρα, πολύ απλά, και τέσσερα εκατομμύρια ευρώ να διαθέτει μια ευρωπαϊκή ομάδα για να πάρει έναν καλό σέντερ, δεν μπορεί να το κάνει, διότι θα βρεθεί μια ομάδα του ΝΒΑ που θα δώσει εύκολα τα πενταπλάσια».
Από τον πρώτο όμιλο στο Ελσίνκι τι είναι αυτό που σας φοβίζει;
«Επειδή έχω πολύ μεγάλη εμπειρία από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πιστεύω ότι αν σε κάθε παιχνίδι δεν είσαι 100% έτοιμος, είτε αντιμετωπίζεις την Ισλανδία, που θεωρητικά είναι η πιο ασθενής ομάδας του ομίλου, είτε τη Γαλλία, θα έχεις πρόβλημα. Και η ετοιμότητα έχει να κάνει με το πόσο σκληρή θα εμφανιστεί η ομάδα. Η σκληρή ομάδα δεν εξαρτάται από τα καλάθια που βάζεις, αλλά από την καλή άμυνα, τον έλεγχο των αμυντικών ριμπάουντ, τα λίγα λάθη και τη στόχευση στις αδυναμίες του αντιπάλου. Θεωρώ ότι σε αυτή τη σκληράδα χρειαζόμαστε μεγαλύτερη διάρκεια. Και αν με φοβίζει κάτι, είναι αυτό ακριβώς. Αναφορικά με την άμυνα, είναι ένας τομέας του παιχνιδιού που χαρακτηρίζεται από διάθεση, ικανότητα και τακτική. Το άλφα και το ωμέγα είναι να κάνεις το κάτι παραπάνω, ώστε να προηγηθείς της σκέψης του αντιπάλου. Να είσαι σε διαδικασία δράσης και όχι αντίδρασης».
Πνευματικά θα είμαστε σκληροί στα νοκ άουτ ματς;
«Η Εθνική διαθέτει αθλητές που έχουν κατακτήσει Ευρωλίγκες και έχουν βιώσει καθεστώς πίεσης. Θέλω να πιστεύω ότι μπορούμε να διαχειριστούμε ένα νοκ άουτ ματς, που βάσει προγράμματος είναι στη φυσιογνωμία του Ευρωμπάσκετ. Αν δεν μπορούσαμε να το διαχειριστούμε, δεν θα ήμασταν εδώ. Ως Ελληνες, όμως, έχουμε έναν περίεργο ψυχισμό. Ενθουσιαζόμαστε πολύ εύκολα και απογοητευόμαστε εξίσου εύκολα. Κερδίζουμε με 30 πόντους σε έναν φιλικό αγώνα και πετάμε. Χάνουμε ένα ματς και τα βάφουμε μαύρα. Το θέμα δεν είναι τι κάναμε στα φιλικά ματς, αλλά στο Ευρωμπάσκετ. Εχει συμβεί να βγούμε πρώτοι στον όμιλο και να γυρίζουμε πίσω από τον πρώτο νοκ άουτ αγώνα. Γιατί δεν ήμασταν σκληροί πνευματικά, δεν υπήρχε το σφίξιμο στο στομάχι μας από το λεγόμενο δημιουργικό άγχος. Προ ημερών σε κάποια ομιλία προς τους παίκτες, αυτό τους είπα. Οτι βαρέθηκα να γυρίζω πίσω στην Αθήνα!».
Οι αντίπαλοι, οι απόντες και οι παρόντες
Η Εθνική Ανδρών βρίσκεται προ των πυλών του 40ού Ευρωμπάσκετ (31 Αυγούστου – 17 Σεπτεμβρίου), με αρχικό προορισμό το Ελσίνκι, όπου θα διεξαχθούν οι πέντε αγώνες του Α’ Ομίλου –με αντιπάλους διαδοχικά τις Ισλανδία (31/8, 16.30), Γαλλία (2/9, 16.30), Σλοβενία (3/9, 16.30), Φινλανδία (5/9, 20.00) και Πολωνία (6/9, 17.30) –και τελικό προορισμό την Κωνσταντινούπολη, όπου θα πραγματοποιηθούν οι νοκ άουτ αναμετρήσεις από τη φάση των 16 ως τους αγώνες των μεταλλίων. Αναμφισβήτητα, το κίνητρο των διεθνών είναι πανίσχυρο και ο εγωισμός πληγωμένος μετά τα απανωτά χαστούκια σε επτά σερί διοργανώσεις από το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2009 της Πολωνίας και εντεύθεν. Πλέον η Εθνική οφείλει να γυρίσει σελίδα εστιάζοντας στους παρόντες και όχι στον μεγάλο απόντα, που λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Αλλωστε, στο συγκεκριμένο τουρνουά θα απουσιάσουν αρκετοί πρωτοκλασάτοι παίκτες και οι περισσότερες εθνικές ομάδες μετρούν βαρβάτες απώλειες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη Σερβία, που δεν θα έχει στη διάθεσή της τους Τεοντόσιτς, Μπιέλιτσα, Γιόκιτς, Ραντούλιτσα, Σιμόνοβιτς, Μιλουτίνοφ και Ντάνγκουμπιτς. Η Ισπανία θα στερηθεί τους Γιουλ, Φερνάντεθ, Μίροτιτς, Ιμπάκα, Ρέγες και Κλαβέρ. Η Ιταλία τους Γκαλινάρι, Μπαρνιάνι και Τζεντίλε. Η Γαλλία τους Μπατούμ, Γκομπέρ, Κοζέρ συν τον Πάρκερ που αποσύρθηκε. Η Κροατία δεν υπολογίζει τους Χεζόνια, Ζίζιτς και Ζούμπατς, ενώ η Σλοβενία, που συμμετέχει στον όμιλο της Εθνικής, δεν θα έχει τους Ζόραν Ντράγκιτς και Ομιτς.
Οι όμιλοι
Αναλυτικά οι τέσσερις όμιλοι με την υποσημείωση ότι ο όμιλος της Εθνικής διασταυρώνεται στη φάση των «16» με τον Β’ Ομιλο.
Α’ Ομιλος (Ελσίνκι)
Φινλανδία, Γαλλία, Ισλανδία, Πολωνία, Σλοβενία, Ελλάδα.
Β’ Ομιλος (Τελ Αβίβ)
Γερμανία, Ιταλία, Ισραήλ, Γεωργία, Λιθουανία, Ουκρανία.
Γ’ Ομιλος (Κλουζ – Ναπόκα)
Τσεχία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Ουγγαρία, Ισπανία, Ρουμανία.
Δ’ Ομιλος (Κωνσταντινούπολη)
Βέλγιο, Μ. Βρετανία, Λετονία, Ρωσία, Σερβία, Τουρκία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
